ΜΙΑ ΔΡΟΣΟΣΤΑΛΙΑ ΠΑΠΟΡΙΣΙΑ
ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΣΑΚΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΡΖΕΝΤΑ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΡΖΕΝΤΑΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ, Τ. ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΥΡΓΟΥ-ΚΑΛΛΙΣΤΗΣ
«Πολυθρονάτος παρακολουθώ τα του..ΙΟΥ…γενόμενα και εκπλήσσομαι ,αγανακτώ ,θυμώνω. Και εξανίσταμαι ταραγμένος ,ανάστατος και επιθυμώ να ονειρό ταξιδεύσω κωπηλατώντας μόνος σε μια βάρκα χωρίς στολίδια και γραμμόφωνα ,χωρίς φανφάρες και κραγιόν,χωρίς την ίσαλο γραμμή μοστραρισμένη .Με ένα μικρό πανί ξεθωριασμένο κατάπλωρα για άγνωστο προορισμό ,σε άγνωστη πορεία .Μη εκπλήσσεστε όνειρο είναι ,επιθυμία διακαής είναι ,δώρο θεού είναι να αδειάσουμε-σω ψυχικά και να χαμογελάσουμε ,και να χοροπηδήσουμε λιάκι με τα κύματα της σοροκάδας τα απλησίαστα αγρίμια . Δεν προτρέχω ,και δεν ζητώ κωπηλάτες βοηθούς..
ΠΑΝΤΕΛΟΝΑΤΟΥΣ ΘΕΛΩ…δεν θέλω μωρολογήματα να ακούω ,δεν θέλω φάτσες σκυθρωπές, κλαμένες να με θωρούν και να πληγώνομαι .Θέλω να σκεφτώ και να μιλήσω στα γλαρόνια …ΑΓΑΠΕΣ ΜΟΥ…θέλω να αλιεύσω χωρίς δόλωμα ψυχές αγνές ,φιλό σκεπτόμενες που στέκονται αντίκρυ μου και δακρύζουν με καμιστά ματάκια από την έννοια…Γραφολοώ και δεν γροικώ διόλου επιφωνήματα χαράς στους γύρω μου αμπελώνες ,δεν θωρώ τίοτις να σαλεύει και να δημιουργεί ,δεν γροικώ γαδάρους να γκαρίζουν , αξίνες , ζευγαρίσματα ,κουδούνια στα μουλάρια…Γιατί; Μα ποίηση χρειάζεται να γράψω για να δεχτώ την καταχνιά ,τις μπόρες και την σκόνη…ΣΚΟΝΗ ΝΟΜΙΖΑΝ…
Μη με τρεζένεται και είμαι ευπαθής και απρόσεχτος ,μη με σπιτώνετε μια μυρωδιά να πάρω θέλω στο όνειρο που μου ρθε να διαβώ ολομόναχος χωρίς συμπαραστάτες.. ΤΕΛΕΙΩΣ ΜΟΝΟΣ…Το λαλακώ καιρό και το ποθώ πολύ με αξεπέραστη λαχτάρα ,να κωπηλατήσω ,να φωνάξω μόλα όλα ,να κραυγάσω Βίρα ,να βραχώ, να αλμυρό στεγνώσω από το αερίδι του βοριά και να απαγκιάσω ο ομορφονιός προσμένοντας δυο φίλους μια τσικουδιά να πιώ με λίγη κάπαρη και καρδαμίδα..Φίλε τηλεφωνικά…Διακόπτοντας μου.
.ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ…για πέ μου ήντα ναι αυτό το παπόρι που μας αντωνιάρει και μας θωρεί περιδιαβαίνοντας τσι αμμουδιές και τις θαλάσσιες αμπασές κάμποσες μέρες ;;Κα για ρίξε ένα βλέφαρο εσύ που νοιώθεις , και πες μου , όπως το ξανοίεις που βολτάρει στα αλμυρά περίχωρα μας , είναι με άδειο στομάχι η έχει ντερλικώσει όλους του κεφτέδες τσι Σπυριδούλας..Για πε μου…
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΒΡΗΚΑ ΑΣΧΟΛΙΑ…ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΦΙΛΕ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΞΕΧΝΑΣ… για θα τρεζαθούνε …Εμπειρικά απαντώ ,εμπειρικά απάντησα χωρίς ποινικοποίηση των λεγομένων μου , δεν είναι άδειο…ΕΜΠΕΙΡΙΚΑ ΜΕ ΕΝΝΟΗΣΑΤΕ ;;;
Κα για απαγκιάσετε φίλοι μου , και μη βαράτε πιστολίδια γραφικά από το γραφό προσωπείο σας το λαμπερό.. Κα μια συντροφιά είναι ,μια παρηγοριά είναι λόγω ΙΟΥ ,μια δροσοσταλιά παπορίσια είναι ,θωρώντας από το παραθύρι σας…Ήντα ναι ο ταξιάρχης με τα σπαθιά και τσι κρανιές για μάζεμα των κρίνων ;;Τι έπρεπε να πράξουμε εμείς οι θεο σκεπαστοί και όμορφοι φαβατό γεννημένοι;;Τι;; Πολλά πάρα πολλά , μοναδικά και ατελείωτα νησιώτικα ,θηραϊκά και ναυτικά χωρίς να σας-μας διαφεύγει ότι οι ναυτικοί είναι κορονό σκλαβωμένοι μια ζωή για το ψωμί τους …ΗΚΟΥΣΑΤΕ ΗΝΤΑ ΕΙΠΑ;;..
Αλήθεια δεν θέλω ΝΑ πω ,ΝΑ γράψω ,ΝΑ κραυγάσω ,και ΝΑ υποδείξω .ο γραφικός παπαρολόγος ,τρεζογραφίκουλας αγάπες μου μοναδικές( Ο ΕΓΩ)…Το τι έπρεπε δεν το μπορώ ,θα με μαλώσει ο ΙΟΣ όταν το ειπώ καθήμενος στο τελευταίο το θρανίο για να ξανοίω τους εγκέφαλους μπροστά μου..ΜΕ ΕΝΝΟΗΣΑΤΕ ΑΓΑΠΕΣ ΜΟΥ ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ;;;….χωρίς χαρτί ,μολύβι και στυλό χρωματιστό να ζωγραφίσω ,να ναυτό υποδείξω σκέψεις και ομορφιές που επιβάλλονται σε τέτοιες περιπτώσεις..Ποια ίσαλος γραμμή φίλε ΠΟΙΑ;; Τα έξαλλα ψυχής και προσφοράς…ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΕΝΑ ΜΗΝΑ….φίλε αυτά μόνο αυτά…
Τα αποδέλοιπα στο μάθημα της ευστάθειας και στις φορτώσεις ,και εάν χρειαστεί στο εθιμικό δίκαιο και ουχί τώρα στο Ναυτικό στην προσφορά και την αγάπη …ΜΟΝΟ ΕΚΕΙ…Εάν δουλιάς την δουλειά και δεν θες την προσφορά στην ΑΜΠΑΣΑ…Και έχετε το νου σας μη μπλέξουν οι άγκυρες σας στο μόνιμο αγκυροβόλιο σας…».
