ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΠΕΙ, “ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ”
Για όσους, το “δεν γίνεται”, ήταν απλά, μια αναπόδεικτη πρόφαση. Ομόφωνα λοιπόν. Ανέλκυση. Φυσικά. Μέχρι κάποιοι να αποδείξουν, πως “δυστυχώς δεν γίνεται”. Δύο εταιρείες κολοσσοί, είπαν “μπορούμε να το κάνουμε”.
Άρα, γίνεται. Και το τοπικό αντιπροσωπευτικό μας σώμα, αποφάσισε πως αυτό το ΝΑΙ, θα το υποστηρίξει. Φυσικά, θα γίνουν παιχνίδια. Αλισβερίσια. “Ναι μεν, αλλά”. Όμως αν θέλει η Σαντορίνη, να μη δει άλλα κουφάρια στο βυθό της, πρέπει να πάει μέχρι τέλους την απόφαση. Επιτέλους!. “Ο ρυπαίνων (πρέπει να) πληρώνει”.
Οι αντιδράσεις;. Αναμενόμενες;. Οι απαντήσεις του τύπου: “ναι, αλλά η κρουαζιέρα θα δεχτεί πλήγμα”, επίσης. Το “μη μιλάμε γιατί θα βλάψουμε τον τουρισμό”, μια φοβική σαχλαμάρα. Εθνικό -άρα και τοπικό- θεωρείται ότι είναι αληθινό. Κάποιος Διονύσιος Σολωμός, το είπε. Περίπου. Απλώς, να μην είναι μια “περίπου” απόφαση, αυτή που έλαβαν οι τοπικοί μας εκπρόσωποι. Η Ιστορία, θα είναι αμείλικτη.
Και η Ιστορία, δεν τιμωρεί. Απλώς, απαξιώνει καγχαστικά.
https://www.youtube.com/watch?v=rSX7L-i0rKo&feature=share&fbclid=IwAR3aD2TaHJnLHceK5_MThP7G10qsBnCyCxVLfm6MACACpKPwe0Ok5T8d1Xo