“ΟΤΑΝ Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΗ, Η ΚΑΡΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΦΛΥΑΡΗ”

ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΣΑΚΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΡΖΕΝΤΑ

 

 

 

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΡΖΕΝΤΑΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΥΡΓΟΥ-ΚΑΛΛΙΣΤΗΣ

«Καπετάνιε, βουτάς την πέννα σου στο δοχείο της παράδοσης και η σκέψη σου ατενίζει το μέλλον…» Αυτό μου έγραψε σε σχόλιο στο ψυχογράφημα μου ο Πρόεδρος των Φηρών, του Ιδρύματος και των φίλων μου, των κωπηλατών… και αυτός είναι ο λόγος του εναρκτήριου γραφικού μου άλματος ..

Αγαπητέ μου Πρόεδρε, αφού προσδιορίσαμε την επαγγελματική σας δραστηριότητα, την οποία ενορχηστρωμένα και με εναέριες προσπάθειες προσπαθούν να εξανεμίσουν… (ξέρω τι γραφολέω… τα υπόλοιπα εν καιρώ) και αφού ανεπιφύλαχτα γνωρίζεις και γνωρίζω ότι την θαλασσινή ευλογία την διαφεντεύουν και την σέβονται αυτοί που την αγάπησαν.., την αγαπούν…, που έζησαν και ζουν την απεραντοσύνη της και την άγρια, μοναδική ομορφιά της… Και το σημαντικότερο…, μας δέχθηκε…, μας έζησε…, μας άνδρωσε επαγγελματικά μας ανέδειξε… Το ομορφότερο που άκουσα από συνεργάτη σας στα πρώτα του λιμανιάτικα βήματα ήταν όταν στην προσπάθεια σου να οργανώσεις την κίνηση των λεμβούχων, τον ρώτησες τι καιρό έχει στο λιμάνι… και εκείνος μέσα στην άγνοια του καλοπροαίρετα σου απάντησε… «ολίγη συννεφιά και ολίγη αντηλιά…» μην αναφέροντας καθόλου το τι γινόταν στην θάλασσα.. δηλαδή, άλλο βήχω… και άλλο εξαερίζω…!.

Άλλο Γαρμπής και άλλο south west mind; «Ο εγώ» όπως λέει και ο φίλτατος μου δάσκαλος, Παναγιώτης εκ Μυτιλήνης ορμώμενος, κάνω κράτει τας εγκεφαλικάς μου ιπποδυνάμεις, αναποδίζω και διαλαλώ ότι όταν η αγάπη είναι αληθινή, η καρδιά είναι φλύαρη… και ως εκ τούτου σιγοτραγουδώντας αποπλέω δια τη απανεμιά μου, για τις ανησυχίες μου, για τις θηραϊκές μου κακοτραχαλιές.. Αυτό που προσπαθώ να διατρανώσω, αυτό που διακαώς λαχταρώ και λαλακώ (θηραϊκό) είναι να προστατευθεί η μοναδική μας ομορφιά, Σοφία μου (την Κίτσου εννοώ.. απρόσεκτοι λασπολόγοι… είδατε πως σας θωρώ, σας νοιώθω, σας αφουγκράζομαι) που ευμενώς σχολίασες εις το ψυχογράφημα μου… ότι η παράδοση να γίνει διδαχή για όλους, να γίνει βίωμα τους, βίωμα μας…!.

Αυτή η αρχόντισσα θα αντισταθεί και επιβάλλεται σε όλα τα ανεγκέφαλα αρπαχτικά, σε όλους τους ανερμάτιστους υποτελείς του χρήματος και απαραιτήτως σε όλους τους ευκαιριο-αρπακτο-εισπράκτορες της, που δεν ταλανίζονται από ηθικές αρχές… που οι πιότεροι σκοπό έχουν την επιβουλή της νομιμότητας με χαμαιλεόντιες ψευτοχαμογελαστές υποδείξεις… και αλιευτικές ψηφοθηρικές διαθέσεις που η επιστήμη επί του προκειμένου σηκώνει τους αγκώνας διότι τα χέρια φαίνονται εις την όρθια θέση… Τι εννοώ που δεν εννοήσατε απορημένοι φίλοι μου; Μα η απάντηση των αποριών σας έχει απαραίτητα αριθμό πρωτοκόλλου ………..2017 που επεξηγεί τα ανεξήγητα και τα λέει όλα… Πού ενημερώνεις δια την κατασκευή μιας απαίσιας παράγκας του Καραγκιόζη μετά από παρεκκλίσεις περιοίκων και μη…

Και ποια η κατάληξη…; Απλά ο πολυπράγμων, πολυτάλαντος ιδιοκτήτης διαλαλεί και ενημερώνει τας ημετέρας αρχάς ότι ελάτε να πάρετε μέτρα… για τις κουρτίνες… με αποτέλεσμα, ο τενεκεδοποιός ιδιοκτήτης να με κατηγορεί εις τας φωλιάς των οινομαγειρείων ότι είμαι ο Αρτέμης Μάτσας των ταινιών της τότε εποχής… Τιμή μου όψιμε συντοπίτη…, ευαίσθητο αρχοντόπουλο, ο Θεός συγχωράει…, εγώ να τον ακούσω..; Εσύ τι λες παλληκαράκι μου ταξιδιάρικο, γροικώ.. ή αρμενίζω..;

