ΒΙΝΤΕΟ:Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ ΣΤΟ ΚΑΜΑΡΙ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ

ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ-ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΣΤΕΦΑΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΕΛΑΣΗ

Μέσα σε κλίμα εθνικής ανάτασης και περηφάνιας, ολοκληρώθηκαν οι εορτασμοί για την Εθνική Παλιγγενεσία στο Καμάρι Σαντορίνης. Η δοξολογία τελέστηκε στον Ιερό Ναό, της Παναγίας Μυρτιδιώτισσας, από τον εφημέριο Καμαρίου πατέρα Γεώργιο. Ακολούθησε ο -εξαιρετικός- πανηγυρικός της μέρας από τον εκπαιδευτικό κ. Γιάννη Βλάχα, που μεταξύ των άλλων τόνισε:

“Η ζωή του σκλαβωμένου ραγιά ή γραικού, όπως μας αποκαλούσαν ,γιατί ο όρος έλληνας είχε απαγορευτεί από τον σουλτάνο, δύσκολη και γεμάτη πίκρες και πόνους. Πέρα από τις δύσκολες καθημερινές συνθήκες είχε να αντιμετωπίσει το παιδομάζωμα, τους εξισλαμισμούς, τον κεφαλικό φόρο, ακόμα και τους επιπλέον φόρους του Έλληνα κοτζαμπάση που στην ουσία είχε πια αλλαξοπιστήσει.

Τι τον κράτησε ζωντανό; Η πίστη στο θεό, η ελληνική γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα, οι παραδόσεις, τα δημοτικά τραγούδια, οι ιστορίες της γιαγιάς στα παιδιά για τον μέγα Αλέξανδρο και τον μαρμαρωμένο βασιλιά.

Πάνω από 70 προσπάθειες έκαναν οι Έλληνες για να ξεσηκωθούν, αλλά όλες είχαν άσχημο τέλος. Κάτι έλειπε!. Κάτι πολύ βασικό για την επιτυχία. Η καθολικότητα, η γενίκευση της επανάστασης σε όλο τον ελλαδικό χώρο. Ο Κοσμάς ο Αιτωλός , ο Ρήγας Φεραίος είχαν προετοιμάσει τον λαό. Έλειπε μόνο η οργάνωση”. (Ολόκληρη η μεστή ομιλία του κ. Βλάχα, παρατίθεται στο τέλος του ρεπορτάζ).

Στη συνέχεια, τελέστηκε η επιμνημόσυνη δέηση στο Ηρώο της Πλατείας Καμαρίου, όπου κατατέθηκαν στεφάνια και ακολούθησε παρέλαση του Δημοτικού Σχολείου και του Νηπιαγωγείου του χωριού.

Ο ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

“Κύριες και κύριοι, αγαπημένα μου παιδιά

Μαζευτήκαμε όλοι σήμερα εδώ , αυτήν την άγια μέρα για να ολοκληρωθούμε ως Έλληνες τιμώντας πατρίδα και θεό. Γιορτάζοντας με ευλάβεια ταυτόχρονα τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, αλλά και την έναρξη της επανάστασης του 1821.

Μπορεί να έχουν περάσει περίπου 200 χρόνια από τότε, αλλά τα μηνύματα των αγώνων παραμένουν διαχρονικά αναλλοίωτα.

400 χρόνια είχαν περάσει από την άλωση της Πόλης και το μόνο που τη θύμιζε ήταν οι μύθοι και τα δημοτικά τραγούδια. Η ζωή του σκλαβωμένου ραγιά ή γραικού, όπως μας αποκαλούσαν ,γιατί ο όρος Έλληνας είχε απαγορευτεί από τον σουλτάνο, δύσκολη και γεμάτη πίκρες και πόνους. Πέρα από τις δύσκολες καθημερινές συνθήκες είχε να αντιμετωπίσει το παιδομάζωμα, τους εξισλαμισμούς, τον κεφαλικό φόρο, ακόμα και τους επιπλέον φόρους του Έλληνα κοτζαμπάση που στην ουσία είχε πια αλλαξοπιστήσει.

Τι τον κράτησε ζωντανό; Η πίστη στο θεό, η ελληνική γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα, οι παραδόσεις , τα δημοτικά τραγούδια, οι ιστορίες της γιαγιάς στα παιδιά για τον μέγα Αλέξανδρο και τον μαρμαρωμένο βασιλιά.

Πάνω από 70 προσπάθειες έκαναν οι Έλληνες για να ξεσηκωθούν, αλλά όλες είχαν άσχημο τέλος. Κάτι έλειπε! Κάτι πολύ βασικό για την επιτυχία. Η καθολικότητα, η γενίκευση της επανάστασης σε όλο τον ελλαδικό χώρο. Ο Κοσμάς ο Αιτωλός , ο Ρήγας Φεραίος είχαν προετοιμάσει τον λαό. Έλειπε μόνο η οργάνωση.

Η Φιλική εταιρεία με τους Ξάνθο, Τσακάλωφ και Σκουφά οργάνωσε τους Έλληνες και ετοίμασε το σχέδιο για την επανάσταση- ταυτόχρονος ξεσηκωμός σε Μολδοβλαχία και Πελοπόννησο. Ο Υψηλάντης δοκιμάζει να ξεσηκώσει τον ελληνισμό και όχι μόνο, της Μολδοβλαχίας, αλλά δεν βρίσκει ιδιαίτερη απήχηση. Η θυσία όμως του ιερού λόχου στο Δραγατσάνι αποτελεί παράδειγμα μοναδικού ηρωισμού. Δεν είναι τυχαίο ότι ο ιδρυτής των καταδρομών στην Ελλάδα Χριστόδουλος Τσιγάντες θα υιοθετήσει το ίδιο όνομα στο λόχο του το 1942. Με αυτή όμως την πράξη ηρωισμού το σχέδιο της Φιλικής εταιρείας είχε πετύχει. Ο αντιπερισπασμός πέρασε και οι Έλληνες μπορούσαν να δράσουν στην Πελοπόννησο, χωρίς να το περιμένει ο Σουλτάνος καθώς ήταν απασχολημένος με την Μολδοβλαχία και το κυνήγι του Αλή Πασά στα Γιάννενα.

Με μπροστάρη τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη , ίσως την μεγαλύτερη μορφή του 1821 κατ εμέ, η μια πόλη μετά την άλλη πέφτουν σε ελληνικά χέρια. Αποκορύφωμα η Τριπολιτσά , η πρωτεύουσα της Πελοποννήσου, που ενώ όλοι οι άλλοι οπλαρχηγοί έλεγαν να πάνε προς Λακωνία ο γέρος του Μοριά επέμενε και τελικά δικαιώθηκε.

Μπορούμε να αναφέρουμε τα Δερβενάκια, το Βαλτέτσι, τους Μύλους, την Αλαμάνα , τη Γραβιά, τον Νικηταρά, τον Αθανάσιο διάκο, τον Παπαφλέσσα, τον Κανάρη, τον Μακρυγιάννη , τον Ανδρούτσο ,τον Καραΐσκάκη, τον Μπότσαρη, και τόσα άλλα ηρωικά τοπωνύμια και ήρωες που ακόμα και σήμερα μας εντυπωσιάζουν. Σκεφτείτε πως οι αναλογίες στις μάχες ήταν στην καλύτερη περίπτωση 100 προς 1000. Δηλαδή 100 Έλληνες απέναντι σε χίλιους Τούρκους.

Όμως δεν ήταν όλα ρόδινα για την επανάσταση. Ο Έλληνας ως γνωστόν διακατέχεται πέρα από το θάρρος, την αυταπάρνηση , και τη γενναιότητα, από απληστία, εγωκεντρισμό, προσωπικό συμφέρον. Ποιος άλλωστε το φανταζόταν ότι την ίδια ‘ώρα που πολεμούσαμε τους Τούρκους , πολεμούσαμε και μεταξύ μας.

Ρούμελη εναντίον Μοριά. Η επανάσταση είναι σε κίνδυνο! Ο Κολοκοτρώνης φυλακίζεται αποκαμωμένος από τη δολοφονία του γιου του Πάνου, ο Ανδρούτσος δολοφονείται γιατί ήταν πολύ αγαπητός, ο Καραϊσκάκης δικάζεται σαν προδότης από τον Μαυροκορδάτο και καταδιώκεται!

Αλλά η ψυχή του Έλληνα πάντα είναι παρούσα στις κρίσιμες στιγμές. Και όταν ο Ιμπραήμ πασάς φθάνει στην Πελοπόννησο και εξισλαμίζει και κατακτά την μια πόλη μετά από την άλλη, οδεύοντας ανενόχλητος προς το Ναύπλιο, όλοι ενώνονται και μετανοούν. Ο Κολοκοτρώνης αποφυλακίζεται και ξαναθεριεύει η επανάσταση. Μια επανάσταση που φθάνει μέχρι το 1830. Είναι η χρονιά όπου η Ελλάδα γίνεται ανεξάρτητο κράτος έπειτα από σύμπραξη των μεγάλων δυνάμεων της εποχής( Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) με τη συνθήκη του Λονδίνου και την ναυμαχία στο Ναβαρίνο της Πύλου.

Η επανάσταση είχε τελειώσει , αλλά ο αγώνας μόλις ξεκινούσε για την παγίωση του ελληνικού κράτους όπως το γνωρίζουμε ως σήμερα και θα κρατήσει μέχρι το 1947. Αυτό λοιπό ας το συλλογιστούμε καλά. Ότι για 120 περίπου χρόνια ο Έλληνας πολεμούσε για την ελευθερία και την πατρίδα του συνέχεια. Οφείλουμε και είμαστε υπεύθυνοι απέναντι στις επόμενες γενιές ώστε να γνωρίσουν τα ήθη , τα έθιμα, τις παραδόσεις μας, την ιστορία μας, να γνωρίσουν τις θυσίες των προγόνων τους και να αποφύγουν τα λάθη τους.

Θέλω να κλείσω αναφερόμενος στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη , του οποίου οι απόψεις ‘ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του. Είχε πει λοιπόν << ότι κάμομε, θα το κάμομε μοναχοί γιατί δεν έχομε ελπίδα καμία από τους ξένους» . Σίγουρα οι κουβέντες του έχουν ιδιαίτερη σημασία στις δύσκολες εποχές που ζούμε.

Εποχές δύσκολες, γεμάτες προκλήσεις που βάζουν σε μεγάλες δοκιμασίες την οικογένεια, την κοινωνία αλλά και την πατρίδα. Ας παραδειγματιστούμε από το θάρρος , την αυταπάρνηση και την γενναιότητα αυτών των ηρώων και να γνωρίζουμε πως ότι πέτυχε ο Έλληνας το πέτυχε με ομόνοια και αδελφοσύνη”.