“ΑΝΕΜΕ…ΑΦΗΣΕ ΜΕ ΝΑ ΧΑΡΩ”

ΠΟΙΗΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΤΕΜΗ ΤΟΜΑΗ

  “Ο άνεμος τη Μαργαρίτα μαδά 

και την ρωτά….

μ αγαπάς….δεν μ αγαπάς ;

Εκείνη δεν του απαντά ,

μούτρα του κρατά,τον ήλιο της

…δεν την αφήνει να κοιτάζει ,

τα πέταλα της με το φως του να λουστεί

στη δύναμη του ….αναστενάζει!!!

Άνεμε….άφησε με να χαρώ ,

είμαι τυχερή που στον

κάμπο μέσα ζω,και την ομορφιά μου

με άλλα λουλούδια της

Άνοιξης σκορπώ!!

ΟΧΙ.… άνεμε δεν σ αγαπώ ,

αλλού έχω δοσμένη την καρδιά μου

σε κείνο το όμορφο….ηλιοτρόπιο

που βλέπω στα όνειρα μου!!!

Σαν παλικάρι ψηλό και λυγερό

μεγάλος ο ανθός του

τα πέταλα του έχει σαν αγκαλιά

του ήλιου έχουνε τη ζεστασιά

να μπω θέλω στο όνειρο του

ποτέ μη ξαναβγω!!

Σαν γίνει το όνειρο μου αληθινό ,

πέταλο μου πότε δε θα αφήσει

να μου μαδήσουν,

για χάρη του εγώ θα τα κρατώ

μόνο για αυτόν θα τα μαδώ

οταν του λέω πως τον αγαπώ!!!

Και παίρνει φορά ο άνεμος

κάμπους και βουνά ανεβαίνει

τα ηλιοτρόπια ψάχνει να βρει,

το μπόι τους να δει

μαζί τους ….να αναμετρηθεί!!

Φτάνει σε κάμπο ηλιόλουστο

τα χάνει με την ομορφιά τους

μα…από πάνω τους ο ήλιος στέκεται

φοβήθηκε τη θωριά του!!

Τι θέλεις άνεμε το νε ρωτά ;

του ηλιοτρόπιου την ομορφιά θαυμάζεις;

καμαρωσε τον όπως και εγώ

και μην αναστενάζεις.

Είναι η εποχή που στους καμπους,

εκείνος καμαρώνει”.

με τις ζεστές ακτίνες μου

καθημερινά ψηλώνει!!!

Εσύ τώρα δεν είναι εποχή

που δύναμη πρέπει να βάζεις

η …εποχή γραμμένη αιώνες

δεν μπορείς εσύ να την αλλάζεις!!

Μαζεύει τα κομμάτια του,

και δρόμο πίσω αφήνει

την ομορφιά του ηλιοτρόπιου

στη ομορφη ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ δίνει!!!