ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΕ ΕΝΑ ΚΕΛΙ ΜΕ ΘΕΑ.

ΕΝΑ ΑΓΝΩΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΦΟΣΙΩΣΗΣ

  Θέλεις κάποιες ταινίες που έχω δει. Θέλεις το δέος των αιθέρων και η απόλυτη προσήλωση, ανθρώπων και η ευθύνη που κάθε ένας τους κουβαλάει, με έκαναν πάντα να νιώθω δέος μπρος στο επάγγελμα του Ελεγκτή Εναέριας Κυκλοφορίας. Ο τίτλος, λέει ελάχιστα, όπως διαπίστωσα. Δεν είναι ένας απλός τροχονόμος των αιθέρων. Πρέπει να έχει “βαριές” σπουδές στις θετικές επιστήμες, να δώσει απαιτητικές εξετάσεις και στη συνέχεια να κριθεί από ευρωπαϊκό φορέα για την επάρκειά του. Στα ανθρώπινα προσόντα;. Ικανότητα, αντίληψη, πολυγλωσσία, αυξημένη συγκέντρωση, συνδυαστική δυνατότητα, ταχύτητα λήψης αποφάσεων.

Η πρώτη αστεία ερώτηση, ενός αδαούς (εμού του ιδίου):

• “ Έρχεται ένα αεροπλάνο και την ίδια ώρα, φεύγει κάποιο άλλο. Τότε τι κάνετε;”.

Μην έσωνα και την έκανα την ερώτηση. Αντιμετώπισα ένα τόσο ηχηρό γέλιο.

– “Αυτό είναι ρουτίνα. Απλό. Καθημερινό”.

Η διαδικασία;. Απλή (ναι, όπως το εννοούν καταγράφηκε). Μιλάς με τον κεντρικό Πύργο Ελέγχου που σου στέλνει το αεροπλάνο και στα 30 μίλια περιμετρικά του δικού σου Πύργου Ελέγχου αναλαμβάνεις την ευθύνη του. Μιλάς με τον πιλότο του Αεροπλάνου που έρχεται. Μιλάς με τον πιλότο του Αεροπλάνου που φεύγει. Δίνεις σε όλους οδηγίες. Αν έρχεται τρίτο αεροπλάνο, μιλάς και με αυτό. Δίνεις οδηγίες. Αν έρχονται ή φεύγουν άλλο ή άλλα (πράγμα σύνηθες) μιλάς και με αυτά. Δίνεις οδηγίες.

Απλό;. Απλούστατο!. Λεπτομέρεια;. Όλα αυτά, τα κάνεις την ίδια στιγμή. Έχω ταξιδέψει με αεροπλάνο και αποκόμισα την αίσθηση ότι κάνω ροντέο στα κενά αέρος, με λιγότερη ναυτία.

“Δηλαδή εκείνη την ώρα, είναι μόνο ένας στον Πύργο Ελέγχου;”.

“Μα φυσικά!”.

Φυσικά, τι;. Εδώ μιλάς ή γραφεις για το “κοπή το πίτα”, ενός Συλλόγου κι αν χτυπήσει το τηλέφωνο, αποσυντονίζεσαι. Και να έχεις στο λαιμό σου, τόσες ζωές;. Αυτό είναι το “φυσικά”;.

Το άλλο “φυσικά”, είναι πως το Αεροδρόμιο της Σαντορίνης, έχει μόλις τέσσερις (4) Ελεγκτές Εναέριας Κυκλοφορίας. Διεθνές Αεροδρόμιο. Για μετρήστε τις βάρδιες;. Ημερησίως. Πάτε μετά στην Εβδομάδα. Υπολογίστε τις ώρες, της απόλυτης προσήλωσης και της αδρεναλίνης στο κόκκινο. Για ζωές μιλάμε, όχι για συγκρουόμενα αυτοκινητάκια στο Λούνα Παρκ.

Ένας άνθρωπος, 7-8 ώρες μόνος σε ένα Πύργο Ελέγχου (κελί με θέα, δηλαδή) και με τις αισθήσεις του οξυμένες. Απλό και “φυσικό”. Όπως το να τηγανίζεις ένα αυγό στην κουζίνα και να χτυπήσει ξαφνικά το τηλέφωνο. Αποφασίζεις: ή καίγονται τα αυγά ή χάνεις φίλους, θέμα ή δεν ανταποκρίνεσαι στην ιατρική ανάγκη δικού σου ανθρώπου. Τόσο απλά. Αν έχεις όμως καμιά 500ριά ανθρώπους στο μυαλό σου, τι κάνεις;. Καις τα αυγά;.

Επόμενη αφελής ερώτηση: “ Καλά, μιλάτε τόσες ώρες συνεχώς. Άρα πρέπει να πιείτε νερό, αλλιώς θα στεγνώσετε. Άρα συγγνώμη (ο μημουαπτισμός, με μάρανε!) θα χρειαστεί να πάτε στην τουαλέτα κάποια στιγμή. Τότε τι κάνετε;”.

“Δεν πάμε!. Δεν πίνουμε νερό, παρά μόνο ελάχιστο και περιμένουμε το συνάδελφο που θα έρθει για τη βάρδια, για ένα νερό, ένα καφέ, λίγο φαγητό. Ως τότε, τίποτα!. Δεν είναι δύσκολο. Τον ρυθμίζουμε τον οργανισμό μας”.

Κι εδώ, σταματά ο διάλογος, που δεν είναι καθόλου φανταστικός. Είναι αληθινός, μέχρις κεραίας. Το Διεθνές Αεροδρόμιο της Σαντορίνης, με τις χιλιάδες πτήσεις και τους εκατοντάδες χιλιάδες επιβάτες, έχει μόνο Τέσσερις (4) Ελεγκτές Εναέριας Κυκλοφορίας. Άδειες, δεν παίρνουν γιατί δεν υπάρχει αντικαταστάτης. Η ανάπαυση, που αν για τους απλούς θνητούς είναι απαραίτητη, για τους Ελεγκτές είναι ιατρικώς επιβεβλημένη, αποτελούν πολυτέλεια. Με ένα κινητό στο μαξιλάρι, πάντα. Μέρα -νύχτα!. Η ασθένεια, απαγορευμένη. Η δυσθυμία ανήκουστη( μπορείς να σκάψεις, ακόμα κι αν έχεις μια βαριά στεναχώρια, αλλά μπορείς να χρεωθείς τόσες ζωές, σε τέτοια ψυχολογική κατάσταση;). Η κόπωση την ώρα της δουλειάς;. Ατόπημα, βαρύ.

Η οικογένεια;. Ακριβοθώρητη. Οι φιλικές σχέσεις;. Μόνο με όσους ξέρουν τι τραβάς κι έχουν υπομονή και κατανόηση. Και κατά τα άλλα, αξιοζήλευτο επάγγελμα!. Ούτε στον εχθρό σου, δηλαδή.

Σύνοψη. Τέσσερις Ελεγκτές Εναέριας Κυκλοφορίας, τη στιγμή που η Λέσβος με το ένα πέμπτο (1/5) της αεροπορική κίνησης της Σαντορίνης, έχει 8 (οχτώ). Η Κως με μικρότερη από τη Σαντορίνη κίνηση, έχει 15 (δεκαπέντε).

Χωρίς ραντάρ προσέγγισης, άρα, πρέπει όλα να γίνονται με διαπροσωπική επαφή. Με τα μάτια καρφωμένα στις οθόνες για να δίνονται σε πραγματικό χρόνο, θερμοκρασιακά και καιρικά δεδομένα. (Πόσες φορές δεν έχει προσγειωθεί αεροπλάνο στη Σαντορίνη, επειδή φυσάει αυτός ο περίεργος “πλαγιομετωπικός άνεμος;). Όλα αυτά και πολλά ακόμα, με τέσσερις ανθρώπους (υπολογίστε ώρες τη μέρα, τη βδομάδα, το χρόνο) που θα κλειστούν σε ένα κελί με θέα, έχοντας στις πλάτες τους ζωές.

Γιατί;. Όπως έμαθα, οι οργανικές θέσεις δεν βγαίνουν κατά αεροδρόμιο, κίνηση, φόρτο ή ένταση, αλλά πανελλαδικά. Οπότε η Σαντορίνη, θα αγωνιά για το “Σήμα των Τεσσάρων”. Άντε και κανέναν έκτακτο στη “φουλ σεζό”.

Επιμύθιο. Λογοτεχνική ή ποιητική αδεία. Αν ένας από τους (τις) Τέσσερις, πάθει κάτι μέσα στο κελί με θέα (Πύργος Ελέγχου), τα αεροπλάνα θα κάνουν γύρους και θα κληθεί ο κλητήρας υπηρεσίας ή ο κυλικάρχης για να τον αντικαταστήσει;. Ώπα-ΥΠΑ- λέω.