ΕΝΑΣ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΥΓΕΝΙΟ ΙΟΝΕΣΚΟ
-
“ Κύριε Ιονέσκο καλημέρα σας.”
-
“ Μμμμ. Ας πούμε ότι είναι μέρα και ας αποδεχθούμε ότι πιθανόν να είναι και καλή”.
-
“Δεν σας κατάλαβα”
-
“Καλύτερα, άλλωστε δεν θα μουν εισηγητής του “Θεάτρου του Παραλόγου”, αν με καταλάβαιναν όλοι”.
-
“Μάλιστα. Μια ερώτηση, μπορώ να κάνω.;”.
-
“Φυσικά. Αρκεί να μην περιμένετε απάντηση”.
-
“Για το Λιμενικό Ταμείο Θήρας, τι έχετε να πείτε;”.
-
“Κρίμα!”.
-
“Κρίμα;. Γιατί;”.
-
“Διότι βιάστηκα να κόψω ρόδα μυρωμένα. Αν ζούσα σήμερα, τότε η “Φαλακρή Τραγουδίστρια”, δεν θα ήταν παρά ένα συμβατικό έργο που θα έσφυζε από ρεαλισμό”.
-
“Γιατί;. Νιώθετε να σας ξεπερνάει η πραγματικότητα”.
-
“Αγαπητέ (τρόπος του λέγειν το αγαπητέ, διότι δεν μου είστε καθόλου αγαπητός), πρέπει να αποφεύγετε τα πικρόχολα σχόλια”.
-
“Συγγνώμη”.
-
“Παρακαλώ”.
-
“Κατά τα άλλα; Σκυλιά, γατιά… καλά;”.
-
“Όλα καλά”.
-
“Πάντα καλά”
-
“Αντεύχομαι”
-
“Την καλημέρα μου”.
-
“Ευχαριστώ, υπό την προϋπόθεση, ότι είναι μέρα και όχι νύχτα”.
-
“Μα ο ήλιος βρίσκεται ήδη στο ζενίθ του”.
-
“Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και μέρα”.
-
“Κατάλαβα”.
-
“Κακώς!. Θα νιώσω αποτυχημένος, αν με καταλάβατε. Τα σέβη μου. Αντίο”.
-
“Ένα τελευταίο. Με συγχωρείτε. Τι κάνει η φαλακρή τραγουδίστρια;”.
-
“Φοράει ακόμα την ίδια περούκα. Αντίο”.
“H ΦΑΛΑΚΡΗ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΡΙΑ” Πάσα ομοιότης με σύγχρονα πρόσωπα και καταστάσεις, είναι συμπτωματική. Άλλωστε, δεν θα μπορούσε καν να τη φανταστεί, ο μέγας( μαζί με τον Μπέκετ) εισηγητής του “Θεάτρου του Παραλόγου”.
