ΤΑ ΜΠΟΤΣΙΚΙΑ, ΟΙ ΣΠΑΡΑΓΓΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ “ΑΓΓΕΙΑ” ΤΩΝ ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΩΝ
ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΚΟΥΒΑΛΗ
“Λίγο πρίν τις γιορτές, η κυρά Δημήτρω στο σπίτι, γέμιζε, τους φράχτες και τις “μπασιές” της αυλής με σπαραγγιές και μποτσίκια για να μην πλησιάζουν οι καλικαντζαραίοι, όπως μας έλεγε.
Τα ξεριζωμένα αυτά φυτά έμεναν εκεί μέχρι τα Φώτα, οπότε με την παρέμβαση των παπάδων, με “την αγιαστούρα” τους και με την μαγκούρα τους, “έπαιρναν” δρόμο και γύριζαν στα έγκατα της γης για να πριονίσουν το δέντρο, που την “κρατάει”.(όλοι ξέρουμε τον σχετικό μύθο της Παράδοσής μας!)
Τα μποτσίκια (εκείνοι οι άγριοι βολβοί…) έβγαζαν έναν οπό (χυμό), που προκαλούσε ερεθισμούς στο δέρμα, ενώ οι σπαραγγιές, οι άγριες , ήταν γεμάτες αγκάθια, που “τρυπούσαν”.
Τα ΄βλεπα κι εγώ τα φυτά λοιπόν πιτσιρικάκος και δεν μπορούσα να εξηγήσω το ρόλο τους…
Ρώτησα λοιπόν την κυρά Δημήτρω:
-“Ρε μάνα, γιατί κρέμασες στους φράχτες και στις πόρτες μποτσίκια και σπαραγγιές?”
-“Διώχνουν τους καλικάντζαρους,” μου απαντά
Την κοίταξα απορημένα και δεν μπορούσα να κατανοήσω, πως αυτά τα φυτά διώχνανε αυτά τα αντιπαθή δαιμόνια…
Εκπέμπουν άραγε καμμιά αποτρεπτική ενέργεια? Καμμιά ακτινοβολία ???
Ξαναρώτησα λοιπόν την μάνα:
-” Μα πως ρε μάνα γίνεται και τα διώχνουν? Πλάκα μου κάνεις?
Τι να μου πεί τώρα η μάνα.ότι είναι Παράδοση? Ότι έτσι μας είπαν οι παληοί, που μας κληροδότησαν το έθιμο? Τέτοιες αναλύσεις ήταν δύσκολες, για την αγρότισσα-νoικοκυρά και μάλιστα εκείνες τις εποχές.
Τότε λοιπόν η κυρά Δημήτρω, επιστράτευσε το Αριστοφανικό της πνεύμα, και μου έδωσε “πειστική” εξήγηση:
-“Κοίτα να δείς ” μου λέει με ολίγον πονηρή ματιά,”όταν οι καλικάντζαροι, πάνε να “δρασκελίσουν” τους φράχτες, φοβούνται μήπως τ αγγειά τους, ακουμπίσουν τα φυτά. γιατί τ’ αχαμνά τους, θα τους “αφορμίσουν” αν έλθουν σε επαφή με τα μποτσίκια και θα τους τα τρυπήσουν οι σπαραγγιές! Έτσι δεν το ρισκάρουν και την “κοπανάνε” και δεν “μολύνουν” το σπίτι μας….”
Την άκουσα με προσοχή και μόλις απομακρύνθηκε αναρωτήθηκα:
-“Λές?”
Από τότε πάντως, την έχω τη φοβία μου για τις επενέργειες και το βλαπτικό των εν λόγω φυτών, προστατεύοντας με αποστροφή από μποτσίκια και σπαραγγιές, τη σωματική μου υγεία και ακεραιότητα!!!
Ά ρε μάνα…τι ώραία, που μας τάλεγες και τα καταλαβαίναμε!!!».
