ΕΝΑ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ Γ. ΒΕΝΕΤΣΑΝΟ
Με λίγα, λόγια: Ένα από τα πολυτιμότερα αποκτήματα της βιβλιοθήκης μου. “Παραδοσιακή Οινοποίηση στη Σαντορίνη”. Του Γεωργίου Α. Βενετσάνου (πέθανε πλήρης ημερών το 2004). Του πρώτου επιστήμονα χημικού-οινοποιού του νησιού. Θαυμάσιο!. Όχι· δεν απευθύνεται μόνο στους ειδικούς. Είναι μια καταπληκτική μυθιστορία. Γραμμένη, από έναν από εκείνους τους παλιομοδίτες, μεθοδικούς και τελειοθήρες λόγιους που όμως πατούσαν γερά στη γη. Απλά, κατανοητά και συναρπαστικά. Και βυθιστείτε στις σελίδες του, για να δείτε τι είναι το “έργουλο”, ποια συμφωνία περιλάμβανε “αφαγάπια”, τι ήταν το “σέκιο”, που υπήρχε το καλύτερο “καζανόχωμα” και τι σήμαινε “σομεστιάρισμα”. Τι είναι το “διήμερο Α’ Κατηγορίας” και τι το “ετήσιο Α΄ Κατηγορίας”.
Επίσης, η εποποιία της δημιουργίας του πρώτου οργανωμένου οινοποιείου της Σαντορίνης. Του ΑΒΙΜ. Που δεν χτίστηκε!. Φτιάχτηκε με την εκσκαφή 20.000 κυβικών μέτρων χώματος. Μια ιδιοφυής έμπνευση, όπου πρώτα έπεσε το πρώτο σταυροθόλι πάνω στη γη και μετά υποσκάφηκε. Το αντίθετο από ότι γίνεται δηλαδή!. Πρώτα σκάβονται τα θεμέλια και μετά γίνεται ο σκελετός. Αλλά ο εμπνευσμένος Βενετσάνος, έκανε το αντίστροφο. Γιατί ήθελε να αξιοποιήσει τη -δωρεάν- βαρύτητα. Τόσο στην παραλαβή των σταφυλιών και την οινοποίηση, όσο και στην φτηνή και γρήγορη παράδοση στα καΐκια που κατέφθαναν στον Όρμο του Αθηνιού. Απλό όπως ο τροχός. Μεγαλοφυές, όπως το όρυγμα του Ευπαλίνου, γιατί έτσι έγινε μεγάλο μέρος της υποσκαφής. Υπολογίζοντας την έξοδο, μαθηματικά.
Αλλά κυρίως· είναι ένα συναρπαστικό αφήγημα. Με όλη τη σημασία της λέξης. Ότι καλύτερο έχει γραφτεί για τη Σαντορίνη, τα τελευταία (πολλά) χρόνια!.