ΟΧΙ ΡΕ ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ!. ΓΙΑΤΙ ΒΙΑΣΤΗΚΕΣ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ;

ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ

 

 

 

Σοκαρίστηκα. Ειλικρινά, δεν το πίστευα. Ο Ιπποκράτης;. Τόσο γρήγορα;. Τόσο νωρίς να ταξιδέψει;. Ήξερα ότι πάλευε, με ένα πρόβλημα υγείας, αλλά η αισιόδοξη φωνή του, την τελευταία φορά που μιλήσαμε, με είχε πείσει ότι θα ξαναπιούμε πάλι τον καφέ μας, μιλώντας για πράγματα που ίσως ενδιέφεραν μόνο εμάς τους δυο, μπορεί και κάποιους άλλους ακόμα.

 

Για όσους δεν τον ξέρουν. Ο Ιπποκράτης Αλεξίου άνοιξε δρόμους στη Σαντορίνη. Λεωφόρους. Πολλοί χρωστάνε το ψωμί που βγάζουν σήμερα, σε αυτόν τον πρωτοπόρο της φωτογραφικής τέχνης. Για να μην πω, ότι ένας ολόκληρος κλάδος, αν δεν υπήρχε ο Ιπποκράτης, θα ήταν ακόμα στα σπάργανα στο νησί. Γιατί έβλεπε πάντα μπροστά. Εστίαζε και με ένα κλικ, πήγαινε μακρύτερα, από όλους.

 

Με τον Ιπποκράτη, ήμασταν καλοί φίλοι. Φίλοι!. Δεν αρνήθηκε ποτέ, καμία βοήθεια που του ζήταγα. Και του ζητούσα πολλά!.

 

Η μεγάλη στιγμή, αυτής της φιλίας. Απρίλιος 2007. Μεγάλη Πέμπτη. Τηλέφωνο από τον Ιπποκράτη: «Έλα ρε Δημήτρη, ξέρεις τι γίνεται στον Όρμο Φηρών;». Ήξερα. Ήταν το Sea Diamond.  «Εκεί κατεβαίνω τώρα», απάντησα. «Κοίτα, έχω και κάμερα με μικρόφωνο κάτω, αν χρειαστείς, πάρε συνεντεύξεις». Κατέβηκα. Ήταν ο Χρήστος Αντωνιάδης με την κάμερα. Πήρα το μικρόφωνο κι άρχισα τις συνεντεύξεις με τους επιβάτες που μόλις κατέβαιναν από το βυθιζόμενο πλοίο. Ο Ιπποκράτης πάνω στον ΟΤΕ για «ευθεία» προκειμένου να στέλνει υλικό στο MEGA.

Μόλις κατάφερε να με βρει στο τηλέφωνο (έκαψα ένα κι έσπασα ένα άλλο κινητό (του Νίκου Καμπουράκη που μου το έδωσε πρόθυμα) εκείνη τη μέρα. Ο πολύ ήρεμος και χαλαρός Ιπποκράτης, έχει ενθουσιαστεί. « Δημήτρη, ο Στραβελάκης χτυπιέται (ήταν ο παρουσιαστής του MEGA,  εκείνη τη μέρα), στείλε ότι μπορείς. Προχώρα». Τον εικονολήπτη τον αλάλιασα, αλλά είχε και αυτός τόση αδρεναλίνη, που δεν καταλάβαινε τίποτα.

 

Ξανά τηλέφωνο από τον Ιπποκράτη. «Ξέρεις που μας παίζουν τώρα;. Στο CNN και το BBC… κάτσε, βλέπω κι άλλα ξένα κανάλια να έχουν πάρει τις συνεντεύξεις μας και τα πλάνα μας. Προχώραααα!». Πρώτη φορά τον είχα γνωρίσει σε τέτοια ένταση. Και η δουλειά που έκανε, ήταν πιο δύσκολη από τη δική μου και του εικονολήπτη. Όταν βράδιασε και η εκκένωση του πλοίου είχε τελειώσει, ξανά τηλέφωνο. «Δεν έχεις ιδέα τι γίνεται». Όντως, δεν είχα. Τα πλάνα και οι συνεντεύξεις μας, έπαιζαν σε όλον τον κόσμο

Τελευταία μου δουλειά ήταν να πάω στο γερμένο πλοίο, με τον Μάκη Κανακάρη, τον Αρχηγό του Λιμενικού και τον Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, μαζί με μια θαλαμηπόλο που είχε το τμήμα όπου έμεναν οι μοναδικοί αγνοούμενοι Πωλ και Μωντ Αλέν.  Μαζί, ήταν επίλεκτοι άντρες του Λιμενικού που θα επιχειρούσαν μέσα με ειδικό εξοπλισμό. Το πλοίο είχε γείρει επικίνδυνα. Δεν μας άφησαν να πλησιάσουμε πολύ. Η «φυλακή» (το πλήρωμα επιτήρησης) του πλοίου, μας απέτρεψε.

Τηλέφωνο ξανά στον Ιπποκράτη. «Δεν έχω καθαρές φωτογραφίες. Το πλοίο γέρνει και φύγαμε. Συγγνώμη».

«Ρε τι συγγνώμη;, εδώ, έχει γίνει χαμός με τα πλάνα και τις συνεντεύξεις μας. Κάτσε προσεκτικά, μην πάθεις τίποτα».

 

Βρισκόμασταν συχνά στο Καμάρι. Και ήταν αναπόφευκτο να θυμόμαστε εκείνη τη μέρα. Εγώ είχα πάει τα μεσάνυχτα στο σπίτι κι έπεσα ξερός στο κρεββάτι με τα ρούχα από την εξάντληση. Ο Ιπποκράτης, ατσαλάκωτος. Με φωτογραφική μηχανή και κάμερα, ήταν στις επάλξεις, σχεδόν όλη τη νύχτα. Γελάγαμε, όταν τα θυμόμασταν.

Μια από εκείνες τις φορές, που καθόμασταν μαζί, μου λέει: «ρε Δημήτρη, τι φωτογραφίες είναι αυτές από το Νοσοκομείο;». Δεν ήταν φωτογραφίες. Στοπ-καρέ από την ερασιτεχνική μου κάμερα ήταν. Χάλια ανάλυση. «Θα σου στείλω εγώ 2-3 αύριο, για να έχεις να βάζεις. Αν θέλεις. Κρίμα είναι αυτές που βάζεις στα κείμενά σου. Το καλό κείμενο, θέλει και καλή φωτογραφία». Πως δεν ήθελα!.

 

Κι ένα τελευταίο, επειδή ο Ιπποκράτης, δεν ήταν μόνο εξαιρετικός φωτογράφος και πρωτοπόρος επαγγελματίας. Ήταν και σημαντική πολιτική προσωπικότητα. Χωρίς να λέει τίποτα σε κανέναν.

Έρχεται ένας καλός μου φίλος με υψηλή πολιτική θέση, συνοδεύοντας, έναν πρώην υπουργό. Κοντά σε εκλογές. «Δημήτρη, θα κάνεις μια συνέντευξη;». Πήγα. Τελειώσαμε και μετά ρωτάω τον φίλο μου. «Έχετε κανέναν καλό εδώ;».

«Φυσικά» απαντάει. «Από τους καλύτερους. Τον Ιπποκράτη. Έχει πολύ δυνατή πολιτική σκέψη».

Το ήξερα. Από τις κουβέντες μας. Οι σημαντικοί άνθρωποι, είναι πολυδιάστατοι.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *