ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΩΝ FINANCIAL TIMES ΑΠΟ ΤΗΝ JANCIS ROBINSON ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΑΝΤΟΡΙΝΙΑ ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΓΥΡΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Σε μια πρόσφατη έκδοση των Financial Times, ομνύει για μια ακόμα φορά στην αγαπηγμένη της ποικιλία σταφυλιών. Το Ασύρτικο. “Το οινοποιήσιμο σταφύλι πίσω από τα στοιχειώδη στερεά ξηρά λευκά του ηφαιστειογενούς ελληνικού νησιού της Σαντορίνης, είναι ένα καλό παράδειγμα ενός λιγότερο γνωστού σταφυλιού που, αφού δοκιμάσει κανείς, δεν το ξεχνά ποτέ. Συνδυάζει μαγικά κάτι αλατούχο και ορυκτώδες, με νύξεις από εσπεριδοειδή, καθώς και μια ένταση και μια θαυμάσια ικανότητα να αναπτύσσει ακόμα μεγαλύτερη πολυπλοκότητα στο μπουκάλι”, γράφει στο μακροσκελές άρθρο της, για να προσθέσει:
“Κι αυτό παρά το γεγονός ότι οι καλλιεργητικές συνθήκες στην πατρίδα του είναι διαβόητα ζεστές, σχεδόν απίθανα ξηρές και με αφιλόξενους ανέμους.Η Σαντορίνη, με τα αξέχαστα ηλιοβασιλέματα και τις λευκοβαμένες πόλεις που γαντζώνονται στις πλαγιές των βράχων, είναι πάνω από όλα ένα νησί διακοπών”.
ΦΥΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΑΣΥΡΤΙΚΟΥ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΧΩΡΕΣ
Αναφέρεται επίσης στην προσπάθεια καλλιέργειας Ασύρτικου, σε άλλες περιοχές του κόσμου. “Ο Αυστραλός οινοποιός Peter Barry της Jim Barry Wines στην Clare Valley ήπιε το πρώτο του Ασύρτικο σε ένα μεσημεριανό γεύμα στο νησί το 2006. Όχι μόνο ενθουσιάστηκε από τη γεύση αλλά και πεπεισμένος ότι αν το σταφύλι μπορούσε να παράγει τόσο ζωηρό, και ενδιαφέρον κρασί στη Σαντορίνη, πιθανώς να ευδοκιμήσει στην πατρίδα του στη Νότια Αυστραλία.
Στην Έκθεση Οίνου του Λονδίνου την επόμενη χρονιά, έκανε δουλειά στο να γευτεί όσο το δυνατόν περισσότερα Ασύρτικα. Εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ που η περίπλοκη δουλειά του να πάρει την ποικιλία αμπέλου, εντελώς νέα στην Αυστραλία, μέσα από πολλά χρόνια καραντίνας πριν φυτευτεί, δεν ήταν αποτρεπτική. Ο πρώτος εμπορικός τρύγος του Jim Barry Assyrtiko ήταν το 2016, και το κρασί δυναμώνει”.
Αλλά και η διάσημη αμπελουργός της Νότιας Αφρικής Ρόζα Κρούγκερ περιόδευσε στην Ευρώπη με σκοπό να εντοπίσει μεσογειακές ποικιλίες αμπέλου που ευδοκιμούν σε ζεστό, ξηρό κλίμα. […] “Εντυπωσιάστηκαν αρκετά από τον Ασύρτικο ώστε να εισάγουν μοσχεύματα — καλύτερης ποιότητας από τα δείγματα αναφοράς που ήδη βρίσκονται στην εθνική συλλογή αμπέλου στο Nietvoorbij στο Stellenbosch — και, όπως ο Barry, να ξεκινήσουν μια μακρά διαδικασία καραντίνας.
Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι τα πρώτα δείγματα Ασύρτικου της Νότιας Αφρικής μόλις κυκλοφόρησαν από το οινοποιείο Jordan και από τους Chris και Andrea Mullineux. Επίσης ο Swartland των Mullineuxs Eben Sadie, αναμφισβήτητα ένας ακόμη πιο διάσημος παραγωγός νέων τάσεων, έχει επίσης φυτέψει πολλές από αυτές τις μεσογειακές εισαγωγές. Ο Sadie αναφέρει ότι το Ασύρτικο που φύτεψε στο Paardeberg και στη δυτική ακτή στον κόλπο της Αγίας Ελένης «δείχνει ήδη τεράστια υποσχέσεις. Αλλού, η Alois Lageder στο Alto Adige της βόρειας Ιταλίας και το οινοποιείο Δαφέρμου στην Κύπρο έχουν παράγει και τα δύο ένα Ασύρτικο. Επίσης υπάρχει στην ηπειρωτική Ελλάδα το οποίο τείνει να είναι πιο φρουτώδες και λιγότερο χαραγμένο”.
Όμως, όπως λέει η Robinson “Περίπου το 60 τοις εκατό των σχεδόν 2.000 εκταρίων (20.000 στρέμματα ) Ασύρτικου που καλλιεργείται στην Ελλάδα βρίσκεται είτε στη Σαντορίνη είτε στη Θηρασία, το πολύ μικρότερο ηφαιστειακό νησί στο βορειοδυτικό άκρο του. Οι αποδόσεις είναι μικροσκοπικές λόγω της ηλικίας των αμπελιών, για να μην αναφέρουμε τους ανέμους που το μαστιγώνουν και τα σχεδόν ανύπαρκτα εδάφη από ελαφρόπετρα και λάβα, σε βάση από σχιστόλιθο και ασβεστόλιθο”.
H ίδια το συνιστά μέσω των FT τονίζοντας: “Γιατί τα ελληνικά κρασιά αξίζουν περισσότερη αγάπη”. Προτείνει μάλιστα και συγκεκριμένες οινικές δημιουργίες τοπικών κυρίως οινοποιείων:
