ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΣΑΚΙ ΤΟΥ Γ. ΔΑΡΖΕΝΤΑ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΡΖΕΝΤΑΣ π. καπετάνιος, ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΥΡΓΟΥ-ΚΑΛΛΙΣΤΗΣ
“Ένα τηλέφωνο πρωί – πρωί λες και ήταν προετοιμασία για standby έξω από την Σχοινούσα… «Όταν υπόσχεσαι σε έναν παππού ανήσυχο, επίμονο, πεισματάρη και ξεροκεφαλίδη σαν και εμένα κάτι… πρέπει και επιβάλλεται να γίνεται…!» Το τηλέφωνο ήταν μια γλυκιά μαγκουριά Θεέ μου… Ήταν ο παππούλης που θέλει ενημέρωση…, θέλει νέα και τι δε θέλει o ανήσυχος εύελπις…
«Άκου Γιώργη, είχες υποσχεθεί ότι θα συνεχίσεις το ταξίδι σου για Νίσυρο και μέχρι Καστελόριζο”… κα βρέ μπας και νομίζεις ότι μου πήρε ο σορόκος τα μυαλά εεε νιούδα… άντε ανεκωλόσου και πιάσε το χαρτομόλυβο να δούμε ήντα χει μέσα η κεφάλα σου…
Και να σου πω παλληκάρι μου, τα διαβάζει η εγγονή μου και το θυατέρι έχει τρεζαθεί με τση όμορφες αλμυρές τρεζάδες σου… ειδικά το τελευταίο. Κα δε μου λες Γιώργη… σε χιόνι ήγραψες τον πόνο σου σε χιόνι και ήσβησε ;;; Γιάντα το λέω;; Κα γροικάς ήντα σου λέω γιάντα μουγκάθηκες γιάντα?? κα μπας και νομίζεις ότι θα πάρεις απάντηση… κα για δες μπας και έρχομαι?? Άντε να ανοίξει η καρδιά μου, άντε να με ταξιδέψεις σερνικάκι μου…»
Φεύγοντας λοιπόν από Αστυπάλαια και μέχρι να βγεις στο πέλαγος… δεσπεράρεις από τση αναποδιές που δείχνει ο χάρτης, ρηχά από τη μια, πέτρες από την άλλη και τράφοι οργιόλουστοι με άγρια πράσινη ομορφάδα και από RADIO DETECTION AND RANGING (RADAR)… πράμα…!! Άντε να πλησιάσουμε τη Νίσυρο, άντε να ενημερώσουμε την πράκτορα, την κυρά Ελένη και τον λιμενικό σταθμό πότε να μας αξιώσει ο Άη Νικόλας να φθάσουμε… Τώρα αυτά τα θυμάμαι σαν όνειρο εφιαλτικό Θεέ μου… Κούραση…, ξενύχτι…, αγωνία…, ενημέρωση… Ήταν το πρώτο μου ταξίδι στην γραμμή αυτή, η πρώτη μου γνωριμία με εταιρία και πλοίαρχο, ήταν Θεέ μου ένας εφιάλτης για γνώση και επιβίωση… αλλά και μια ολόκληρη Σχολή μάθησης για την μετέπειτα Ναυτική μου πορεία, ήταν ένα μεγάλο Σχολείο…!
