ΑΡΧΟΝΤΟΧΩΡΙΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ (ΑΚΟΜΑ) ΜΙΑ ΓΚΑΛΜΟΥΡΑΤΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ
φωτό: en.wikipedia.org
Θα ξοδέψουμε κάμποσες χιλιάδες ευρώ για μια Μολιερική παράσταση (Αρχοντοχωριάτης) στο Μουσείο της Ακρόπολης. Με θέμα, το δίχως άλλο, σημαντικό. Τον Πολιτισμό. Όπως και πέρυσι, κάποιο θέμα υπήρχε. Πουκάμισα αδειανά στην ουσία. Όπου κάτι θα ξεφύγει, κάτι λίγο ίσως ειπωθεί και όλα θα καταπιωθούν μαζί με καναπεδάκια (για τα εδέσματα, λέμε!) και Ασύρτικο. Όλο και κάποιο δημοσίευμα θα γίνει, γιατί ΚΑΙ η Σαντορίνη “πουλάει” και το Ασύρτικο είναι ιδανικό τερψιλαρύγγιο μετά των καναπεδακίων (sic αγράμματοι!).
Μετά, σούμπιτοι στο “Santorini all year,…κάτι”, στο Νοσοκομείο που ούτε καν μια λάμπα (παρά τα 5-6 έγγραφα) δεν μπήκε στο δρόμο μπροστά, ούτε καν μια προειδοποιητική ταμπέλα για μείωση της ταχύτητας.. Όχι, για τα λεφτά που υπόσχονταν στις μέρες της σιγουριάς πως το Νοσοκομείο ΔΕΝ θα ανοίξει. Αυτά… νερό κι αλάτι. Είπα…ξείπα την παρόλα μου την… αφήνω στη άκρη”.
Τα των καθημερινών;. Λιμάνι, τρίτο χρόνο με 75% αναπηρία (έπαιρνε αναπηρική σύνταξη, άμεσα και από την πιο αυστηρή επιτροπή). Λιμανάκια υπόλοιπα, κανένα. Δρόμοι, του… δρόμου. Καθαριότητα;. Χειμωνιάτικη η Σαντορίνη και βρωμάει. Προσευχές στην Αγία Εταιρεία.
Αλλά, όλα κι όλα. Οι μεταξωτές φιέστες, είναι απαραίτητες. Διότι το Branding (ξέρω κι εγώ τι σημαίνει;. Ένας φίλος μου το είπε και το ξαμολάω στα ξεκούδουνα κι εγώ), θέλει τέτοιες εκδηλώσεις. Εκ-δηλώσεις; Συν-δηλώσεις;. Θα σας γελάσω και πάλι. Για να μην τα πολυλέμε. Η αποτυχία και η αδιαφορία, όταν φοράνε φράκο και εκφωνούν εμπνευσμένους δεκάρικους, μετατρέπονται σε θλιβερή και ανεδαφική αυταρέσκεια. Η πραγματικότητα, φορά λευκή ή πράσινη ποδιά, λερωμένα ρούχα, ιδρωμένα πρόσωπα, άυπνες νύχτες και ψάχνει απελπισμένα για ένα πραγματικό δεκάρικο.
Τα οράματα, δεν πρέπει ασφαλώς να λείπουν (αλίμονο!). Όταν όμως τσιγκουνεύεσαι τα 25.000 για τους γιατρούς ή αντί έργου (όπως η Μύκονος) παροτρύνεις για την “υιοθεσία” αναπληρωτών εκπαιδευτικών και όταν η τοπική κοινωνία που έχεις την ευθύνη της (αυτή σου την εναπόθεσε μέσω της κάλπης) περιμένει ένα θετικό σήμα, τι νόημα έχει να υποδύεσαι τον κύριο Ζουρνταίν, νομίζοντας μάλιστα, πως παίζεις τουλάχιστον τον Προμηθέα Δεσμώτη;.
