“Ο ΚΑΙΡΟΣ ΞΕΘΥΜΩΜΕΝΟΣ, ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ, ΧΑΜΟΓΕΛΟΥΣΕ ΑΧΝΑ”

ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΣΑΚΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΡΖΕΝΤΑ

 

 

 

 

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΡΖΕΝΤΑΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ, Τ. ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΥΡΓΟΥ-ΚΑΛΛΙΣΤΗΣ

“ Υποσχέθηκα σε σας που με θωρείτε γραφικά ,τον γραφικό (ειπωμένο σε όλες τις γλώσσες) , ότι όποτε με επιθυμήσετε βαράτε φινιστρίνι , να ξεμπουκάρω στο πέλαος να απεικονίσω , να σερβίρω ,και να ονειρευτώ το αποδέλοιπο ταξίδι της άγονης γραμμής και εποχής ,με όλα τα καλούδια ,τα μυρωδικά , τα ζάχαρα, τα μάραθα και τση περικοκλάδες …ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΚΑΙ ΑΨΥΧΑ….Και σμπάρο ,σμπάρο ρημάξανε το φινιστρίνι με τις πετριές για το φτερούγισμα του ταξιδιού και της θαλασσο περιπέτειας …

Αναπτερώθηκα , αναστήθηκα ,ευφράνθηκα , χάρηκα και ορθώθηκα που σας άρεσε και ποθήσατε το αρμένισμα της αλησμόνητης λαμποκοπούσας εποχής , και θαρρετά σας λέω ότι δεν θα σιωπήσω γραφικά να γραφο-ζωγραφίζω ,δεν θα λησμονήσω , και δεν θα σωθεί η σκέψη μου ,να ονειρεύομαι ,να προσδοκώ , να αγαπώ ,να προσμένω και να ερωτεύομαι όμορφα ότι με έζησε και συνεχίζει να με ζει με αγαλλίαση …ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΜΗ ΓΡΑΦΟΛΟΗΣΩ ΟΤΑΝ ΠΙΤΣΙΛΙΖΟΜΑΙ ΑΛΜΥΡΑ και ψιλοβρέχομαι …

Σας προ λάλησα για υπενθύμιση ότι με αφουγκράζεται η αγαπημένη κερά Βασιλική…με διαβάζει ,με ξεματιάζει και με χαϊδολογεί…ΝΟΕΡΑ…σαν τον Ερμή του Πραξιτέλους…Κα γιάντα αγαπημένη μου ΓΙΑΤΙ ;; Λαλεί και με δονεί με την ήρεμη καμπανάτη φωνή της…κα κάνε τον σταυρό σου ΓΙΩΡΓΗ που είμαστε καλά και μη παρλαπιπίζεις και γραφολοείς τα συναμεταξύ μας , γιατί θα ρθω με την κρανιά να σε μουντάρω …Αποκρινόμενος της ευχήθηκα να είναι δίπλα στις μοναδικές ανθρώπινες λαμπερές λαχταριστές στιγμές….Πάμε πάλι ονειρικά και ορθό πλώρα στο τότε ταξιδάκι που σκουντήσατε επίμονα το φινιστρίνι…

Άρση απαγορευτικού , αποκατάσταση ζημιάς στην μηχανή και λύσιμο των κάβων …ο καιρός ξεθυμωμένος ,σκεπτικός , χαμογελούσε αχνά , διερευνητικά και απροσδιόριστα χωρίς πορεία , για το που θα καταλήξει από διεύθυνση και βουρκωμένη συννεφιά …Απόπλους από Σύρο για άλλες γειτονιές θαλασσινές ,με άγαρμπη ,ξετρελαμένη φουσκοθαλασσιά …ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙΑ ΤΟΥ ΓΑΡΜΠΗ …Βουτιές άγαρμπες και αφτιασίδωτες , χωρίς χαλινό ,χωρίς καπίστρι ,χωρίς υπακοή και υπομονή αρμενίζαμε και ξεβιδωνόμαστε και χοροπηδούσαμε .

Ήταν καταμεσήμερο του γεραμπή Γενάρη , με μαύρες πλερέζες ο ουρανός πλησιάζοντας την Πάρο, και με επιβάτες θορυβημένους , καταπιασμένους από τον καναπέ και κατάμαυρους από φόβο , πόνο και στέρηση πολλών πραγμάτων ,που χωρίς απαρίθμηση θυμίζανε ντουζίνα….Άντε να φας ,άντε να πιείς ,άντε να ντερλικώσεις , άντε να καμακώσεις τον κεφτέ και την μακαρονάδα …πλησιάσαμε με μεγάλη προσοχή και δέσαμε μαγκιόρικα αποεπιβιβάζοντας επιβάτες και οχήματα …ΟΛΑ ΜΕ ΔΡΑΜΑΜΙΝΗ ΗΤΑΝ….Ο καιρός ετοιμαζόταν να αλλάξει ρότα και ένταση στέλνοντας προειδοποιητικά ψιλόβροχο με φοβισμένες ,ντροπαλές αχτίδες …

Αποπλεύσαμε με προορισμό την Νάξο έχοντας παρέα μεγάλη από σαντορινιούς και φίλους των νησιών που έμεναν στην Σύρο ,και απαραιτήτως την ομορφιά , που γέμιζε την ψυχή μοναδικά με τις συμβουλές της για την ζωή ,για την οικογένεια ,για τον έρωτα η «Μαγδαληνή μου»….ΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ…Και τι δεν μου ανέφερε θεέ μου;;…Διαβασμένη πολύ και ακριβοθώρητη ….ΣΙΩΠΗ με γροικά και με θωρεί….την εποχή της η πρασινομάτα …ΑΧ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΔΙΑΒΑΣΕΙ….

