TO “ΠΑΜΕ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ” ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟΝ «ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟ»
ΤΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΟΥ ΛΙΑΝΙΚΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ
Οι πρόσφατες εξελίξεις στον «Μαρινόπουλο» δεν πρέπει να εξετάζονται αποκομμένα από τις γενικότερες συνθήκες που επικρατούν στον κλάδο του Εμπορίου. Οι εξαγορές, οι συγχωνεύσεις, τα κλεισίματα των επιχειρήσεων είναι το αποτέλεσμα της μεγάλης συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης στον κλάδο, αποτέλεσμα ενός ισχυρού ανταγωνισμού μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, με θύματα τους χιλιάδες εργαζόμενους του κλάδου, τους αυτοαπασχολούμενους, μικρούς προμηθευτές.
Την ιδία στιγμή που ο «Μαρινόπουλος» επεξεργάζεται διάφορα σχέδια εξυγίανσης – μεταβίβασης ή πώλησης, έχοντας σε αναμονή και αγωνία τους χιλιάδες εργαζόμενους, ο «Βασιλόπουλος» απολύει πρωτοπόρους συνδικαλιστές που διεκδικούν τα δικαιώματά τους, τα LIDL προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τις συγκυρίες ώστε να αποκτήσουν μεγαλύτερα μερίδια στην αγορά, με καμπάνιες που παρουσιάζουν τον εργασιακό μεσαίωνα που επικρατεί στα καταστήματα ως παράδεισο!
Στα «Practiker», η εργοδοσία προκαλεί φέρνοντας πρόταση για Συλλογική Σύμβαση στα 586+2 ευρώ! Οι εργαζόμενοι στον «Βερόπουλο», μπροστά στις συμφωνίες με τον Ομιλο «Μετρό», δέχτηκαν τους προηγούμενους μήνες σαρωτικό χτύπημα στα δικαιώματά τους, με μειώσεις μισθών έως και 35%, σε ένα χώρο που αρκετοί πλέον εργάζονται ως ενοικιαζόμενοι. Αντίστοιχα, στον «Καρυπίδη» στη Βόρεια Ελλάδα για τους 1.400 εργαζόμενους η καθυστέρηση των δεδουλευμένων φτάνει τους 6 μήνες.
Πικρή εμπειρία υπάρχει από την «Ατλάντικ» των 160 καταστημάτων, που μόλις πριν 5 χρόνια έκλεισε! Λίγο πριν «σκάσει» το κανόνι και πεταχτούν στο δρόμο 4.000 εργαζόμενοι, η επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα είχε οξυνθεί, στο όνομα της πλάτης που πρέπει να βάλουν όλοι για να σωθεί η εταιρεία, ενώ τα δεδουλευμένα των εργαζομένων συσσωρεύονταν, οι πληρωμές γίνονταν με δωροεπιταγές, η πολυειδικότητα ήταν ο κανόνας.
Γι’ αυτό οι εργαζόμενοι στον «Μαρινόπουλο» δεν πρέπει να δεχτούν, ειδικά σε αυτές τις συνθήκες, καμία καθυστέρηση στους μισθούς, στο επίδομα αδείας, να μη δέχονται τμηματικές καταβολές στη μισθοδοσία, να μην κάνουν εκπτώσεις στα δικαιώματά τους.
Τελικά ποιοι κλείνουν τις επιχειρήσεις;
Σταθερά, μέσω της εργοδοσίας, πολιτικών κομμάτων που υπερασπίζονται το σύστημα της εκμετάλλευσης, αλλά και στημένων δημοσιευμάτων, υπάρχουν έντονες φωνές που στοχοθετούν τις απαιτήσεις των εργαζομένων ως το βασικό λόγο που οι επιχειρήσεις κλείνουν. Αυτές οι φωνές δεν είναι ουδέτερες. Έχουν στόχο να τρομοκρατήσουν, να σπείρουν την υποταγή, να τσακίσουν τις διεκδικήσεις στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, να χτυπήσουν τους αγώνες.
Ας δούμε την πραγματικότητα! «Ηλεκτρονική», «Ατλάντικ», «Sprider», «Φωκάς», «Κωνσταντακάτος», «Raxevsky», ΝΕΟΣΕΤ, «Κορασίδης», «Παπασωτηρίου» κ.ά.! Οι παραπάνω επιχειρήσεις δεν έκλεισαν από τις «μαξιμαλιστικές» διεκδικήσεις ή τους αγώνες των εργαζομένων. Είναι η κρίση του συστήματος, οι ανάγκες της κερδοφορίας, της επανεπένδυσης κεφαλαίων σε κλάδους και υποκλάδους που η κερδοφορία είναι υψηλότερη, που «εξαναγκάζει» τους εργοδότες σε κλεισίματα, συγχωνεύσεις και εξαγορές.
Οι εργαζόμενοι στον «Μαρινόπουλο» να μη μείνουν απαθείς!
Καμία επανάπαυση, κανένας εφησυχασμός από τις εξελίξεις, από τις αποφάσεις των δικαστηρίων, από τις δήθεν δεσμεύσεις της εργοδοσίας, τα επιχειρηματικά κόλπα με τις εξαγορές και τις συγχωνεύσεις στις πλάτες των εργαζομένων.
Κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να στοιχηθεί πίσω από αιτήματα που δεν ταυτίζονται με τα δικά του! Η εμπειρία έχει δείξει πως όπου υπήρχε ταύτιση συμφερόντων, όταν ο εργαζόμενος αντιμετώπισε τα συμφέροντά του από την οπτική πλευρά της εργοδοσίας, βγήκε χαμένος και δαρμένος! Αντίθετα, όπου υπήρχε δράση, ανησυχία και συμμετοχή στις αγωνιστικές πρωτοβουλίες, οι εργαζόμενοι απέσπασαν οφειλόμενα, δικαιώματα.
Να υπερασπιστούμε τη δουλειά μας, τα δικαιώματά μας!
Μπροστά μας φανερώνονται δύο πιθανά ενδεχόμενα. Είτε η επιχείρηση θα κλείσει, όπως και η πλειοψηφία αυτών που μπήκαν στο άρθρο 99 αλλά δεν άντεξαν στον ανταγωνισμό και στα επιχειρηματικά παιχνίδια, είτε θα μπει σε μία νέα φάση με εξαγορές – συγχωνεύσεις, με κλεισίματα καταστημάτων και με νέο εργασιακό τοπίο για τους εργαζόμενους.
Οποιοδήποτε «σχέδιο εξυγίανσης» κι αν υπάρξει, θα έχει μοναδικούς χαμένους τους εργαζόμενους! Πάνω σε ένα πλάνο που απαιτούνται κέρδη, γεμάτα ράφια, τροφοδότηση, επανασυμφωνίες με τους μεγάλους προμηθευτές, οι αξιώσεις της επιχείρησης όπως παρουσιάστηκαν στο δικαστήριο, δείχνουν ξεκάθαρα τις μελλοντικές προθέσεις. Στο σχέδιο παρουσιάζονται οι πλευρές της επόμενης μέρας, προσδοκώντας σε αμίλητους εργαζόμενους, με τσακισμένους μισθούς, με εντατικοποίηση της εργασίας, πλήρη αποδοχή της ευελιξίας, με κλείσιμο καταστημάτων, απολύσεις, ενώ οι απεργίες συνιστούν απειλή για την εργοδοσία της «Μαρινόπουλος».
Για όλες τις παραπάνω διατυπώσεις και τις απαιτήσεις της εργοδοσίας, η πλειοψηφία του επιχειρησιακού σωματείου όχι απλά δεν έβγαλε «κιχ», αλλά τις συνυπέγραψε, ενημερώνοντας τους εργαζόμενους εκ των υστέρων, κάνοντας συναντήσεις «στα κλεφτά» και εν αγνοία τους, αποφασίζοντας χωρίς γενικές συνελεύσεις.
Απέναντι, λοιπόν, στην εργοδοσία, στην πλειοψηφία του επιχειρησιακού σωματείου και σε μία κυβέρνηση που όχι μόνο δεν κατάργησε τους προηγούμενους αντεργατικούς νόμους, αλλά ψηφίζει και δρομολογεί νέα βάρβαρα μέτρα εις βάρος των εργαζομένων, δεν μπορεί να υπάρχει εμπιστοσύνη.
Οργάνωση και δράση τώρα!
Είτε με την ίδια σύνθεση είτε με νέο αγοραστή, χρειάζεται τώρα αγώνας για να διασφαλιστούν όλες οι θέσεις εργασίας, να υπάρχει τακτική και σταθερή καταβολή μισθών και επιδομάτων, καμία βλαπτική μεταβολή σε δικαιώματα. Απαιτείται παράλληλα σταθερή επαγρύπνηση για το χειρότερο σενάριο, ώστε να διασφαλιστεί ο κόπος και ο ιδρώτας των εργαζομένων.
Καλούμε τους εργαζόμενους στον «Μαρινόπουλο» να συγκροτήσουν Επιτροπές Αγώνα στα καταστήματα, σε κάθε πόλη, να δυναμώσουν το σωματείο εργαζομένων στις επιχειρήσεις του ομίλου «Μαρινόπουλου» στη Β. Ελλάδα, να οργανωθούν στα κλαδικά τους σωματεία. Είναι τα σωματεία που έχοντας στις γραμμές τους εργαζόμενους από τον κάθε εργασιακό χώρο, μπορούν να τους συνενώσουν στην κοινή πάλη απέναντι στη μεγαλοεργοδοσία του κλάδου, να αντιμετωπίσουμε συλλογικά και από καλύτερες θέσεις την επίθεση, να υπερασπιστούμε το δίκιο μας και τις ζωές μας”.