Πλησιάσαμε επιτέλους το λιμάνι για πλαγιοδέτηση… ο Θεός να την πει πλαγιοδέτηση και να το πει λιμάνι… ίσα – ίσα να γίνει η από-επιβίβαση από την σκάλα, από την πλώρη δύο αυτοκίνητα με τον μοναδικό τρόπο τότε, και από τον μπαρκαρίζο τα εμπορεύματα… Πανδαισία ομορφιάς και ναυτοσύνης… αλλά το σημαντικότερο η αγωνία των κατοίκων για τροφοδοσία -επιβίωση… άγρια, μοναδική, ναυτοστεριανή, δύσκολη ομορφιά! Ο καιρός Γραίγος, φρέσκος και με περαιτέρω επιδείνωση… απόπλους από Νίσυρο για Τήλο… δε θυμάμαι εάν κοιμήθηκα, δε θυμάμαι εάν και τι έφαγα… και βεβαίως δεν ενθυμούμαι λεπτομέρειες… όμως θυμάμαι πολύ καλά ότι επιθυμούσα να κάνω Χριστούγεννα στο σπίτι μου…
Όμως ο Ποσειδώνας και ο Αίολος άλλα είχαν σχεδιάσει… Η διαδρομή αν και όχι δύσκολη, η άφιξη μας καθυστερούσε λόγω καιρού, περασμένο μεσημέρι πλησιάζαμε την Τήλο… πανέμορφο λιμάνι με μια προβλήτα μια σταλιά… αυτή ήταν η εποχή, αυτές ήταν οι ανέσεις… θα μου πεις… κα βρε ήντα λες προφέσορα γιάντα έχομε πράμα τωραδά…;;; Σωστό… ΔΗΛΑΔΗ ΕΝΝΟΩ ΕΑΝ ΜΕ ΕΝΝΟΕΙΤΕ ΤΟ 2016… κα βρε αόματος είσαι;;; Η ίδια διαδικασία σκάλα, μπαρκαρίζο για τα μακαρόνια τση φακές και τα μποδοσίδια και την μπίγα για ένα αυτοκίνητο… Και το ανήκουστο… ούτε κατωφόρι, ούτε πανωφόρι δεν είχαμε αλλάξει και κόρδομααααα ο λύχνος (ο εγώ καλέ)… μερικών καρδιναλίων με μαλλί οργιόστολο και συμπαγές από αλμύρα… και όπως έλεγε ποιος, πότε και γιατί…;; και γιατί να κρυφτούμε άλλωστε, γιατί;;
Αναχώρηση από Τήλο για Σύμη… για ένα νησί μια μοναδική ζωγραφιά, μια σεμνή πολύχρωμη ομορφιά. Θα σας αφήσω να ονειρευτείτε ταξιδεύοντας μαζί μου για Σύμη και βεβαίως μαζί θα ταξιδέψουμε μια άλλη φορά μέχρι Καστελόριζο…
Ήταν μέρες γιορτινές τότε και θα επιθυμούσα οι μέρες που θα ακολουθήσουν να φωτίσουν τους κυβερνώντες να επισκεφτούν όλες τις απομακρυσμένες, ξεχασμένες, μικρές πατρίδες και όχι βέβαια οργιόστολοι και κορδωμένοι σαν πιγκουίνοι να δουν και να ζήσουν τα καυτά προβλήματα των μικρών και απομονωμένων νησιών μας. Και επιθυμία του φίλου μου του προέδρου της ΘΗΡΑΣΙΑΣ να παραμείνουν εκεί μερικές μέρες, για τους οργιόστολους εννοώ… ΚΑ ΔΕΝ ΡΩΤΑΤΕ ΕΣΕΙΣ… ΟΙ ΘΥΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΖΕΣΤΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΘΗΡΑΣΙΩΤΕΣ…;;;; ΑΝΤΕ ΚΑΛΕ γρηγορείτε….!!! ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΡΩΤΑΤΕ…;;; Για τα πλοία της γραμμής από Πειραιά λέω… Όλα είναι μια εμπλιά (μια πατημασιά) για την προσέγγιση στην ΘΗΡΑΣΙΑ…. ΜΙΑ ΠΑΤΗΜΑΣΙΑΑΑΑΑΑΑΑ…!! ΆΡΧΟΝΤΕΣΣΣΣΣΣΣ ΓΡΗΓΟΡΕΊΤΕ…!!! Ονειρευτείτε και θα επανέλθω…
Βέβαια αλήθεια σας λέω χωρίς αμοιβή (δεν έχω μπλόκ αποδείξεων) μπορώ όμως πλοηγικά μπορώ να ενημερώσω. Κα, γροικάτε ήντα λέω… μια στροφή και ένα ανάποδα είναι και βεβαίως άνευ αγκύρας και τα δυο μίλια της παράκαμψης είναι 6 ολόκληρα λεπτά… Επιθυμώ ολόψυχα να μην επανέλθει η εποχή του Μιαούλη… που καλομελετάτε και έρχεται με προσέγγιση ΚΟΡΦΟ και απέναντι ΑΡΜΕΝΗ, ναι ΑΡΜΕΝΗ και αποεπιβίβαση με την βάρκα του καπετάν Λάμπρου…
Καλές και ευλογημένες μέρες χωρίς βαρκάδα από καρδιάς…”.