Γιάντα ξεμπαρκάρισα και άραξα της αμπελιάς το χάδι να χορτάσω;

ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΣΑΚΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΡΖΕΝΤΑ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΡΖΕΝΤΑΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ, Τ. ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΥΡΓΟΥ-ΚΑΛΛΙΣΤΗΣ

Έρχονται στιγμές που νομίζω πώς όλο αυτό δεν είναι αληθινό, έρχονται στιγμές που σκέπτομαι ότι  όλα είναι ένα ψέμα ,του ψέματος .ω ψέμα ,έρχονται μέρες που νομίζω ότι δεν θα αγκαλιαστούμε ποτέ ξανά ,έρχονται στιγμές  που δεν μου επιτρέπεται ούτε να κλάψω γιατί κλαίω έντονα  ,έρχονται βροχές που νοιώθω ότι φεύγει η κατάρα  και ανασαίνω ..

Είναι φορές που λέω γιάντα ξεμπαρκάρισα και άραξα της αμπελιάς το χάδι να χορτάσω ,και ξέχασα τον κτύπημα του κύματος στην πλώρη που ομορφό ταραζόμουνα ,κοιτάζοντας την ώρα ,και εάν κτύπησε η πόρτα η το τηλέφωνο και εγώ ροχάλιζα .Είναι πολλές φορές που λέω πως ήθελα να ζήσω ένα ρεμέτζο οπουδήποτε για να ανοίξουν όλοι  οι κρουνοί του εγκεφάλου μου για θετική αναγέννηση ,ενέργεια και ανανέωση κυττάρων..

Ήθελα να ήμουνα  στο κεντρικό παράθυρο της Γέφυρας και να έμπαινα στην Πάρο ,βράδυ με γαρμπή ,σιρόκο η λεβάντε και να βρεχε πολύ ,να φύσαγε τρελά και να μισόβλεπα τον μόλο να πλένετε από τα κύματα και τους εργάτες με μπότες και αδιάβροχα να περιμένουν το Ιβιλάη  ,να δέσουμε ,να χαιρετηθούμε εμείς με ένα μικροσφύριγμα και αυτοί με ένα σήκωμα χεριού για την πρόσδεση του κάβου , και ένα εμείς για ευχαριστώ.. Πολλές φορές  αναλογίζομαι και λέω είναι αλήθεια ότι ακουμπισμένος σε μια γωνιά μπροστά από τον τιμονιέρη ,με ζήτησαν στο V.H.F να πω για τον καιρόν και έχασα καφέ ,υγρά ομπρός και πίσω ,για δε φορούσα πάνα..

Κα ήθελα ήντα θελα διακαώς την σύσκεψη σε μια γωνιά στην γέφυρα και όχι στην παρασκιά με τους πυροβολητές μου-συνεργάτες μου , λέγοντας τους την  σκέψη μου ,και την απόφαση μου ,ότι ο γαρμπής μου τηλεφώνησε και στον Κουλούμπο μου πε τράβα για λίγη σιγουριά και πρόσκαιρη ανάπαυση…

Μπορεί να ξεχαστεί…ΕΣΕΙΣ ΤΙ ΛΕΤΕ;;;ότι από διαίσθηση με ανέβασε η Αθηνούλα μου στην Γέφυρα και πρόκανα στην Αδριατική ένα σμπαραμέντο ,αφού  πρώτα την μάλωσα για με ξεσκέπασε και γαύγιζε την πόρτα δείχνοντας μου.. ΠΙΣΤΕΎΕΤΕ ;;;        Δεν λέω  ψέματα ποτέ στις περιπέτειες και σε όμορφα ,διδακτικά γενόμενα σε μένα…Θα μου πουν ,που δεν τολμούν οι πέρδικες και τα παγώνια ,κα που τα ζησες αυτά γλυκονερίτη μου ,που έγιναν όλες αυτές οι πράξεις ,μες στα μικρά νησιά που αρμένιζες ,και θαλασσοπορούσες;;;…ΠΟΥ;;δεν απαντώ για δεν γροικώ τα αποκαΐδια και ανυπομονώ να γράψω πολλά τέτοια ,για τους φίλους μου ,και ειδικά  για ένα ΠΑΡΑΠΟΝΙΑΡΗ….

Γιατί;;;Μα για να ξεχαστούμε ,να χαμογελάσουμε ,να ανασάνουμε ,και να σας πω ,να νοιώσετε ότι δεν είναι όλα με ροδοπέταλα αποκτημένα….Είναι ναι μια δοκιμασία ,αλλά είναι και πολλά μα πολλά άλλα …ΝΑ ΕΡΩΤΗΘΟΥΝ  ΟΙ ΕΙΔΗΜΟΝΕΣ  άμεσα  και οι μουσικοί τσι ορχήστρας… ΑΜΕΣΑΑΑΑΑΑΑ…………………………Κάποια ιστοριούλα θα έχουν να μας πουν από του διάβα τους ,στις τόσες περιπέτειες που έζησαν και αυτοί βγάζοντας το ψωμί τους….ΑΝΑΜΕΙΝΑΤΕ…”.