“ΑΡΑΪΡΑ – ΑΡΑΪΡΑ- ΑΡΑΟ. ΑΛΠΟΚΟΥΤΑΒΟ ΚΟΥΤΑΒΙ, ΑΛΠΟΣ, ΣΕΡΝΙΚΟΣ”
ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ ΑΥΤΟΜΟΥΤΖΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΝ ΒΙΝΤΕΟΝ
Κάνεις τρεις μέρες να κοιμηθείς, επειδή κάποιοι σου καταλογίζουν δολιότητα, ύπουλη δραστηριότητα και ιδιοτελή συμφέροντα. Τους προκαλείς να σου το αποδείξουν, δημόσια. Κάνουν την πάπια ή τους καρδιναλίους. Τελικά, καταφεύγεις στο ύστατο μέσο που σου επιβάλει η συνείδησή σου (κακό πράγμα η συνείδηση, να το ξέρετε). Αποφασίζεις να παραστείς στη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Λιμενικού Ταμείο όπου ο Πρόεδρος υπογράφοντας ως “Πρόεδρος” σου καταλογίζει δόλο και σε αποκαλεί φιλοξενούμενο στο νησί (άρα κάτσε στα αυγά σου και μη μιλάς, παρότι ζεις, δουλεύεις, εργάζεσαι, ψηφίζεις και πληρώνεις 23 χρόνια, χωρίς να πάρεις και πρόωρη σύνταξη, γιατί μόνο οι ακραφνείς πατριώτες τα καταφέρνουν να βρίσκουν παραθυράκια και να παίρνουν τέτοια).
Περιμένεις, έτοιμος να υπερασπιστείς τη δημοσιογραφική αρχή της προστασίας του δημοσίου συμφέροντος. Και τότε, σε κυριεύει το γέλιο.
Το έργο των 8,4 εκατομμυρίων ευρώ που εσύ “δόλια υπονομεύεις”, δεν υπάρχει!. Δεν υ-π-ά-ρ-χ-ε-ι. Γιατί ξέχασαν να συμπεριλάβουν ακόμα και τη μελέτη στον προϋπολογισμό. Όπως ξέχασαν και το έργο του Αμμουδιού. Τα δύο σημαντικότερα έργα, τα ξέχασαν
Και σε κατηγορούν ότι εσύ τα υπονομεύεις!. Κι αυτοί με ένα “ξέχασα” προσπερνούν το γεγονός, πως η Σαντορίνη θα βγάλει δεύτερη χρονιά με ανάπηρο λιμάνι. Επειδή “ξέχασαν”. Ξέχασαν για όνομα του θεού!. Αλίμονό μου. Είστε με τα καλά σας;. Εσείς ναι. Εγώ όχι. Σας πήρα κύριε Πελέκη στα σοβαρά. Λάθος μου. Λάθος, ασυγχώρητο.
Θα αναρωτιέστε για τον τίτλο του πονήματος. Τίποτα δεν σημαίνει. Ήταν κάτι σαν αστείο ξόμπλι που έκανε ένας αγαπημένος γείτονας των παιδικών μου χρόνων, προς εμάς τα πιτσιρίκια. Και που τις Απόκριες αυτός ο υπέροχος άνθρωπος που μεγάλωσε θαυμάσια παιδιά, πρωτοστατούσε στο χιούμορ. Με το αλησμόνητο -εν είδει- ψαλμού- “Τω καιρώ εκείνω, γέννησε η Κοκκίνω, κάτω από ένα πρίνο κι έκανε το βόιδι εκείνο”, δείχνοντας κάποιον και με όλο το χωριό να ξεσπά στα γέλια. Μην απορείτε. Μου πήρε κάμποσα χρόνια, για να καταλάβω πως το βόιδι, ήμουν εγώ. Που πήρα σοβαρά τη σημερινή ηγεσία του Συμβουλίου του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Θήρας. Που “ξέχασε” τα σημαντικότερα έργα της. Αυτομουτζώνομαι, από το πρωί. “Τω καιρώ εκείνω, γέννησε η Κοκκίνω, κι έκανε το βόιδι, εσένα” σιγοτραγουδάω, όλη μέρα κοιτώντας που και που τον καθρέφτη. Για τρεις μέρες, ήμουν ο τρελός του χωριού. Κι όποιος μου πετάξει ένα αυγό που πήρα στα σοβαρά, τους “ουπς ξέχασα”, δεν θα αντιδράσω. Μου αξίζει!.
Το μόνο, που μπορώ να πω, είναι ότι αδυνατώντας να συγκρατήσω τα γέλια μου, έκλεισα την κάμερα και αφήνοντας τους “ουπς ξέχασα” να απορούν έφυγα. Τόσο γέλιο, φοβόμουν πως θα μου βγει σε κακό. Έχω γίνει και προληπτικός, ο δόλιος.
