Η ΘΕΜΕΛΙΩΔΗΣ ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΝΑ ΜΗ ΧΩΡΑΣ ΣΤΟ ΤΖΙΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΑ ΜΗ ΧΩΡΑΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΑΚΙ

Τώρα που πλησιάζει το καλοκαίρι, κάθε φιλάρεσκη κυρία και κάθε κομψευόμενος άντρας, έχουν τον ίδιο εφιάλτη. Μην τυχόν και το χειμερινό φαγοπότι, αύξησε τις αναλογίες τους σε βαθμό που να μην τους χωράνε τα περσινά τζιν. Τα δύσμοιρα τα αυτοκίνητα όμως, δεν έχουν τέτοιο πρόβλημα. Μεταλλικά στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος τους, τα όρια διαστολής λόγω ζέστης, περιορίζονται σε ελάχιστα χιλιοστά, οπότε δεν υπάρχει και ενδεδειγμένη δίαιτα. Το ίδιο και τα δρομάκια. Που επειδή είναι πολύ παλιά, είχαν σχεδιαστεί με βάση τη διέλευση πεζών ή το πολύ ενός  μουλαριού φορτωμένου με δύο κοφίνια.

Και τα δρομάκια (ρυμίδια) της Σαντορίνης δεν ακολούθησαν τη μηχανοκίνητη πρόοδο. Οι οδηγοί των τετράτροχων από την άλλη, μη θέλοντας να απαρνηθούν τη βολή του “καβάλα παν στην  εκκλησιά”, τα βάζουν με τους δρόμους. Επιχειρούν αμέτι-μουχαμέτι να περάσουν. Τελικά, χάνει το αυτοκίνητο. Ο δρόμος αμετακίνητος. Το όχημα θα βγει με μπόλικες εκδορές και βαθουλώματα. Ο φαναρτζής θα τρίβει τα χέρια του με το πασχαλιάτικο κελεπούρι. Και ο οδηγός θα κλαίει τα λεφτουδάκια του, που οι πεισματάρηδες οι δρόμοι (δεν λένε να φαρδύνουν με τίποτα) τον χρέωσαν.

Το περιστατικό, είναι σημερινό, από τη Μεσαριά. Και δεν είναι το πρώτο. Έχει καταγραφεί αντίστοιχο και στο παρελθόν, όπως μπορείτε να δείτε στη δεύτερη φωτογραφία.

Γράφει στην ανάρτησή της η Δημοτική Κοινότητα Μεσαριάς: “Παρακαλούμε πολύ την προσοχή σας! Στο στενό – ρυμίδι του “Αγίου Κωνσταντίνου” έχει σφηνώσει το εικονιζόμενο αυτοκίνητο – Επικοινωνήσαμε με το γραφείο ενοικιάσεων και αναμένεται η απομάκρυνση του. Λόγω της ημέρας και του εξαιρετικά δύσκολου σημείου ίσως δεν είναι εφικτή η άμεση απομάκρυνση του. Παρακαλούμε για την προσοχή σας. Ευχαριστούμε πολύ και Καλή Ανάσταση!”.