ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΥΠΕΡ-ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Ο -ΜΗ- ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΒΡΑΔΥΤΗΤΑΣ
Προχτές, εις τας Αθήνας, οι άρχοντες του νησιού, ομιλούσαν περί “υπερ-τουρισμού”. Η Σαντορίνη τελικά, είναι το νησί των θαυμάτων. Αναζητούσε απεγνωσμένα τουρισμό, όταν το λιμάνι της, υποδεχόταν 4-5 πλοία ταυτόχρονα και έχει “υπερ- τουρισμό”, όταν με την ψυχή στο στόμα, παίρνει ένα ο Αθηνιός!. Θαύμα-Θαύμα!.
Αλλά, πάλι μήπως έχουν, περισσότερο νου, γνώσιν και μεγαλύτερη αφοσίωση στις ιδέες τους οι φύλακες, απ’ ότι οι αγράμματοι (εμού συμπεριλαμβανομένου) τους πιστώνουμε;. Από τη μια, η μπαλαφάρα για το πλαφόν στην κρουαζιέρα. Από την άλλη το ανάπηρο λιμάνι (που ΕΓΓΥΗΜΕΝΑ!, η Πολιτεία θέλει να φτιάξει). Μήπως τελικά, ο Νεύτων, έκανε λάθος με την πανίσχυρη Βαρύτητα;. Μήπως δεν υπολόγισε την ηθελημένη ίσως, Βραδύτητα;.
Και επειδή( εδώ θα σας εκπλήξω!) διαβάζω και Αλέφαντο. Και μάλιστα μανιωδώς. Μήπως αυτό το “τίκι-τάκα” ποδόσφαιρο, είναι τελικά αποτελεσματικό σύστημα;. Τα πάντα όλα, λέμε, σκέφτεται και ο αδαής, λασπολόγος (κ.τ.λ. κ.τ.λ) γραφιάς.