ΕΝΑ ΗΠΙΟ ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΟ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ
Στη ζούγκλα των τετράτροχων τενεκέδων όμως, κυκλοφορούν και άλλες ανυποψίαστες και δύσμοιρες Κοκκινοσκουφίτσες. Μαμάδες και μπαμπάδες με καροτσάκια μωρών. Άνθρωποι με ειδικές ανάγκες και συχνά με ειδικά αμαξίδια. Ακόμα και η γιαγιά της Κοκκινοσκουφίτσας, που επειδή βαρέθηκε να την περιμένει είπε να πάρει το μπαστουνάκι της και να πεταχτεί μέχρι τη γειτόνισσα ή να ανάψει ένα κεράκι στην εκκλησία.
Ο τενεκεδένιος λύκος όμως, ξαπλώνει ασύστολα στον μικρό χώρο και παρακολουθεί σαρδόνια το σλάλομ, της πεζότητας. Δηλαδή. Περπάτα στο πεζοδρόμιο, μετά κοίτα το δρόμο μήπως κάποιος άλλος τενεκεδένιος λύκος έχει βγει για κυνήγι, κατέβα στο δρόμο, ξανανέβα στο πεζοδρόμιο, μετά ξανακατέβα. Στο τέλος, ίσως βγεις σώος. Δεν θα μείνει όμως το ίδιο αλώβητη, η καλή σου ανατροφή. Πρέπει στο σπίτι, να μπουκωθείς με πιπέρι για να ξορκίσεις τα όσα ανοίκεια, ξεστόμισες ή έφτασες στο τσακ να ξεστομίσεις.
Αλλά η ηθική, θα είναι πάντα με το μέρος του λύκου. Που μπορεί στο φινάλε να ισχυριστεί πως βρίσκεται εκεί, όχι για ενέδρα, αλλά για να αποτρέψει δραστηριότητες ηθικά στιγματισμένες, όπως το «κάνει πεζοδρόμιο».