ΑΝΤΙΟ ΦΙΛΕ, ΝΙΚΟ ΘΕΟΛΟΓΟΥ
Η ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΕΧΑΣΕ ΕΝΑ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΑΝΘΡΩΠΟ
Ο Νίκος Θεολόγου (φωτό: http://enandro.gr/)
Το Νίκο Θεολόγου, τον γνώρισα πριν πολλά χρόνια, σε ένα πλοίο προς την Ικαρία. Μαζί με τον τότε Δήμαρχο Κορθίου, Γιάννη Γλυνό πήγαιναν να συμμετάσχουν σε ένα συνέδριο, το οποίο θα κάλυπτα δημοσιογραφικά. Από την πρώτη στιγμή, γίναμε και οι τρεις φίλοι. Μιλήσαμε ώρες ατέλειωτες. Και έμαθα πολλά. Κυρίως, αυτά που η δημοσιογραφία βλέπει με μια μοιραία αποστασιοποίηση και έναν επαίσχυντο “ξερολισμό”, ο Νίκος τα ήξερε μαχόμενος στην πρώτη γραμμή. Για την Αυτοδιοίκηση και τα προβλήματά της. Για τον καθημερινό αγώνα στον πολύπαθο χώρο της υγείας. Και κυρίως, για το πως οι κομματικές διαχωριστικές γραμμές, καταρρέουν όταν άνθρωποι σαν τον Νίκο και το Γιάννη Γλυνό, απεδείκνυαν, ότι θέλουν, ξέρουν και μπορούν.
Από τότε εγκαινιάσαμε μια γραμμή επικοινωνίας. Κάθε εβδομάδα, έβγαινε για ένα δεκάλεπτο στην εκπομπή μου και μιλούσαμε. “Μα τι τους νοιάζει τους σαντορινιούς, τι γίνεται στην Άνδρο;”, με είχε ρωτήσει μια φορά. “Τα προβλήματα είναι κοινά και άνθρωποι σαν εσένα και το Γιάννη, δεν τα περιγράφετε απλά, υποδεικνύετε και τις λύσεις”, είχα απαντήσει. Έκτοτε, καθιερώθηκε. Κάθε εβδομάδα, Δευτέρα ή Τρίτη, θα μιλούσε στην εκπομπή. “Ξέρεις”, του είχα πει αστειευόμενος, “αν εσύ κι ο Γλυνός, ερχόσασταν στη Σαντορίνη, θα βγαίνατε οπωσδήποτε”. Στην ουσία δεν αστειευόμουν. Τα μηνύματα από τους ακροατές, για τον σοβαρό, συγκροτημένο και πειστικό λόγο του Νίκου, ήταν πολλά και όλα στην κλίμακα του θαυμασμού.
Αναφέρω, δύο περιστατικά που πραγματικά είχαν συζητηθεί πολύ στη Σαντορίνη. Ενδεικτικά της οξύνοιας και της ευχέρειας λόγου, του Νίκου. Μιλούσαμε για τη διαχείριση των απορριμμάτων και τις αναπόφευκτες κοινωνικές αντιδράσεις που υπάρχουν, όταν υποδεικνύεται κάποια λύση. “Το κακό είναι πως όντως υπάρχουν αντιδράσεις”, είχε απαντήσει, “αλλά το χειρότερο είναι, πως όταν ρωτάς: ποια τελικά μέθοδο πρέπει να επιλέξουμε, σου απαντούν την “Άλλη” και όταν ρωτάς που να τα πάμε, σου απαντούν “Αλλού”. Εμείς ως αυτοδιοικητικοί έχουμε ευθύνη, όχι μόνο να πείσουμε, αλλά αν χρειαστεί να υποστούμε και βαρύ πολιτικό κόστος, για να δώσουμε λύσεις”.
Το άλλο περιστατικό, αφορούσε στην ιατρική του ιδιότητα. Κάποια γυναίκα, είχε υποστεί καρδιακό επεισόδιο και διακομίστηκε στο Κέντρο Υγείας Άνδρου. Η ζωή της γυναίκας σε κίνδυνο και ο Νίκος τηλεφωνεί απεγνωσμένα στο ΕΚΑΒ, προκειμένου να στείλει ελικόπτερο. Οι καιρικές συνθήκες όμως ήταν δυσμενείς. Τότε, ζήτησε να σταλεί ένα από τα ελικόπτερα παντός καιρού, της Πολεμικής Αεροπορίας. “Αυτά, είναι μόνο για έρευνα και διάσωση”, του απάντησαν. Τότε εξανέστη. “Δηλαδή, τι μου λέτε;. Ότι δεν μπορείτε να έρθετε να σώσετε μια γυναίκα που κινδυνεύει η ζωή της;. Τι να κάνω;. Να την πετάξω στη θάλασσα για να έρθετε να ερευνήσετε και να τη διασώσετε;”.
Τελευταία φορά, μιλήσαμε στα μέσα Δεκέμβρη. “Από Δευτέρα, θα είμαι πάλι καλά και ξεκινάμε πάλι”, απάντησε. Σήμερα, έμαθα πως έφυγε από τη ζωή. Έχασα, ένα πολύ δικό μου άνθρωπο και αγαπημένο συνεργάτη. Οι Κυκλάδες, έχασαν έναν από τους πιο αφοσιωμένους επιστήμονες και αποτελεσματικούς αυτοδιοικητικούς. Και η οικογένειά του ξέρω, πως έχασε ένα πολυαγάπητο μέλος της. Τα συλληπτήρια μου, ας τους συντροφεύουν.