Και το σπουδαιότερο… για να μη ξεχνιόμαστε… μήπως παρεμπιπτόντως μελέτησες την σοκαριστική άποψη του Πλούταρχου για την κρεατοφαγία…; Η φανατικώς επιμένεις να διαλαλείς ότι από κουτόχορτο φτιάχνουνε ντολμαδάκια; Κατά το θηραϊκό γιαμπριάκια…

Πρόεδρε, τι υποκρύπτω που δεν εννόησες..; Σε διαβεβαιώ τίποτα… μα πράμα, σε γενικότητες αναφέρομαι με πολύ Τζιφόρειον διάθεση και προσοχή…, σε προϊδεάζω ότι οι κατάρες των άπραγων αντιφρονούντων της πορτοφολίου τακτικής είναι όνοι που γυρίζουν πίσω στον αφέντη… και που εάν ενθυμείσαι γονυπετείς σε εκλιπαρούσαν (–μας) και σε ικέτευαν (–μας) και αποδεδειγμένα σε καθύβριζαν (-μας) σε ταλαιπώρησαν πολλαπλώς όπως διατείνεσαι… Εμένα (–υμάς) δεν με αγγίζουν υγιεινά…, διότι έχω υποστεί τόσα… που δεν απομένει πράμα… Απλά τι σας είπα εις την διοικητική μας σύναξη..; Στα χρυσοφόρα μανταλάκια στέγνωμα και σιδέρωμα με κάθε επιμέλεια.. Και τι είναι αυτό; Μα η διοικητική προσφορά μας… τίποτα άλλο, διότι το πορτοφόλι το ξέχασε εδώ ο δωρητής του ιδρύματος και το διαχειριζόμεθα…

Θα διερωτώνται πολλοί …μα γιατί τόσο αινιγματική γραφή, ήρωα της φακής, της σιωπής, της ταραχής και της αλμύρας… Απαντώ στην κατηγορία πολιτικού μου ομοτράπεζου… Γιατί; Μα είναι πιο εκκωφαντική και πιο μυρωδάτη η σιωπή… απλά –απλούστατα και αναφέρομαι εάν με εννοείσατε εις παράδες, οβολούς και ευρόπουλα… Επιμένω και αναμένω να προγραμματίσομε οπωσδήποτε με τον έτερο φίλο μου, τον της Εστίας Πύργου μια σύναξη, μια μάζωξη με ανθρώπους που αγαπάνε την ομορφιά μας και ζούνε από αυτή να μιλήσουμε.., να μπουκωθούμε.., να γραδάρομε.., να γδάρομε.., να φωνάξομε.., να κράξομε…

Μακριά από πολιτικές.. σαθρές.. παρτιτούρες, να προλάβομε.., να προκάνομε.., να διορθώσομε.., να μπαλώσομε.., να ξεμπροστιάσομε και να μετρήσομε τον οβολό μας.. Να σαρώσομε ότι σαθρό και αχαμνό πλέει και αναρριχάται σκιερώς δίπλα μας.., προκάνομε και θα το κάνομε… Τα του ταξιδιού μας, προσεχώς και επιμελώς θα ενημερωθούμε και θα διανοηθούμε… Τελειώνοντας, δεν θέλω να ανησυχώ πλέον, γιατί έχω την προαίσθηση, και κυρίως, την διαίσθηση ότι αρχίσατε να με γροικάτε… «Ο εγώ» θα γραφοχαράζω μέχρι να εισακουστώ.. πόσο..; Μια εμπλιά μου αρκεί για την φυγή, μόνο μια και θα την κάνω… κρατήστε με… προκάνετε… Λερωθήκατε..; Υπομειδιάτε… σας υποπτεύομαι.. Με πιστέψατε…; Να με πιστέψετε… Και καθρεπτιζόμενος, ανακρινόμενος, δεν υποφέρω τον εαυτό μου, δεν τον ακούω, άρχισα να μη τον πιστεύω, και να μην τον εμπιστεύομαι.. έγινα άκαπνος.., έγινα άπραος.., έγινα λάτρης της ύλης.. (άλλο και τούτο.. new).

Μισώ τους λάτρεις της παράδοσης και της προσφοράς… Αυτά φίλε-φίλτατοι σαλιαρίζονται και με κελαϊδίσματα ακούγονται… «Ο εγώ» όπως πάντα θα ευχηθώ από καρδιάς μπονάτσα στα ταξίδια σας και προσοχή στους υφάλους της στεριάς… είναι πιότεροι… ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ … Ψάχτε και βρείτε τους εναπομείναντες άξιους, νέους και αμόλυντους αρμενιστές –πολιτευτές (όχι υφάλους) Τους χρειαζόμαστε… τσουβαλιάστε τους, αμπαρώστε τους, καμακώστε τους… αποπλέουν… Θα προκάνετε; Εμείς… άντε μάνα ετοίμασε την φάβα… Κα να φύω πε μου… Γελάτε, σας βλέπω…! Το εύχομαι… ανεπιφύλαχτα… ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟΙ…”.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *