“ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ: ΕΝΑΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΟΥ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟΥ”

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΚΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ

 

 

 

“Τίποτα δεν μπορεί να σας προετοιμάσει για την Σαντορίνη. Δεν είναι μόνο αυτά που ακούμε και διαβάζουμε γι αυτό το νησί που για πολλά χρόνια βρίσκεται στις προτιμήσεις των εκατομμυρίων τουριστών. Υπάρχει κάτι περισσότερο, εκτός από τον τουρισμό. Οι Έλληνες που έχουν το προνόμιο να ζουν εδώ δεν σταύρωσαν τα χέρια τους. Αντιμετώπισαν την κρίση, η οποία έπληξε τους έπληξε επίσης”. Αυτά γράφει σαν εισαγωγή το Πορτογαλικό περιοδικό Volta Ao Mundo, σε ένα εκτενές αφιέρωμά του στη Σαντορίνη.

Η συντάκτρια Valentina Marcelino, τονίζει, από την αρχή: “Ό, τι διαβάσετε, ότι ακούσετε να πω, ότι δείτε στις χιλιάδες εικόνες που βρίσκονται στο διαδίκτυο, τίποτα δεν σας προετοιμάζει για την πρώτη γεύση της Σαντορίνης, όταν πετάξετε πάνω από το νησί. Λευκά κτίρια και μπλε τρούλοι κυριολεκτικά κρέμονται από τα απόκρημνα βράχια, σε μια τέλεια αντίθεση μεταξύ της λευκότητας τους, του γαλάζιου του ουρανού και του σκούρου χρώματος του ηφαιστειακού βράχου. Όλα αυτά καθώς βυθίζονται σε μια κρυστάλλινη και αφρισμένη θάλασσα”.

Εκτός, από τις περιγραφές που συνοδεύονται από όμορφες φωτογραφίες του Pedro Correia , η συντάκτρια εστιάζει κυρίως σε πρόσωπα του νησιού. Όπως την ιδιοκτήτρια καφετέριας κ. Κατερίνα Βαμβακούση, την Οινολόγο του “Venetsanos winery” κ. Ιωάννα Βαμβακούρη, την υπεύθυνη του “Σελήνη” κ. Γεωργία Τσιάρα και βέβαια τον σεφ κ. Γιώργο Χατζηγιαννάκη. “…ο ιδιοκτήτης του “Σελήνη, έφτασε στο νησί το 1975 για διακοπές και δεν έφυγε ποτέ” γράφει η Marcelino και προσθέτει δηλώσεις του “πατριάρχη των σεφ” του νησιού: .”Ερωτεύτηκα το νησί. Εκείνες οι εποχές ήταν άγριες, υπήρχαν πολλές ερημικές παραλίες. Το ηφαίστειο ήταν μια πρόκληση για μένα και είναι πάντα έτοιμο να εκραγεί “, επισημαίνει ο ίδιος. […]όταν κάποιος αποφασίζει για να ζήσει στη Σαντορίνη πρέπει να έχει την επίγνωση ότι εδώ η ζωή είναι για να τη ζεις κάθε μέρα. Η Σαντορίνη είναι ζωντανή, κινείται, τα χρώματα αλλάζουν, είναι ένα ενεργό ηφαίστειο. Και έτσι είναι και η ζωή”.