Σαν να μην επαρκούσαν οι δυσβάστακτα υψηλοί φόροι που πληρώνουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Λες και δεν φτάνει η επίδραση του υψηλού πληθωρισμού, που μέχρι τώρα απορροφάται από αυτές προκειμένου να παραμείνουν ανταγωνιστικές, η κυβέρνηση μπαίνει ξανά στη λογική του χαρατσιού. Το διαβόητο αλλά ασαφές και αγνώστου τελικού αποδέκτη «Τέλος Ανθεκτικότητας στην Κλιματική Κρίση», αυξάνεται σε πρωτόγνωρα ποσοστά, δηλαδή 300-400%. Διότι φυσικά, τα νούμερα φαντάζουν χαμηλά. Από 3€ σε 10€ η διανυκτέρευση για τα 4 αστέρων ξενοδοχεία, από 5 σε 15 για τα πέντε αστέρων. Τίποτα δηλαδή. Απλά 2-3 καφέδες ντελίβερι τη μέρα.
Οι διαμαρτυρίες των επιχειρηματιών δεν εισακούγονται. Άλλωστε πάντα οι μικρομεσαίοι, ήταν τα άβουλα υποζύγια. Όμως το πράγμα αλλάζει. Η επιστολή της DRV, της Γερμανικής Ένωσης Τουριστικών Πρακτόρων, χτυπάει το καμπανάκι. «Θα θέλαμε να επισημάνουμε ότι οι Γερμανοί παραθεριστές είναι εξαιρετικά ευαίσθητοι στις τιμές. Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει μια μετακίνηση πελατών από τη δυτική Μεσόγειο προς την ανατολική με βάση τις τιμές και δεν μπορεί να αποκλειστεί μια περαιτέρω μετατόπιση των ροών επισκεπτών. Παρακαλούμε να το λάβετε αυτό υπόψη σας» γράφουν στην επιστολή τους προς την Υπουργό Τουρισμού. Από πίκρα σε πίκρα η κ. Όλγα Κεφαλογιάννη. Της στέρησαν την απόλαυση των περσικών χαλιών και των ντιζαϊνάτων, coffee tables και λένε ξεκάθαρα: «Υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές».
Την ίδια ώρα, οι λαϊκές εφημερίδες της Μεγάλης Βρετανίας, δεν χάνουν την ευκαιρία να εξαπολύσουν βολές εναντίον Μυκόνου και Σαντορίνης, θεωρώντας τα δύο νησιά «υπερτουρισμένα», «υπερκορεσμένα» και τελικά υπερτιμημένα.
Τα δε νούμερα της ΕΛΣΤΑΤ ( με την όποια ακρίβεια ή πληρότητά τους) μιλάνε για οικονομικές απώλειες (στα δύο νησιά) περίπου 7% που αν προστεθούν στις περυσινές και συνεκτιμηθεί ο ετήσιος πληθωρισμός, τότε τα μαντάτα είναι άσχημα και το αφήγημα της προσέλκυσης «ποιοτικού τουρισμού» (αδιευκρίνιστος όρος) καταρρέει.
Με λίγα λόγια. Οι Γερμανοί απειλούν πως «δεν ξανάρχονται». Οι Βρετανοί δυσφορούν. Οι Αμερικανοί αρχίζουν να βλέπουν με καχυποψία γενικά τη Νότια Ευρώπη και οι Έλληνες, επιλέγουν είτε τη βεράντα του σπιτιού, είτε το σπίτι των παππούδων στο χωριό, ή στην καλύτερη κάποια τριήμερα σε κοντινούς προορισμούς.
Αλλά, όλα πάνε καλά και η αριθμητική του Ζήκου στον «Μπακαλόγατο» όταν παρέδιδε ταμείο στο αφεντικό, γίνεται επίσημη τουριστική πολιτική. Που όμως πατάει σε περσικά χαλιά.