ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΑΞΙΔΟ “ΔΙΣΑΚΙ” ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΡΖΕΝΤΑ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΡΖΕΝΤΑΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΥΡΓΟΥ-ΚΑΛΛΙΣΤΗΣ
“19 Δεκεμβρίου 1977 Δευτέρα ..μια μέρα σημαδιακή για μένα ,γα τη ναυτική μου ζωή και όχι μόνο. Ψάχνοντας εναγωνίως να βρω πλοίο δια τον επιούσιο και όχι μόνο ….. αδυνατούσα. Ήμουν νέος , ωραίος(υπερβολές) ,ψηλός ,μελαχρινός , σαντορινιός …ναι αλλά όλα αυτά δεν αρκούσαν, διότι η τότε εποχή ήταν μεν ναυτική ,όμορφη και δυνατή ..αλλά τα πλοία ήταν μετρημένα και συνάμα καλυμμένα από αξιωματικούς και κατωτέρα πληρώματα.
Υπήρχε ,υπάρχει και θα υπάρχει πάντα η… “βυσματήριος οδός” η οποία άνοιγε πόρτες, παράθυρα ,σκάλες , μπαρκαρίζους ,καταπέλτες ,φινιστρίνια τα πάντα. Ένα τηλεφώνημα εις τον πλοιοκτήτη από τον πνευματικό μου πατέρα και αι αποσκευαί ανά χείρας με προορισμό τον Άγιο Σπυρίδωνα στον Πειραιά που ήταν πλαγιοδετημένο το Ε/Γ ΜΙΑΟΥΛΗΣ .
Ήταν μια μπερδεμένη εποχή από συναισθήματα, από μοναξιά, από όνειρα, από ελπίδα και πείσμα για δουλειά και επιβίωση. Ήταν όλα αυτά το εισιτήριο της σωστής επαγγελματικής διαδρομής , βέβαια με εξάντληση του εαυτού μας στα πατώματα… χωρίς πολλά αρώματα .
Απόγευμα.
Με το φυλλάδιο ανά χείρας στον ύπαρχο, ο οποίος με υποδέχτηκε με θέρμη. Ο πλοίαρχος στον χώρο υποδοχής για το καλωσόρισμα γνωστών και μη επιβατών, παίρνει το φυλλάδιο ανά χείρας και αναφωνεί:
-“Ωωωω!. Ο νέος, καπετάν Νίκο, είναι ακτοπλόος”, λέει στον ύπαρχο.
Λιγομίλητος, σοβαρός και πολύ σκεπτικός ο εγώ. Καμπίνα δια την καρνταρόμπα …τεράστια 1 Χ 2 χωρίς θέρμανση με μια κουκουνάρα που για την αλλαγή της στολής άνοιγες την πόρτα ..βέβαια για να μαθαίνουν οι νέοι γέμισμα του νιπτήρα με νερό για την διατήρηση της υγρασίας όταν ήθελες θέρμανση δια της κουκουνάρας και μετά δια W.C έπαιρνες λεωφορείο. Και μετά ολοταχώς για Γέφυρα .
Μια πρώτη ματιά διερευνητική …..και όλες οι οδηγίες στα ελληνικά ,πλοία στην Ιταλία ναυπηγημένα για την Ελλάδα …και αρχίζουν οι ερωτήσεις . Με θαυμασμό ερωτώ και αναφωνώ συνάμα 2 Ραντάρ; ένα DECCA 48 μιλίων και ένα FURUNO πολύ ωραία.
Απόκριση υπάρχου :
-“Προς τί ο θαυμασμός Γεώργιε;”.
Απόκριση εμού:
-“ 2 ΡΑΝΤΑΡ καπετάν Νικόλα”.
-“Ναι αλλά δε λειτουργεί κανένα κ.Ανθυποπλοίαρχε”
Κόκκαλο ο ΕΓΩ. Σιωπή ο ΕΓΩ..
ΠΛΟΙΑΡΧΟΣ, ΠΑΠΑΔΑΤΟΣ ΠΑΝΑΓΗΣ. Μια μοναδική προσωπικότητα, μια πατρική ναυτική αγκαλιά τεραστίων διαστάσεων. Μειδίαμα του πλοιάρχου καθησυχαστικό. Πικρό αινιγματικό χαμόγελο υπάρχου και μειδίαμα περιορισμένης ορατότητας εγώ .
– “Γι’ αυτό Γεώργιε αναφώνησε ο καπεταν Παναγής μόλις είδε το φυλλάδιο σου , ακτοπλόος” … ανέφερε ο ύπαρχος, επεξηγηματικά. Γνώστης της όλης κατάστασης της νησιώτικης και όμορφης περιοχής του Νοτίου Αιγαίου και όχι μόνο.
Στη γέφυρα κατά τον απόπλου, άπραγος παρακολουθούσα τη διαδικασία αναχώρησης. Τότε θαυμασμός , τώρα όνειρο. Τότε χωρίς bow thruster (βοηθητική πρωραία προπέλα) χωρίς βοήθεια από μηχανές χωρίς …χωρίς….χωρίς..αλλά πολύ ναυτοσύνη και πολύ αγάπη για όλα .
ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΟ. Αστυπάλαια , Νίσυρο, Τήλο ,Σύμη ,Ρόδο, Καστελόριζο.
Χωρίς Ραντάρ!.
Πώς ;.
Ο Θεός, τα φανάρια και η αναμέτρηση. Βάρδια 12-4 φρέσκος γραίγος (ΒΑ) παρέλαβα περίπου στον Άγιο Δημήτρη της Κύθνου ,ναύτες εμπειρότατοι , βοήθεια ατελείωτη στην όλη διαδρομή …είπαμε χωρίς ραντάρ. Αυτό τα λέει όλα.
Το Κατωφόρι επενδυμένο από τσίγκο καταλάβατε ή θέλετε να ονειρευτώ πάλι για το τελείωμα της βάρδιας ήταν άκρως απαραίτητο άκρως. Παρέδωσα στον καπετάν Νικόλα 2 μίλια πριν από την Άνυδρο ακατοίκητη νησίδα πλησίον της Αμοργού. Άμεσα ύπνος και όνειρα για το μετά. Τι εφιάλτης θεέ μου!!. Βέβαια η ναυτική τότε σχολή της ακτοπλοϊας επέβαλε την πρώτη και απαραίτητη γνωριμία μας με όλα τα λιμάνια στο πρώτο ταξίδι ..που ο θεός να τα πει λιμάνια.
Άφιξη Αστυπάλαια …πλαγιοδέτηση και απο-επιβίβαση επιβατών ,εμπορευμάτων και ,και και τι δεν έβγαζε .Μετά από αρκετή ώρα αναχώρηση για Νίσυρο. Η εμπειρία σε όλο της το μεγαλείο!. Το να ανοιχτείς στο πέλαγος από τα βράχια και τα αβαθή της περιοχής , όλη η σκληρή ομορφιά της εποχής .ΧΩΡΙΣ ΡΑΝΤΑΡ!.
Θα συνεχίσω την περιγραφή μου μέχρι Καστελόριζο σε άλλο ψυχογράφημα . Γιατί;.
Μα πολύ απλά για διδαχή στους νέους και το κυριότερο κρίνεται απαραίτητο να ονειροπολήσουν οι παλιοί .Και δεν απευθύνομαι στους ευέλπιδες της σημερινής εποχής που τώρα βασανίζονται και μάλιστα πολύ, αλλά σε όλους τους πολυταξιδεμένους ονειροπόλους νησιώτες που ναι μεν τότε το ταξίδι ήταν πολύωρο άλλα και απρόβλεπτο. Δηλαδή Μεγάλη Πέμπτη από Πειραιά ..και από Μεγάλη Παρασκευή μέχρι την δεύτερη ανάσταση στη ΝΙΟ λόγω καιρού και αμέτρητες φορές ανάσταση στον Κολούμπο . Αυτά από τον γράφοντα για όλους εμάς που κατοικοεδρεύομε εν Θήρα και χρησιμοποιούμε τας ΤΡΙΗΡΗΣ με πολλή αγάπη .
Θα επανέλθω για το υπόλοιπο ταξίδι της γραμμής ,εάν επιθυμείτε εάν ….
Επιπροσθέτως σας αναφέρω ότι η αναφορά μου στην όλη δύσκολη διακυβέρνηση του σκάφους την τότε εποχή είχε στηρίγματα την αγάπη και τη συναδελφικότητα που συμπλήρωνε τις όποιες ελλείψεις ,.ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ που θέλω να διαβαστεί και να ακουστεί . ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟΙ χωρίς τα εκκωφαντικά μηνύματα της σιωπής”.
Save
Save