OI ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ, ΕΝΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ

ΛΑΜΠΡΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΣΤΗ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ Ο Λ. ΛΙΓΝΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΙ ΤΟΥ

 

 

 

 

 

  Μάλλον υπάρχουν τρεις τρόποι να αντιμετωπίσεις τα πράγματα:

Α. Με θυμό και συνεχή γκρίνια στο πληκτρολόγιο ή τον καναπέ.

Β. με μοιρολατρία.

Γ. Με δράση.

 

Παρακολουθώ, εδώ και πολλά χρόνια τον Λουκά Λιγνό, τον Χρήστο Καντζέλη, τη Μαργαρίτα Ρουσάκη, τον Κώστα Τσιγαρίδα και άλλους, να συγκεντρώνονται κάθε Τετάρτη, για μια χαμένη υπόθεση. Την ανέλκυση του «Sea Diamond”. Ξεκίνησαν με μια ομάδα, που με μειλίχιο αλλά αποφασιστικό και «εμπνευστικό» τρόπο διεύθυνε στην αρχή ο Σπύρος Καβαλλάρης. Και συνέχισαν. Ίσως, θεωρήθηκαν γραφικοί. Αλλά καμιά υπόθεση δεν είναι χαμένη, μέχρι να παραιτηθείς από αυτήν.

 

Και ο Λουκάς, επέμεινε. Μαζί και οι λιγοστοί συναγωνιστές του. Με υπομνήματα, αναλύσεις, ενέργειες. Τεκμηριωμένα, σοφά και δυναμικά. Κέρδισαν. Κατ’ αρχήν μια απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, για την αδιαπραγμάτευτη απαίτηση της απομάκρυνσης του τοξικού σκουπιδιού, από την καρδιά της Καλντέρας. Και μετά η άλλη μεγάλη δικαίωση. Η ΔΑΛ (Δημόσια Αρχή Λιμένων), έβγαλε εντολή. Διαγωνισμός για την ανέλκυση του ναυαγίου. Κόστος, 434 εκατομμύρια ευρώ. Υπόχρεοι;. Οι πλοιοκτήτες, οι ασφαλιστές και αντασφαλιστές. Που έσπευσαν να πληρώσουν 55 εκατομμύρια δολάρια στους πλοιοκτήτες για την απώλεια του σκάφους, αλλά για την προστασία ενός νησιού δόθηκαν ελάχιστα.

 

Ο Λουκάς λοιπόν. Όχι, δεν είναι κάποιος άεργος «αγωνισταντζής». Είναι ένας εξαιρετικός φυσικός, εργαζόμενος, με μικρά παιδιά, με ενδιαφέροντα. Και θέλετε κι άλλα;. Ως καθηγητής της Μέσης Εκπαίδευσης, έκανε με τους μαθητές του μια εκτόξευση ομοιώματος δορυφόρου. Στο πλαίσιο του μαθήματος. Και διακρίθηκε για αυτό.

 

Θέλετε, κάτι ακόμα;. Παρ’ ότι δεν είναι νεφροπαθής, δέχτηκε να αναλάβει πρόεδρος του Συλλόγου Νεφροπαθών της Σαντορίνης. Τι πέτυχε με τη σφοδρή του πίεση;. Να ανοίξει ο Τεχνητός Νεφρός του Νοσοκομείου Σαντορίνης (ξέρω θα σας πουν πολλοί, πολλά για το θέμα, αλλά πιστέψτε με, χωρίς το Λουκά, θα ήταν δύσκολα τα πράγματα).

 

Άργησα, να γράψω αυτό το κείμενο. Ο ένας λόγος, ήταν, επειδή θεώρησα λίγο αυθαίρετο να ανακηρύξω ως «Πρόσωπο της Χρονιάς 2019» τον κ. Λιγνό. Αλλά μετά είδα πως μας συνδέει, ένα πράγμα. Η ανάγκη για ενέργεια, για δράση. Οι μοιρολάτρες, δεν το κάνουν. Οι επί του καναπέως επικριτές, επί παντός δεν μου κάνουν.

 

Ελπίζω-και ξέρω- πως ο Λουκάς, θα δώσει το παράδειγμά του στα παιδιά που διδάσκει. Ελπίζω επίσης πως αυτοί οι λίγοι που ήταν ίσοι αλλά και συνοδοιπόροι του, θα πληθύνουν. Γιατί η κοινωνία τους χρειάζεται.

 

Κι επειδή σε αυτόν τον κόσμο, έχουμε μάθει να συγχέουμε τη δράση, με μολότοφ και σπασμένα τζάμια: Δεν είναι έτσι. Οι πραγματικοί πρωτ—αγωνιστές, «ταράζουν στη νομιμότητα» τους εξουσιαστικούς ολετήρες.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *