«ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΩ ΤΗ ΒΙΑ. ΤΕΛΕΊΑ».
ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΒΛΑΧΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑ
«Αγαπητέ συμπολίτη,
Διάβασα με προσοχή τα σχόλια που έκανες για τον ξυλοδαρμό στην πολεοδομία Θήρας.
Δεν απευθύνομαι σε αυτόν που δεν μπόρεσε να κρύψει την έξαψη ή και την χαρά του ακόμα – αν όχι για το γεγονός, τουλάχιστον για την ανακατωσούρα που έφερε. Γιατί είναι μάλλον το είδος του ανθρώπου που θα λάδωνε για να καλύψει μια παρανομία του και μετά θα ξεσπάθωνε κατά της διαφθοράς.
Μιλώ σε εσένα, που πιστεύω ότι μπορούμε να συνεννοηθούμε.
Σε διαβάζω και παρατηρώ ξανά και ξανά αυτό το “αλλά”.
“Καταδικάζω τη βία, αλλά…”
Αυτό το “αλλά” είναι που με τρομάζει.
Προφανώς δεν είχα την εμπειρία που ίσως είχες εσύ – δεν χρειάστηκε να περάσω την πόρτα αυτής της υπηρεσίας. Μπορεί να έχεις δίκιο να είσαι θυμωμένος με κάτι ή με κάποιον.
Αλλά, σε ρωτάω: πως υπερασπίστηκες το δίκιο σου;
Σίγουρα, δεν έστειλες δύο φουσκωτούς.
Μίλησες εκεί που έπρεπε; Έκανες καταγγελία; Αντιστάθηκες; Ή υπέκυψες για να τελειώσεις επιτέλους τη δουλειά σου;
Γιατί αν έσκυψες, λυπάμαι, έχεις κι εσύ ευθύνη.
Ας δούμε το συμβάν ψυχρά:
Δύο πληρωμένοι μπράβοι εισέβαλαν σε χώρο εργασίας που πληρώνεις (και) εσύ μιάς υπηρεσίας που υπάρχει (και) για εσένα και ξυλοκόπησαν έναν εργαζόμενο που πληρώνεις (και) εσύ.
Για την ώρα, υπάρχει ακριβώς αυτό.
Αν τώρα αποδειχθεί ότι υπάρχει κάτι βαθύτερο, είναι δουλειά του κράτους να το βρει. Ξέρω ότι μπορεί να είσαι θυμωμένος και με το κράτος για χίλιους δυο λόγους, ωστόσο είναι οι θεσμοί του που έχουν, εκτός από το “μονοπώλιο της βίας”, και την ευθύνη να αποδοθεί η δικαιοσύνη εδώ. Έτσι γίνεται στις Δημοκρατίες.
Το κράτος είναι ο μόνος φραγμός σου απέναντι στον εντολέα των μπρατσωμένων και σε άλλους σαν αυτόν – είτε λέγονται “κρυπτείες”, είτε “πυρήνες”, είτε είναι εγκληματικές οργανώσεις είτε “ευυπόληπτοι” επιχειρηματίες. Διότι αυτοί αύριο μπορεί να θελήσουν να επιβάλουν το “δίκιο” τους ή το στυγνό τους συμφέρον σε εσένα και σε εμένα.
Και το “αλλά” σου, αγαπητέ συμπολίτη, είναι η χαραμάδα μέσα από την οποία θα τρυπώσουν».
