ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΝΕΟ ΛΙΜΑΝΙ. ΛΙΜΑΝΙ ΣΤΟ ΜΟΝΟΛΙΘΟ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ

ΜΗΝ ΑΝΑΛΩΘΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΣΕ ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΕΣ ΚΟΛΟΚΥΘΙΕΣ

Είναι μεγάλη η χαρά, να ακούς πως για πολλοστή φορά, ανακινείται το ζήτημα του νέου Λιμανιού της Σαντορίνης. Στο βάθος όμως, προσωπικά, έχω δύο φόβους: Πρώτος, να μην αναλωθούμε σε μια κολοκυθιά και ένα αμπεμπαπλόμ για τη θέση. Είναι μια και από το 1880 την έχουν υποδείξει ο Κελενέκ και ο Ισιγώνης. Ο Μονόλιθος. Τελεία και παύλα.

Δεύτερος φόβος, μην πάμε σε καμιά “εύκολη” λύση τύπου Βλυχάδας. Το πρόβλημα τότε, απλώς θα ανακυκλωθεί. Και το ήδη συφοριασμένο οδικό δίκτυο θα φρακάρει. Και ο κίνδυνος (ελπίδα για μένα) να βρεθούν εγκαταστάσεις από το Προϊστορικό Ακρωτήρι, είναι ορατός. (Η ελπίδα, συνίσταται, στο ότι θα ήθελα να δω κι άλλα γι αυτήν την λαμπρή προϊστορική πόλη που άκμασε την εποχή του Χαλκού).

Μόνη λύση: Μονόλιθος. Αν ξεκινήσουμε πάλι τις κουβέντες και τα ναι μεν αλλά, το χάσαμε, πάλι. Τα πλεονεκτήματα της θέσης, είναι ορατά και στον κάθε αδαή. Όσο για τον Αθηνιό;. Σεν Τροπέ της Ελλάδας θα γίνει αν γλιτώσει από το σημερινό βάσανο. Κρουαζιέρα, γιωτ και ιδιωτικά σκάφη. Πολύωρη παραμονή. Κέρδη για τους επιχειρηματίες, πλεονέκτημα για το νησί.

Αν αντί για το φαραωνικό έργο των 8,4 εκατομμυρίων ευρώ, κάναμε γρήγορη αποκατάσταση (τύπου Κω), τώρα θα είχαμε στοιχειωδώς λειτουργικό λιμάνι. Και τα ρέστα, που έδωσε ο Σαντορινιός (πρώην Υπουργός Ναυτιλίας) θα είχαν διατεθεί για να “τρέξει” η μελέτη του Μονόλιθου.

Εν ολίγοις: το ένα λάθος, συγγνωστό. Το δεύτερο, εγκληματικό. Η απαίτηση να είναι μια: Όχι απλά Νέο Λιμάνι, αλλά Λιμάνι στο Μονόλιθο. Άλλωστε αυτή η θέση είχε προκριθεί κάποτε (πριν 20 και πριν 120 χρόνια).

Η απόφαση του Υπουργού Υποδομών και Μεταφορών Κώστα Καραμανλή (του Αχιλλέα) είναι ένα καλόηχο νέο. Αν ματα-ξανα-ξεκινήσουμε τις αναζητήσεις και τα ναι μεν αλλά, το χάσαμε πάλι.