ΜΙΑ ΠΛΑΣΤΙΚΗ ΚΟΥΚΛΑ ΒΙΤΡΙΝΑΣ, ΕΤΟΙΜΗ ΓΙΑ ΤΟ ΤΣΙΜΕΝΤΕΝΙΟ ΚΕΛΙ ΤΗΣ
Φωτό: Σταύρος Κουταλίδης
Η γυναίκα της φωτογραφίας, είναι μια όμορφη γυναίκα. Μόνο που είναι πλαστική. Φορά σέξι ρούχα, αλλά είναι κούκλα της βιτρίνας. Στα πόδια της, φιγουράρουν τα σκουπίδια. Ένα σκουριασμένο, σιδερένιο πλέγμα είναι το πρώτο φόντο. Ο ορίζοντάς της, μάλλον. Και λίγο ακόμα πίσω, το μέλλον της. Μια παλέτα τσιμεντόλιθοι, έτοιμοι προς χρήσιν. Δηλαδή;. Να χτίσουν το κελί της. Το μέλλον της.
Ο φίλος και εκπληκτικός ερασιτέχνης (εραστής της τέχνης) φωτογράφος, απαθανάτισε τη σημερινή Σαντορίνη, με ένα κλικ. Μια Σαντορίνη, που πνίγεται στα σκουπίδια και οι αρμόδιοι λένε “πάλι, καλά!”. Που κατακλύζεται στο μπετόν, χωρίς ούτε ένα καινούριο σπίτι για ανθρώπους. Μόνο πελάτες!. Ένα σιδερένιο πλέγμα. Με χαμπουργκεράδικα. Απαστράπτοντα “νέον”. Σημαιούλες και πανώ “Εντός πωλούνται πάσης φύσεως …ηδονές”. Λεωφορεία να ασθμαίνουν στους ηλίθιους κόμβους (κάποιου αυτάρεσκου περγαμηνάτου) και να μπλοκάρουν λόγω της ακηδίας των αρμοδίων. Στην κορώνα της, τα Φηρά, να μην μπορούν να αντιληφθούν (οι αρμόδιοι) πως δεν είναι δα και μεγάλο επίτευγμα να καταλάβεις πότε ήρθε το καλοκαίρι (στην Α΄ Δημοτικού, το μαθαίνουμε, αγράμματοι!) και να κωλυσιεργούν ασύστολα. Το πετράδι της, την Οία, να είναι απροσπέλαστο. Τα λιμάνια της, σε χάλι, απερίγραπτο.
Τους -ίδιους!- αρμόδιους, να εκπλήσσονται καθημερινά, με το χάος, που οι ίδιοι δημιούργησαν με την ανικανότητά τους (και Ω! όχι!, η ανικανότητα, δεν είναι ύβρις, αυταπόδεικτη διαπίστωση, είναι). Κάποιοι “Ζαχαρίες” (καρχαρίες του γλυκού νερού) να εκτοξεύουν μύδρους και ηρωικά τσιτάτα και μετά τρομοκρατημένοι, να κλωσσάνε τα αυγά τους, από όπου δεν θα επωαστούν κοτοπουλάκια· δηλητηριώδη φίδια θα βγουν. Νταήδες εκ του ασφαλούς και όπου τους παίρνει. Συγγραφείς διαπρύσιων επιστολών. Μονίμως, αν-ορθόδοξοι, καθολικώς… διαμαρτυρόμενοι. Παρατηρητές, μιας νέας, ντροπιαστικής Πομπηίας. Χωρίς λάβα. Μόνο τσιμέντο, καυσαέριο, ιδρώτα, ταλαιπωρία, σκουπίδια, βρώμα και τρυφηλές συσκέψεις. Και μεγαλοπρεπείς πομφόλυγες (ήγουν μπαρμπούτσαλα). Αλλά και χρυσοπληρωμένα συμβόλαια σε Άγιες εταιρείες καθαριότητος λιμένων και χερσαίων χώρων. Ολετήρες, της καθημερινότητας.
Και όλα αυτά, σε ένα κλικ του Σταύρου (που ασφαλώς δεν ευθύνεται, για την αυθαίρετη ερμηνεία της φωτογραφίας του).
Δυστυχώς, η αποτυχία, δεν βαθμολογείται. Βιώνεται. Διανέμεται και επιπίπτει, επί δικαίων και αδίκων. Δυστυχώς, το μόνο που λειτουργεί ομαλά στη Σαντορίνη, είναι τα αιρ-κοντίσιον του Δημαρχείου. Και αι παχυλαί δηλώσεις, περί μελετών, σχεδιασμών και άλλων συναφών. Και αι επίσημαι εμφανίσεις εις πολυτελείς συσκέψεις. Και…Και…Και…
Σαντορίνη. Όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά!.
Οι βάρβαροι, θα ήταν μια κάποια λύσις, τελικά. Το “αιδώς Αργείοι”, περιττεύει, διότι
Έξεστι Κλαζομενίοις ασχημονείν