ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΣΑΚΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΡΖΕΝΤΑ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΡΖΕΝΤΑΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ, Τ. ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΥΡΓΟΥ-ΚΑΛΛΙΣΤΗΣ
Τα αλίευσα και σας τα μοστράρω να τα απολαύσετε…, να τα χαρείτε… και εάν δεν σας αρέσουνε… πετάξτε τα από την πρύμνη και καλοτάξιδα να ‘ναι… ΝΟΕΡΑ ΜΗ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΤΕ ΤΟΙΣ ΜΕΤΡΗΤΟΙΣ… Επειδή είναι άκρως απαραίτητο…, όπως λέει ο Bernard Shaw…
Δεν σταματάς να γελάς επειδή γερνάς…, γερνάς επειδή σταματάς να γελάς…! Πείτε μου εάν δεν είναι η βιόλα όμορφη και το κρίνο μυρωδάτο… Πείτε μου, τι να αποκριθείς και τι να καρτερέψεις…, απλά το βάζεις στον εγκέφαλο και όσο μπορείς χαμογελάς… και όσο μπορείς ανασαίνεις… βέβαια μη ξεχνιόμαστε ότι το μεγαλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου, όπως λέει η Κική Δημουλά, είναι να τον σέβεσαι… και από τα όνειρα μας να αναθαρρεύουμε το πιο πονετικό μας… για να μη γερνάμε μόνοι…
Και να σας πω, όποιος και να το είπε, έτσι είναι…, και έτσι θα είναι… και δεν θα σβήσει ποτέ… και δεν πρέπει να καλωσορίζουμε την μοναξιά…, να την παίρνουμε αγκαλιά για μια σταλιά αλάτι παραπάνω στον κεφτέ…, ή επειδή μας χύθηκε λιγάκι ο καφές… Γιατί όταν σκέπτεσαι αυτό που έχασες…, χάνεις αυτό που ζεις… και το κυριότερο ΑΓΑΠΕΣ μου…, αν κάνεις παρέα με κοράκια…, μην παραξενευτείς αν συνέχεια βλέπεις μπροστά σου ψοφίμια…! Και άλλη ομορφιά ψυχής, λέει…
Τα αλίευσα και σας τα μοστράρω να τα απολαύσετε…, να τα χαρείτε… και εάν δεν σας αρέσουνε… πετάξτε τα από την πρύμνη και καλοτάξιδα να ‘ναι… ΝΟΕΡΑ ΜΗ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΤΕ ΤΟΙΣ ΜΕΤΡΗΤΟΙΣ… Επειδή είναι άκρως απαραίτητο…, όπως λέει ο Bernard Shaw… Δεν σταματάς να γελάς επειδή γερνάς…, γερνάς επειδή σταματάς να γελάς…! Πείτε μου εάν δεν είναι η βιόλα όμορφη και το κρίνο μυρωδάτο… Πείτε μου, τι να αποκριθείς και τι να καρτερέψεις…, απλά το βάζεις στον εγκέφαλο και όσο μπορείς χαμογελάς… και όσο μπορείς ανασαίνεις… βέβαια μη ξεχνιόμαστε ότι το μεγαλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου, όπως λέει η Κική Δημουλά, είναι να τον σέβεσαι… και από τα όνειρα μας να αναθαρρεύουμε το πιο πονετικό μας… για να μη γερνάμε μόνοι…
Και να σας πω, όποιος και να το είπε, έτσι είναι…, και έτσι θα είναι… και δεν θα σβήσει ποτέ… και δεν πρέπει να καλωσορίζουμε την μοναξιά…, να την παίρνουμε αγκαλιά για μια σταλιά αλάτι παραπάνω στον κεφτέ…, ή επειδή μας χύθηκε λιγάκι ο καφές… Γιατί όταν σκέπτεσαι αυτό που έχασες…, χάνεις αυτό που ζεις… και το κυριότερο ΑΓΑΠΕΣ μου…, αν κάνεις παρέα με κοράκια…, μην παραξενευτείς αν συνέχεια βλέπεις μπροστά σου ψοφίμια…! Και άλλη ομορφιά ψυχής, λέει…
Όταν σου ζήτησα νερό…, δεν δίψαγα…, η πεθυμιά μου ήταν της προσφοράς…., την προθυμία ήθελα να απολαύσω… Δηλαδή πείτε μου, δεν είναι μυρωδάτα…, δεν είναι… και τι δεν είναι! Ομολογώ δεν έχω λέξη… – λέξεις…, ο λεξηπλάστης, να σας γράψω, να νοιώσετε πως νοιώθω… Ε ναι…, γιατί η ζωή δεν αποτελεί πρόβλημα προς λύση…, αλλά μια πραγματικότητα που πρέπει… -ΝΑΙ πρέπει…, να βιωθεί… για να πεις… και να νοιώσεις πως ζεις… Και τι όμορφα είναι να ζεις με όμορφους ψυχικά και γιατί όχι σωματικά δίπλα σου…, κοντά σου…, στην αγκαλιά σου…, να νοιώθεις και να νοιώθει την ανάσα σου…
Κυρίως αγαπημένοι μου, ορισμένα πράγματα αιχμαλωτίζουν τα μάτια…, αλλά κυνήγησε μόνο αυτά που αιχμαλωτίζουν την καρδιά σου… ΝΑΙ…, και ας είναι λαβωμένη… ΘΕΡΑΠΕΥΕΤΑΙ… Μη Θεέ μου, μη…, να έχουμε επιβεβαίωση του Καστοριάδη την ρήση… «Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ… είναι ο βασικός εχθρός του ανθρώπου…!» Δεν θέλω να ακουμπήσω πράμα και δεν το λέω εγώ…, για όνομα…, απλά σας λέω αυτό του ΘΑΛΗ που λέει… «Το πιο δύσκολο πράγμα στην ζωή είναι να γνωρίσεις τον εαυτό σου…» Τώρα πιάστε βιολιά…, λαούτα… και λατέρνες να τα συζητήσετε για να χαρείτε, να ψαχτείτε και να ομορφύνετε… Γιατί…; Μα το να δημιουργείς είναι σαν να ζεις δυο φορές… ΝΑΙ… πολλές φορές λέω… μα πολλές και χαίρεσαι… Και μη για όνομα μη σας διαφεύγει ότι υπάρχει μια ρωγμή σε όλα…, μα σε όλα… Και από εκεί είναι που μπαίνει μέσα το φως…! .
Βέβαια και όλα αυτά τα αλιευθέντα χωρίς δόλωμα και απόχη είναι ανάλαφρα… διδακτικά… και χρήσιμα… Θα μου πείτε και ορθώς ότι ο καλύτερος τρόπος να πεις κάτι, έστω και δια της γραφής είναι να το κάνεις…! ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ…, ΔΥΣΚΟΛΑ… ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟΚΑΤΑΛΑΒΙΣΤΙΚΑ… Ή το άλλο…, «Καλύτερα μόνος σου…, παρά με λάθος ανθρώπους δίπλα σου…» Αυτό και εάν είναι μουσική…, είναι άσμα… Αυτό και μόνο αυτό εάν είναι ποίημα της καθημερινότητας και το όμορφοαχτένιστο λέει… δεν λέω…, «Πρέπει να έχετε πολύ «χάος» μέσα σας για να παράγετε αστέρια…
Τελειώνω με μια συναγρίδα που αλίευσα ψάχνοντας για μπαρμπούνια… «Πρέπει να γίνεις σαν τους αργυραμοιβούς και να καταλαβαίνεις που και ποια είναι τα άξια…, τα ανόθευτα… και ποια τα κίβδηλα…» Καλό ψάρεμα… στην ψυχή μας και στην καρδιά μας αγαπημένοι μου…
…., την προθυμία ήθελα να απολαύσω… Δηλαδή πείτε μου, δεν είναι μυρωδάτα…, δεν είναι… και τι δεν είναι! Ομολογώ δεν έχω λέξη… – λέξεις…, ο λεξηπλάστης, να σας γράψω, να νοιώσετε πως νοιώθω… Ε ναι…, γιατί η ζωή δεν αποτελεί πρόβλημα προς λύση…, αλλά μια πραγματικότητα που πρέπει… -ΝΑΙ πρέπει…, να βιωθεί… για να πεις… και να νοιώσεις πως ζεις… Και τι όμορφα είναι να ζεις με όμορφους ψυχικά και γιατί όχι σωματικά δίπλα σου…, κοντά σου…, στην αγκαλιά σου…, να νοιώθεις και να νοιώθει την ανάσα σου… Κυρίως αγαπημένοι μου, ορισμένα πράγματα αιχμαλωτίζουν τα μάτια…, αλλά κυνήγησε μόνο αυτά που αιχμαλωτίζουν την καρδιά σου… ΝΑΙ…, και ας είναι λαβωμένη… ΘΕΡΑΠΕΥΕΤΑΙ… Μη Θεέ μου, μη…, να έχουμε επιβεβαίωση του Καστοριάδη την ρήση… «Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ… είναι ο βασικός εχθρός του ανθρώπου…!»
Δεν θέλω να ακουμπήσω πράμα και δεν το λέω εγώ…, για όνομα…, απλά σας λέω αυτό του ΘΑΛΗ που λέει… «Το πιο δύσκολο πράγμα στην ζωή είναι να γνωρίσεις τον εαυτό σου…» Τώρα πιάστε βιολιά…, λαούτα… και λατέρνες να τα συζητήσετε για να χαρείτε, να ψαχτείτε και να ομορφύνετε… Γιατί…; Μα το να δημιουργείς είναι σαν να ζεις δυο φορές… ΝΑΙ… πολλές φορές λέω… μα πολλές και χαίρεσαι… Και μη για όνομα μη σας διαφεύγει ότι υπάρχει μια ρωγμή σε όλα…, μα σε όλα… Και από εκεί είναι που μπαίνει μέσα το φως…!
Βέβαια και όλα αυτά τα αλιευθέντα χωρίς δόλωμα και απόχη είναι ανάλαφρα… διδακτικά… και χρήσιμα… Θα μου πείτε και ορθώς ότι ο καλύτερος τρόπος να πεις κάτι, έστω και δια της γραφής είναι να το κάνεις…! ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ…, ΔΥΣΚΟΛΑ… ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟΚΑΤΑΛΑΒΙΣΤΙΚΑ… Ή το άλλο…, «Καλύτερα μόνος σου…, παρά με λάθος ανθρώπους δίπλα σου…» Αυτό και εάν είναι μουσική…, είναι άσμα… Αυτό και μόνο αυτό εάν είναι ποίημα της καθημερινότητας και το όμορφοαχτένιστο λέει… δεν λέω…, «Πρέπει να έχετε πολύ «χάος» μέσα σας για να παράγετε αστέρια…
Τελειώνω με μια συναγρίδα που αλίευσα ψάχνοντας για μπαρμπούνια… «Πρέπει να γίνεις σαν τους αργυραμοιβούς και να καταλαβαίνεις που και ποια είναι τα άξια…, τα ανόθευτα… και ποια τα κίβδηλα…» Καλό ψάρεμα… στην ψυχή μας και στην καρδιά μας αγαπημένοι μου…”.