ΤΟ ΠΙΟ ΔΙΑΟΛΕΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ, ΟΤΙ ΕΧΟΥΝ ΣΗΚΩΘΕΙ ΤΑ ΚΟΛΟΚΥΘΙΑ ΝΑ ΤΣΙ ΣΜΠΑΡΑΡΟΥΝ ΣΤΟ ΜΑΝΑΒΗ

ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΣΑΚΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΡΖΕΝΤΑ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΡΖΕΝΤΑΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ, Τ. ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΥΡΓΟΥ-ΚΑΛΛΙΣΤΗΣ

Ήταν  μια ωραία  συζήτηση ,ήταν μια  διαφωτιστική συζήτηση ,ήταν μια πανδαισία  ντοπιολαλιάς, κρασό μυρωδιάς  και εδεσμάτων ,ήταν  μια  κουβεντούλα  άλλης  εποχής  με ατελείωτες  αλήθειες ,  μυρωδάτα  δρώμενα , πασπαλισμένα  με τσικουδιά  και κόκκινο  κρασί ,καλούδια  του  απάγκιου  μου…είμαστε μια  αγκαλιά  ,με  την καλοχτενισμένη ΝΙΟΤΗ μας….

ΤΙ  ΟΜΟΡΦΙΑ  ΘΕΕ ΜΟΥ! ΤΙ  ΑΡΩΜΑ! Η  ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ  ΤΟ  ΦΕΡΕΣΤΕ!!!…ήταν μια τοπική  διυπουργική σύναξη…ΑΚΟΥ  ΔΙΥΠΟΥΡΓΙΚΗ…. κουβέντα με θέματα που  ζήσαμε κάποτε  εμείς οι παλαιό ,αναθρεμμένοι και λόγιοι  ευθυτενείς …Μα  γιατί όλα αυτά τα  γραφικά  προεόρτια γλυκό ,πικρό ξινό μας  ξερό  κέφαλο  βάσανο;;ΓΙΑΤΙ;;;Αχ  αυτό  το  γιατί ,αχ  αυτή η περιέργεια  του λέγειν ,και  του  φέρεστε…ΜΑ  ΓΙΑΤΙ;;;ΜΑ  ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ ,ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ  ΟΜΟΡΦΟ;;…

Και ως  εκ τούτου ,δεν μπορείς να αντισταθείς, να  αποχωριστείς  και δεν μπορείς να φύγεις  όταν  έχεις δίπλα  σου αγκαλιά τα ανθρώπινα  θησαυροφυλάκια τα παλιά τα  δύσκολα ,λαχταριστά  τα ομορφό  γερασμένα…Κα  γιάντα;;;Μα γιατί  η άγκυρα τους μαγκώνει ,δεν  σύρετε  και  δεν  βιράρει , χωρίς  χάρτες  για αρμένισμα ,χωρίς μπούσουλα και φως ,χωρίς  πράμα  πλέον  για  φόρτωμα στον ΟΝΟ ,και  ουχί  στον ΩΜΟ.. ΑΓΩΓΙΑΤΕΣ  ΜΟΥ ,ΜΕ ΤΑ  ΟΜΟΡΦΑ  ΤΕΤΡΑΠΟΔΑ ΣΑΣ….. Μόνο  δισάκι  και  συρτάρι  χρειαστήκαμε  για  τα λεγόμενα τους-μας  και  αμπάρες  για  προφύλαξη ομοφρονούν των  στο όμορφο ,σοφό   κουβεντολόι..

Πάλι γιατί;; Μα σας  κρυφό  άκουσα  λογοκριτές  μου ,αμπαρώνοντας  την πόρτα της  αυλής  για να μη  χάσετε  τον δρόμο όντας  άνετα καθισμένοι  μέσα  στην  αυλή…ΤΙ  ΕΝΝΟΩ;; ΘΑ ΓΛΥΚΟ  ΕΝΝΟΗΣΕΤΕ  ΑΡΧΟΝΤΕΣ  ΜΟΥ…Εννοώ και  λέω ότι πρέπει να μάθουν ,να  ακούν όσα  λέγονται…ΟΙ  ΠΑΡΑΤΡΕΧΑΜΕΝΟΙ.. και όχι όσα  οι  ίδιοι  ονειρεύονται….και ευγενώς  σκεπτόμενος  λέω ,ότι  δεν πρέπει να ψάχνεις  ποτέ  να  βρεις  τον  δρόμο κλεισμένος  στην αυλή ανεπρόκοπε γλυκέ  μου αχρείε ,άπραγε  θαυμαστή ..

ΓΛΥΚΑ  ΜΟΥ  ΟΝΕΙΡΑ…Γιατί  στα όνειρα ,αναπολείς και δεν  μπορείς  να πράξεις…ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ… ΣΥΜΦΩΝΟΙ;;;…Ακούστε με  λοιπόν με προσοχή…Ντελάλης της μάζωξης  εγώ και  ο παππούλης μου ,με  άλλη  τραγιάσκα  από καλή  χέρα  αναπτερωμένος …έτερος  σύνεδρος ο  φίλτατος  της  παιδαγωγικής παρέας  που επέλεξε  τα  σκηνικά ,και  έγραψε  την  μουσική….η ομορφιά όμως της συνεδρίας ήταν  ένας 93χρόνος με πλούσια ντοπιολαλιά και όμορφο  μουστάκι…ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΣ…Και χωρίς σκέψη η  κυριά  μας  ,με  απαραίτητη πνευματική  και  φιλοσοφική  ομορφιά ,η προσφιλέστατη  κυρία  σε  όλους μας ,μοναδική γλύκα…ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ….και ο ΕΓΩ  βεβαίως  ,έχοντας την  ευθύνη  της  γραμματειακής υποστήριξης ,κρατώντας σφικτά τα χρυσαφένια πρακτικά της ευγέστου  συνεδρίας…ΜΕ ΚΑΠΑΡΟΦΥΛΛΑ και ΦΑΒΑ…

Από  που να μπεις και  πιο  παράθυρο  να κλείσεις ,από πού να αρχίσεις και που να σταματήσεις  και το μυαλό σου να ακονίσεις για περισυλλογή  ,συμμετοχή και αποθήκευση των λεγομένων  τους -μας…τι πρακτικά να τσουβαλιάσεις  και τι να προκάνεις να σκεφτείς , ακούγοντας τους  σύνεδρους και βλέποντας το  κοκκινέλι ,με το κοκκινιστό  κουνέλι και τα  αποδέλοιπα.. Έκρουσα  τον  κώδωνα  και έγινε η  έναρξη με  προεξέχοντα  τον  γέροντα  μου, ξεκινώντας όπως  πάντα από  τα οίκαδε  γενόμενα ,με  συμπλήρωμα πάντα τον μεγάλο του πόνο, τα του λιμανιού γενόμενα..

Δεν απάντησα  ο  ανεπαρκής  μη με προγκήξετε …ΕΓΩ.. εχθρός  των πινακίδων ,διότι επέμενα όπως πάντα ότι δια τα τεχνικά περί  λιμένος …ΛΙΜΕΝΟΛΟΓΟΣ…και τα  αποδέλοιπα  ο  ΑΡΧΩΝ ΑΠΑΣΩΝ  ΤΩΝ  ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ.. Και γροικώντας ο έτερος ανήρ της  Ακροπόλεως  παιδί…μπουρίνιασε ,άγρεψε ,και  άστραψε ..Κα  βρε ήντα λές προφέσορα ,κα  βρε ήντα λες  μαέστρο του αναστεναγμού και  τσι  ανεδοσάς ..ΣΕ  ΕΜΕΝΑ ΤΟΝ  ΝΕΟ ΑΠΕΥΘΥΝΟΤΑΝΕ…Παππού αι  υπηρεσίες επιτελούν σωστά το  έργο  τους…ΣΙΩΠΩΝΤΑΣ…και ανελλιπώς ελέγχουν  τα  εκτεινόμενα εις τις θαλάσσιες Πύλες …Σιώπησε ορθωμένος ο  γέροντας  και σκυθρωπός ρούφηξε την τσικουδιά του με  δυο  γρολιές   το  βάσανο….Γιώργη μου την  κρανιδιά  δεν  την  γλυτώνεις και  η  κρανιά έχει  ρόζους ,ήκουσες ηντα  πα  θεατρίνε μοσχό  αναθρεμμένο μου μπουγιουκτάρι.…

Με  τα συζητηθέντα…ΚΥΡΙΟΙ…συμφωνήσαμε όλοι κρούοντας  ένα ποτήρι  κόκκινο κρασί ,ευχόμενοι να σάξουνε οι άνθρωποι μας  τσι  αμπασές  τσι διαφυγής  μας ,για  να μολάρουμε ,εάν προκάνουμε με δίχως  κατωφόρι  ,μετά  από επίσκεψη του καυτερού μας φόβητρου…ΜΗ  ΜΟΥ ΚΛΕΙΝΕΤΕ ΤΟ  ΜΑΤΙ  ΑΓΡΙΑ ΑΓΑΠΕΣ  ΜΟΥ  ΕΕ….Τα  αμπέλια  μας  Γιώργη…ΑΛΛΟ  ΘΕΜΑ…. ,τα  αμπέλια μας ,μικρύνανε και δεν γιατρεύονται παιδί  μου…Παππούλη μου δεν υπάρχει γιατρειά ,δεν βλέπω τίοτις  να  σιάχνει  ,δεν θωρώ πράμα να σιάχνεται …ΜΕΡΑΚΙ-ΑΓΑΠΗ  ΠΑΠΠΟΥ  ΜΟΥ …ΜΑΣ  ΤΕΛΕΙΩΣΕ…και το πιότερο λέει ο γερό  αιωνόβιος…

Το πιο διαολεμένο είναι ότι έχουν  σηκωθεί τα κολοκύθια  να τσι σμπαράρουν  στον  μανάβη χωρίς κρανιά  και  γνώση..…Κα α με τα  άλλο  βλέποντας την σακούλα με τα  σκουπίδια …με τούτα τα βάσανα ήντα θα γενεί;;;Κοιταχτήκατε  όλοι  και τραγουδήσαμε το  άσμα της προσμονής ,της υπομονής με προσευχή για αίσιο  τέλος…ΑNDIAMO….Συνεχίζοντας την θεάρεστη  συνεδρία  πνευματικά  αναμαλλιασμένοι ,τον  λόγο δακρύβρεκτος  από  χαρά  και συγκίνηση  πήρε ο παιδαγωγός επικουρούμενος από  την σεβάσμια κυρία  που  φεγγαρό φωτούσε  ,αναλύοντας  θησαυρούς  άγνωστους σε μας τους ορθό ωτακουστές ,ευτυχισμένους  από την πανδαισία της  επιρροής του  άκρατου οίνου..

ΜΕ  ΕΝΝΟΗΣΑΤΕ ΘΕΣΠΕΣΙΑ  ΟΝΤΑ;;ΑΙ  ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΕΠΟΝΤΑΙ….Τελειώνοντας η συνεδρία- τελετή ,με παρακάλεσαν οι γέροντες να μη δημοσιοποιηθούν τα θέματα και πιότερο τα  των σκουπιδιών τα  κέρατα ,που έγιναν θεόρατα …ΑΞΙΑ  ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ  ΓΡΑΨΙΜΑΤΟΣ… που δεν χρήζουν να τα σερβιρίσουμε λόγω  ιώσεων εγκεφαλικών  γλωσσικών …ΓΙΑΝΤΑ ;;..ΑΜΕ  ΡΩΤΑ  ΤΟΥΣ ΝΙΟΥΔΑ…και η  επιθυμία τους…ΑΧ  ΑΥΤΗ  Η  ΕΠΙΘΥΜΙΑ  ΤΟΥΣ…ήταν  να  τους  σουλατσάρω με τον τετράτροχο γαϊδουράκι μου και  να τους  πάω με υποδείξεις  δικές τους σε  ορισμένα ξέφωτα να απολαύσουν ξενέρωτες και άγαρμπες ζωγραφιές της  εποχής  μας..

ΜΕ ΕΝΝΟΗΣΑΤΕ;;Αποβιβάστηκαν εις  τον  Αγ. Χριστόφορο .άνευ  λέμβου και πλοηγού ,ορθώθηκαν όσο  επέτρεπαν τα  νιάτα τους   και έμειναν αμίλητοι ξανοίοντας  με κερωμένοι …Κα ήντα πάθατε;;Με πήραν συγκινημένοι αγκαλιά για όλα  τα όμορφα  που έζησαν  και  ζήσαμε εις  τα  υπόγεια  ανάκτορα  εμείς τα  νεογνά  και  αποπλεύσαμε ..Εν πλω  το  μόνο που μου ανέφεραν  ότι  κάποτε ήταν ένας κάμπος  ,ήταν κάποτε   το  ΑΒΙΣ (το  εργοστάσιο  Τομάτας)….. απερίσκεπτοι ,ξεχασιάρηδες ….Τώρα ήντα να θωρούμε  και να χαιρόμαστε  Γιώργη μου;;Τελειώνοντας αδυνατώ να τους αγγίξω εγκεφαλικά αγάπες μου …ΔΙΟΛΟΥ  ΜΑ  ΔΙΟΛΟΥ…Σιωπώ ενυπογράφως  και προσέχω πολύ τας  ιώσεις ,και την  βασκανία….ΕΣΕΙΣ;;;