ΟΙ ΑΝΕΜΟΜΥΛΟΙ ΕΝΟΣ ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗ ΤΗΣ ΣΙΚΙΝΟΥ
ΑΡΘΡΟ ΚΑΙ ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΟΥ ΣΚΑΜΠΑΒΙΡΙΑ
“Καθώς γυρίζουν αργά οι ανεμόμυλοι του μυαλού μου, παλιές εικόνες ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια μου, βλέπω τον μυλωνά ιδιοκτήτη του ανεμόμυλου ( κάτασπρος από τα χρόνια και από την άχνη του αλευριού ), να ανοίγει το ένα τριγωνικό πανί της φτερωτής, για να ειδοποιήσει τις γυναίκες ότι ο μύλος θα λειτουργήσει γιατί φυσάει κατάλληλος αέρας, σε λίγο καταφθάνουν με πάνινα τσουβαλάκια γεμάτα με σπόρους ( γεννήματα ) έξω από τον μύλο, ο μυλωνάς λύνει όλα τα τριγωνικά πανιά, βάζει σε λειτουργία τον μύλο, τρίζοντας ανάλογα με την ένταση του αέρα, αρχίζει την άλεση και παραδίνει σε κάθε μία το αλεύρι της, κρατώντας για την αμοιβή του μια μικρή ποσότητα.
Οι περισσότεροι ανεμόμυλοι της Σικίνου ήταν στην κορυφογραμμή στο Βουνί, πάνω στο μάτι του βοριά, πετρόχτιστοι κυλινδρικού σχήματος, διώροφοι. Στον επάνω όροφο βρίσκονταν ο χοντρός οριζόντιος άξονας από κυπαρισσόξυλο, που είχε την δυνατότητα να περιστρέφεται στην φορά του ανέμου, στην έξω από τον μύλο άκρη είχε προσαρμοσμένες περιμετρικά πέντε ξύλινες αντένες, στις δέκα εξωτερικές άκρες ήταν δεμένα τριγωνικά πανιά που με την δύναμη του αέρα έδιναν κίνηση στον άξονα , αυτός κινούσε ένα μεγάλο ξύλινο στεφάνι, στην άκρη του είχε χοντρά ξύλινα δόντια που με την σειρά τους έδιναν κίνηση σε έκα κάθετο ξύλινο γρανάζι που κινούσε κυκλικά την επάνω μυλόπετρα ( παναριά ), η οποία περιστρεφόταν σε μια άλλη σταθερή (καταριά).
Ανάμεσα στις δυο οριζόντιες μυλόπετρες το σιτάρι, το κριθάρι, το καλαμπόκι… συνθλίβονταν για να γίνουν αλεύρι, οι δύο μυλόπετρες ήταν στο ισόγειο, υπήρχε εσωτερική στενή πέτρινη σκαλίτσα που ένωνε τους δύο ορόφους.
Η οροφή ήταν κωνική με ξύλινο σκελετό, πάνω στον οποίο ήταν δεμένα μεταξύ τους και με την βοήθεια εύκαμπτων κλαριών, δεμάτια μαζόχορτου σε στρώσεις, η πρώτη στρώση λίγο έξω και επάνω στον περιμετρικό τοίχο , η δεύτερη να σκεπάζει την μισή κλπ σαν κεραμίδια, απόλυτα στεγανή στην βροχή. Ο ανεμόμυλος είναι μια μορφή αιολικής μηχανής οριζόντιου άξονα περιστροφής, που μετατρέπει την κίνηση σε κάθετο άξονα περιστροφής, χρήση τους καθιερώθηκε κατά τη Βυζαντινή περίοδο, γνωρίζοντας ακόμα μεγαλύτερη διάδοση κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας, κυρίως στο ανατολικό Αιγαίο.
Δυστυχώς σήμερα αυτά τα κοσμήματα της μηχανικής και της εφαρμοσμένης τέχνης της κατασκευής, που με την λειτουργία τους έθρεψαν γενιές Σικινητών , αργοπεθαίνουν περιμένοντας έναν Δον Κιχώτη μαζί με τον Σάντσο Πάντσα, από το έργο του Don Miguel De Cervantes ( 1597 ), να αναμετρηθούν με την γραφειοκρατία, την έλλειψη κινήτρων, την παντελή έλλειψη ονείρου και διορατικότητας από όλες τις πλευρές”.
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
