ΚΑΤΑΝΥΞΗ, ΠΑΝHΓYΡΙΣ ΚΑΙ ΓΛΕΝΤΙ
Μετά την κατανυκτική λειτουργία, γίνεται μια ακόμα αναβίωση των πρωτοχροστινιακών χρόνων. Η “Αγάπη”, όπου κάθε προσκυνητής, φτωχός ή πλούσιος θα φύγει με πίστη, αλλά και ευδαιμονία, κρατώντας την αρχική “πανήγυρη”.
Μετά αρχίζουν τα βιολιά. Παράδοση, θρησκευτική κατάνυξη και σύναξη του χωριού. Μπορεί κάποιοι να έχουν μήνες να ειδωθούν. Αλλά στον Άγιό τους- και γείτονα μου- θα έχουν την ευκαιρία.
Έτσι και φέτος. Όλοι εκεί. Κι προβλέπεται η χαρά, να τραβήξει, πολύ. Χρόνια μας πολλά (είπαμε, γείτονας, ο Άγιος Νεκτάριος, δικός μας Άγιος). Αν και όλοι είναι χαρμόσυνα ευπρόσδεκτοι, τόσο στην κατανυκτική λειτουργία όσο και στο πλούσιο τραπέζι και το γλέντι. Απλά “είναι λίγο, πιο δικός μας” ως γείτονας, που ακούμε κάπου-κάπου τα χαράματα τις καμπάνες του, με χαμόγελο, χωρίς ενόχληση. Γιατί ζούμε σε γειτονιά. Όχι σε μια απρόσωπη, περιοχή.