Γιώργη παιδί μου τα βλέμματα ,οι ματιές είναι οι πρώτες ερωτικές επιστολές ,και μη ξεχάσεις ποτέ μα ποτέ ότι ο έρωτας είναι ο εχθρός της ντροπής ,που όταν κυριαρχήσει την τυφλώνει και πιότερο είναι αυτό που σε βοηθά να ζεις και να δημιουργείς και μη ξεχνάς ποτέ ότι είναι ο αρχιτέκτονας του σύμπαντος ,και ο καθρέπτης της ψυχής…Επίσης μη λησμονήσεις ποτέ ότι δεν είναι λέξη άτιμη ,αλλά μια λέξη που την ατίμασαν και μάλιστα πολύ -πολλοί….Επιτέλους κατόρθωσα να την σταματήσω να ανασύρει από το απύθμενο δισάκι της ότι είχε αποθηκεύσει χρόνια πολλά φτωχά ,αγνά και δύσκολα ..ΤΗΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΩ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΣΑΝΩ….Στο απάγκιο της Πάρου από τον καιρό ,αρμενίζοντας για Νάξο μου λέει ,ακούστε τι μου είπε θεέ μου …Κα να σου φτιάξω μια μανέστρα να συνέλθεις από τις καντάδες σας στην Σύρο και το ξενύχτι;; …Κα πήαινε με στην κουζίνα και έννοια σου. .Πείτε μου εάν με νοιώθετε ήντα να τση πώ ;;

Πήγε τελικά ,και άρχισε να ζητά και να ετοιμάζει το γλεούδι τση εποχής μου-μας…ΗΝΤΑ ΝΑ ΚΑΜΩ ΗΝΤΑ;;;…Έλα όμως που νόμιζε ότι ήταν στην δική της παραστιά με την δική της κατσαρόλα και την ξύλινη κουτάλα της τότε εποχής .. Ξεμπουκάραμε από τον Κόρακα της Νάουσας και βγήκαμε ανοιχτά θωρώντας της Νάξου το λιμάνι ..Ήντα θέλε να πάει ,και ήντα θέλε να μαρέψει …Αρχίσανε οι κούνιες και οι αναστεναγμοί ,αρχίσανε οι γκρίνιες και οι καημοί ,χάνοντας την μανέστρα και εμμέσως την κερά…Μια απόλαυση για μας και ένα βάσανο για εκείνη ή όλη επιχείρηση μανέστρα …Φθάσαμε στην Νάξο ,αγκυροβολήσαμε, αποεπιβιβάσαμε και αναμέναμε εντολές για συνέχιση της αλμυρής μας περιήγησης .Γιατί;;Μα γιατί o άγαρμπος γαρμπής δεν ήθελε να μας εγκαταλείψει και επέμενε παλεύοντας με τον Βοριά την επικράτηση τους . Αναχωρήσαμε ασθμαίνοντας για να προκάνουμε τα επόμενα και τα επακόλουθα της επόμενης διαδρομής μας …. ΑΜ δε αγάπες μου γλυκές κανονίζανε χωρίς τον ξενοδόχο οι δίπλα μας ,οι κοντινοί μας ,οι συνταξιδιώτες μας …ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΑΣ….Με εννοήσατε;;;

ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΟ….Μεζεδάκι λοιπόν στην Νιό και βραδινό χειμωνιάτικο ξεφάντωμα ,με κόκορα αλανιάρη, χωριάτη , μοναδικό με όλα τα καλούδια….Έχει συνέχεια και μάλιστα μοναδική ,απίστευτη ….να μη χάσετε τα ΕΙΣΗΤΗΡΙΑ…ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ…H τότε αγνή ,όμορφη εποχή των θαλασσινών διαδρομών εξιλεώθηκε ,εξαφανίσθηκε ,η ζεστασιά των πληρωμάτων στους ταξιδεύοντες νησιώτες εξαερώθηκε ,η έγνοια όλων μας για όλους καταπλακώθηκε αγόγγυστα ,η ανθρώπινη αγκαλιά και ζεστασιά μεταξύ μας αποδήμησε ατάκτως χωρίς επιστροφή…Η φυσική παρουσία Πλοιάρχου και προσωπικού στο πλοίο και στους επιβαίνοντες μόνο σε ταινία παλιάς κοπής για νοσταλγία και όνειρα.. Βέβαια η ταχύτητα , το άγχος ,και η μοναξιά της εξουσίας είναι η αιτία ;;ΕΡΩΤΗΣΗ….Δεν σας άκουσα γιατί δεν μπορώ να απαντήσω και δεν νταγιαντώ τα κλάματα διόλου… ΠΟΝΩ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΠΟΛΥ…Καλοτάξιδοι αγαπημένοι μου…”.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *