ΑΠΟΠΛΕΑΜΕ ΑΤΑΚΤΩΣ, ΑΣΚΕΠΟΙ, ΝΕΦΟΣΚΕΠΕΙΣ ΚΑΙ ΑΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΤΟΙ
ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΣΑΚΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΡΖΕΝΤΑ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΡΖΕΝΤΑΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΥΡΓΟΥ-ΚΑΛΛΙΣΤΗΣ
Εκτός από τον Θεόν ΠΟΙΟΝ αξίζει να εμπιστευτείς; Με συντάραξε ,με προβλημάτισε ,με ορθοπλώρησε και με νιμάτωσε να ασχοληθώ με αυτό που αλίευσα από μια γωνιά αδιάβαστη του δυσβάστακτου δισακιού μου .ΝΑ ΣΑΣ ΡΩΤΗΣΩ ; Αγαπημένοι μουυυυυυ..
Δεν θα ανταποκριθείτε το ξέρω …είναι δύσκολο και δυσθεώρητο ,είναι γραφικά και ουσιαστικά χρυσοποίκιλτο… Γιατί ; Μα θέλει γιατί;; και επιμένω θέλει πολύ σκέψη και όχι αγιοσύνη και τα υπέλειπα …Ο εγώ αδυνατούλης αδυνατώ από τούτο εδώ το ψυχικό μου απεικόνισμα να σας αφουγκραστώ ,να σας φυλλορροήσω με όσες νότες ψυχικής ηρεμίας μου έχουν απομείνει ,με όσες αχνές δροσοσταλιές αγγίζουν την καρδιά μου… Εκτός από σένα ύψιστε ποιόν να εμπιστευτώ; ΕΠΙΜΕΝΩ…. Θα αποκριθείτε το διαισθάνομαι ανεπαρκώς όντας καθρεπτιζόμενοι , και κορδωμένοι ….. και αναμφιβόλως άγαρμπα φτιασιδωμένοι αραδιάζοντας ότι σας έχει τύχη στο διάβα σας και ότι δροσοπεζουλιάρικο υπάρχει στον ντουρά σας ,υπάρχει στο δισάκι σας και στην κασέλα σας…. Όμως υπάρχουν και υπήρχαν πολλά καλούδια στην μωλωπιασμένη μου καρδιά , πολλά και ατελείωτα …και ναι υπήρχε αραχνιασμένο και ατίναχτο το προαναφερθέν …Ξεκινήσαμε λοιπόν οι της εποχής μου νεοβλαστοί τον βιό μας να χαράξομε, να χορτάσομε …
Όλα αυτά οι γονείς μου εις όμορφη θηραϊκή ντοπιολαλιά μου τα είπαν …τα καθαρόγραψα….τότε ασήμαντα ,σήμερα σημαντικά κειμήλια….. τα καταχώνιασα και όσο μου επέτρεψε η ξεροκεφάλα μου τα εφάρμοσα…και συνεχίζοντας την μεταγλώττιση….. την επαγγελματική σου ζωή να ξεμπροστιάσεις μου ήλεαν ,την οικογενειακή σου αγκαλιά να εμπιστευτείς για να ζεσταθείς και να ζεστάνεις ,την φιλική σου ανάσα να αγκαλιάσεις και να αγκαλιαστείς….. και όλα τα καλούδια που χρειάζεται ένας άνθρωπος για να σταδιοδρομήσει ,να δημιουργήσει , να σταθεί και να ευδαιμονίσει …
Και ξάφνου λόγω ελλιπούς καθοδήγησης και καταχνιάς αποπλέαμε ατάκτως , άσκεποι ,νεφοσκεπείς και αχαρτογράφητοι για να χορτάσομε να επιβιώσομε ,να δημιουργήσομε …Πολλές φορές χωρίς πυξίδα και προορισμό…. Αλλααααά βρίσκαμε ,ακουμπούσαμε σε μια πάχνη ,σε μια δροσιά με απέραντη ΑΓΑΠΗΗΗ …και σε ατελείωτες και απέραντες αγκαλιές μοναδικές…αγκυροβολούσαμε σε ένα δώμα με πολλούς στην πρωτεύουσα κελί …με εφόδια κρεβάτια και χράμια πολυκαιρισμένα μόνο, με μια κατσαρόλα θολερή μισογεμάτη ,με σύνεργα καλλωπίσματος κοινά και φτωχικά ….αλλααααά με πολύ αγάπηηηηη ,ατελείωτη αγνή αγκαλιά …..Που ; ποιόν ; να εμπιστευτώ θεέ μου αναρωτιούνται ,αναρωτήθηκα πάμπολλες φορές …..Τον τραπεζικό μου λογαριασμό ; η την χωρίς αγάπη μοναξιά ; ΠΟΙΟΝ ;.
Την μανούλα μου ,το γλυκό μου αγκυροβόλιο … μόνο αυτό τότε …είχα μια ψυχοθεόρατη επαφή ….και απλά ήθελε αλλά δεν πρόκανε …και αποδήμησε σε ουράνιας εξοχάς ,χωρίς εισιτήριο επιστροφής …πως να την κρατήσω στην αγκαλιά μου;; πώς;; ..και με χωρίς αναστεναγμό και προβληματισμό το δικό μου οικογενειακό αιματολογικό αλσύλλιο…. ΟΜΟΡΦΙΕΣ ΜΟΥ …Όλα τα άλλα ,και όλοι οι άλλοι απλά για να φυτεύομαι κυπαρισσάκια και πευκάκια και να πίνομε ουζάκια και καλαμαράκια…. Που συμφωνείτε και το εύχομαι ..Γιατί;; αυτό το γιατί…. απλά θα δικαιώσετε τον προβληματισμό μου αγαπημένοι μου συνταξιδιώτες απλούστατα…
Στα πρώτα μου βήματα στην Γέφυρα είχα την τύχη και την ευλογία να έχω Πλοίαρχο τον καπετάν Ζαχαρία… ο οποίος σε μια συζήτηση μεταξύ μας ,με αποσβόλωσε λέγοντας μου …Γιώργη μου ένα παπόρι αποπλέει με ελλιπές πλήρωμα ,χωρίς ρουφιάνο ΠΟΤΕ… Εάν θέλετε που το αναζητείτε χρειάζεται επέκταση των λεγομένων μου ;;νομίζω ΟΧΙ ,νομίζω είναι περιττό . Απλά θέλω επιθυμώ και πρέπει ,να ψιθυρίσω στα παιδιά μας ,στα φυντάνια μας, στην νεολαία μας ,στην ελπίδα μας ,στο μέλλον μας ,,στις αγάπες μου –μας….
Να ασχοληθούν με τον άνθρωπο ,να αφοσιωθούν στην εργασία τους ,να μορφωθούν και να αποκτήσουν εφόδια όσα ουσιώδη χρειάζονται ,να ενδιαφερθούν για αυτούς που τους αγάπησαν αληθινά και συνεχίζουν να τους αγαπούν , να ερωτευθούν προσεχτικά και όχι επιπόλαια και βλαβερά ,να δημιουργήσουν οικογένεια ιδανική για ευζωία και δημιουργία ,να αποφύγουν την παρατεταμένη εφηβεία, να αγαπήσουν τους γονείς τους ,να αποκτήσουν απογόνους και απαραιτήτως να αγαπήσουν και να ερωτευθούν θυελλωδώς αυτή την όμορφη πατρίδα …αγάπες μου ομορφιές μου ,την στερήθηκα και την λάτρεψα ,μου έλειψε , πόνεσα και έκλαψα….
Εσείς ζείτε όμορφα ,εσείς ζείτε οικονομικά άνετα ,εσείς τον προορισμό ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ-ΑΘΗΝΑ τον κάνατε και ορθώς το της εποχής μου ΠΥΡΓΟ ΦΗΡΑ και όρθιοι ..Εσείς ,εσείς , εσείς …όλα εσείς …το αύριο με φοβίζει το μετά ..Ελάτε εγώ είμαι ένα δράμι ανθρωπιάς ….ελάτε να μιλήσομε ,ελάτε να ομολογήσομε ,ελάτε να αγκαλιαστούμε ,να ψαχτούμε και να προσφέρομε ,είμαστε πολλοί και αξιόλογοι …και μη ακούτε έχομε χρυσάφια ξενόλοους συνοδοιπόρους .
Όμως να σας πω κάτι ντης αγαπημένοι μου;;; …κα με γροικάτε ;;Κα εδώ είμαστε όλοι ζωντανοί και ομορφοδούληδες ……και εσείς όμως ακουμπήσατε ,δροσιστήκατε, ζήσατε και ζείτε , προσφέρατε και προσφέρετε ..αλλά λιάκι παραπάνω να μας συμπονάτε ,να μας αγαπάτε να μας αυτουλοτραβάτε αλλά μη μας το ξεριζώσετε ,πονάμε …και προσπαθήστε λιάκι λάσπη ίσα-ίσα εεε… είμαστε αγαπησιάρηδες , άνετοι και φεγγαρόλουστοι ηφαιστειακά …γιατί η άνεση θέλει ξαστεριά και όχι βρισιά και φθόνο…και δεν σμπαράρω κρανιδιές ευχές και αγάπες δίνω . ..…Σας περιμένω και σας σκέπτομαι …σας αγαπώ ,σας εμπιστεύομαι …ΕΣΕΙΣ;;;;;;;;καλοτάξιδοι».
