ΠΕΡΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΚΑΙΝΩΝ ΔΑΙΜΟΝΙΩΝ

ΠΟΣΟ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ, ΕΙΝΑΙ ΟΙ «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ¨;

 

 

 

 

Η υπόθεση των ανεξάρτητων τοπικών συμβουλίων (δηλαδή, μη συνδεδεμένων με κεντρικό συνδυασμό), είναι μια ενδιαφέρουσα καινοτομία. Λειτουργεί προς την κατεύθυνση της εμπέδωσης μιας πολυεπίπεδης δημοκρατικής εγγύτητας προς τον πολίτη. Βέβαια, υπάρχουν και τα γνωστά προβλήματα. Άντε εξελέγη ανεξάρτητο τοπικό. Ποιος εγγυάται, πως η εκάστοτε Δημοτική Αρχή θα το παίρνει στα σοβαρά;. Γιατί «σοβαρά», σημαίνει λεφτά και δυνατότητα παρεμβάσεων.

Είχε γίνει ντόρος για την Πάγια Προκαταβολή που δικαιούνται οι Τοπικές και Δημοτικές Κοινότητες. Φυσικά και δεν λειτούργησε, επειδή η γραφειοκρατία, είναι τέτοια που καθιστούσε την ενεργοποίησή της, χρονοβόρα, ανελαστική και νομικά επισφαλή.

Ένας μόνο τρόπος υπήρχε. Τουλάχιστον την εποχή -πριν δηλαδή- που οι Πρόεδροι επρόσκειντο στον εκάστοτε Δήμαρχο. Δικοί του άνθρωποι ήταν, άρα μπορούσε να τους εμπιστευτεί. Εκτός …αν όχι. Αλλά τότε, γιατί τους τοποθετούσε στο συνδυασμό του;. Αλλουνού παπά ευαγγέλιο.

Η αφελής λύση, είναι: Ο Δήμαρχος, ενεργοποιεί το προνόμιο των απευθείας αναθέσεων, σε μικρά ποσά, αλλά χωρίς ημερομηνία και αιτιολογία. Οπότε, αν ένας Πρόεδρος, ήθελε να κλείσει μια λακκούβα, να καθαρίσει ένα αλσύλλιο ή ένα δρόμο, θα είχε τη δυνατότητα ενεργοποίησης, ανά πάσα στιγμή. Έστω και σε δωδεκατημόρια (ένας χρόνος δια 12). Μιλάμε για ποσά της τάξης των 500 ή 1.000 ευρώ, το μήνα. Βέβαια και αυτό είναι νομικά επισφαλές, αλλά διασταλτικά, ίσως μπορούσε να λειτουργήσει νομότυπα.

 

Το σημαντικό όμως σε αυτές τις εκλογές, είναι πως ως τώρα, εκτός από 1-2 συνδυασμούς (τοπικούς) που είναι πραγματικά ανεξάρτητοι, εμφανίζονται και κάποιοι «λαγοί». Αυτοί που κρυφίως υποστηρίζουν και υποστηρίζονται από ένα συνδυασμό, ο οποίος μάλλον ντρέπεται να τους συμπεριλάβει επισήμως. Παραδείγματα, υπάρχουν. Και η πτέρη σείεται. Άρα «λαγός την πτέρην έσειε…».

 

Επειδή όμως η τοπική δημοκρατία, δεν μπορεί να λειτουργήσει με τσαχπίνικες ματσακονιές, ας το σκεφτούν δεύτερη φορά. Ανεξάρτητος, με ένα απλό «απεταξάμην» κάθε κεντρικό συνδυασμό, δεν νοείται. Τα πάντα μαθαίνονται στους μικρούς τόπους. Και πιστέψτε με: έχουν μαθευτεί πολλά. Και σε ξεκαρδιστικό βαθμό δήθεν ανεξαρτησίας.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *