“ΝΥΧΤΩΣΕ ΜΑΓΙΑΤΙΚΑ- ΚΑ ΕΝΝΟΙΑ ΣΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΜΠΑΡΚΑΡΩ”

ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΣΑΚΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΡΖΕΝΤΑ

 

 

 

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΡΖΕΝΤΑΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΥΡΓΟΥ-ΚΑΛΛΙΣΤΗΣ

“Αφού απολαύσαμε τα της Ναξιακής ομορφιάς και γεύσης καλούδια και αφού ονειρευτήκαμε την συνέχεια της ταξιδιωτικής μας ομορφιάς…… αποπλεύσαμε για την Νάουσα της Πάρου ….είκοσι λεπτά διαδρομή …απέναντι μας ,δίπλα μας ,κοντά μας ,μια ναυτική ανάσα …..

Μπουκάραμε και ψάχναμε να αγκυροβολήσουμε σωστά και προσιτά προς της στεριάς το απάγκιο …Ο εγώ όπως προανέφερα ήμουν βρέφος ναυτικό την εποχή εκείνη ,ήμουν ένας ανήσυχος νεοσσός ,ένα παιδί θεόμουρλο που ήθελε να μάθει, να βοηθηθεί και να βοηθήσει….εθιμικό δίκαιο παρακαλώ και άτυπες συνήθειες της στερημένης εποχής ,της φτώχειας ,της ανέχειας ….επιδίωξη λοιπόν να ζήσει, να δημιουργήσει ,να αποκτήσει πείρα ,και να αναδειχθεί σωστά θαλασσινά ….Ο ΕΓΏ ..

Και όλα αυτά τότε ήταν θεία δώρα ,και το κυριότερο τα αναγραφόμενα μου δεν είναι μόνο καλλιεπή λόγια αλλά είναι αυτά που έζησα ,και αυτά που με κέντρωσαν και με παρότρυναν να αρμενίζω ΜΟΝΟ εε ΜΟΝΟ 33 χρόνια…. …Μεσημεράκι αραξοβολήσαμε ,και ονειρευτήκαμε της βραδινής μας διαμονής το αλισβερίσι ..Είχαμε ένα ταχύπλοο μικρό για τους λόρδους και μια μικρή φουσκωτή βαρκούλα για τις ανάγκες τις παπορίσες , τις δικές μας …Στην θάλασσα το γρήγορο για να βλεφαρίσομε τα της στεριάς τα στέκια …και όχι για μας τους χριστιανούς , αλλά με εντολή πλοιάρχου για τους επιβάτες μας…

Νύχτωσε μαγιάτικα ,και οι αρωματισμένοι λόρδοι μας απέδρασαν για τις γευστικές τοπικές ομορφιές της παραλίας …θαλασσινά πανέμορφα και ατόφια τσικουδιά ,τραγούδια και νησιώτικες χορευτικές φιγούρες και ομορφιές …δίπλα από ένα μαγευτικό εξωκλήσι …Θεέ μου οι θύμησες μου αυτές ανεξίτηλα κομμάτια της ζωής μου …..με τα χταπόδια στο λιάσιμο και ότι τοπικό υπήρχε…Ο εγώ και ο Αγάπιος ναύτης σε μια γωνιά παρασυρμένοι με το χταπόδι και την τσικουδιά αγκαλιά περιμέναμε την μετάβαση όλων στο παπόρι για την συνέχεια της γαστρονομικής απληστίας μας ….και τι είχαμε σχεδιάσει τι ;;Αν βρισκόταν να μιλήσει η φουσκωτή βαρκούλα εάν …

Την είχαμε λοιπόν από νωρίς περιποιηθεί ,την είχαμε ομορφύνει ,και αφού τους κοιμίσαμε την κοπανίσαμε για τα αποδέλοιπα καλούδια…..Τι έπραξε το αθώο αυτό πράμα (την βαρκούλα εννοώ συνταξιδιώτες μου) … μας περίμενε υπομονετικά και μας μετέφερε αθώους χωρίς φως στην κουκέτα μας με κάτι αμυχές μικρές…. Καρπός του άπλετου ανέσπερου φωτός της σκοτεινιάς …Με εννοήσατε;;; ….Έφεξε ο ύψιστος την άλλη μέρα και αμοληθήκαμε βόρεια με πορεία για Δήλο…αργά προσεκτικά για να μεσημεριάσει και να ξυπνήσουν τα αγγελούδια μας οι λόρδοι …αχ αυτή η τσικουδιά και αυτοί οι νεανικοί τρεζοί ταξιδιάρικοι έρωτες…. ……

ΑΥΤΗ Η ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ ΘΑ ΣΑΣ ΦΑΕΙ… Πλησιάζοντας στην Δήλο….. μας περίμεναν οι φίλοι μας οι Μυκονιάτες με δυο λαμπερές και σημαιοστολισμένες λάντζες για τους επιβάτες μας …γνωριζόμαστε με τους μικρούς αγνούς καραβοκύρηδες ….σφυρίγματα και αγκαλιές με μποδοσίδια τοπικά και απεριόριστη ζεστή μυκονιάτικη αγκαλιά…Ο εγώ και πάλι αποσβολώθηκα και αγαλλιάστηκα για την ευλογία που ζούσα… ΜΑΙΟΣ 1972 ΜΑΙΟΣ…. Εγώ στην

Δήλοοοοοοο;;;;;;;;;;;;;….Ενθουσιάστηκαν οι Άγγλοι μας και επιβιβάστηκαν στις λάντζες ,και λαμποκόπησαν από χαρά για τον ελλαδικό μοναδικό μας πλούτο……Αργοεπισκέπτηκαν , φωτογράφησαν ,απόλαυσαν ,περπάτησαν ,και επέστρεψαν ευτυχείς και χαμογελαστοί… Μετά από την επιβίβαση τους στο μικρό πλωτό ανάκτορο τους , αργά και ήρεμα αποπλεύσαμε για άλλες νησιώτικες ζεστές αγκάλες …Πορεία βόρεια για το Μπατσί της Άνδρου … Όμως κρατήσαμε πορεία προς Τήνο για να σφυρίξουμε ,να χαιρετίσουμε γνώριμες φιλόξενες πλαγιές και να πορευτούμε κοντά και όχι ανοικτά για την φιλόξενη αγκαλιά της Άνδρου …πλησιάσαμε μετά από κάτι ώρες …αργο πορευτήκαμε και εάν δεν λανθάνει η νεανική μου μνήμη ακουμπήσαμε σε κάποια γωνιά …μοναδική ησυχία και καθαρότητα ανθρώπων και θάλασσας και νησιώτικης αγάπης ….Κάποιες ώρες ξεγνοιασιάς και μοναξιάς θαλασσινής ….Και μετά αμοληθήκαμε και πορευτήκαμε για άλλο αραξοβόλι …

Προορισμός;;;; η Κάρυστος , η νότια ομορφιά της Εύβοιας … ήταν επιλογή του Άρχοντα , και το δικό μας προσωρινό αποκούμπι ,ήταν η δικιά μας απανεμιά για την όμορφη και απρόσμενη ανηφόρα …..πλαγιοδετήσαμε με τον πρυμναίο κάβο να δένεται σε ένα παγκάκι περιπατητών της προκυμαίας …Μετά την γενική ομορφοστόληση ,και αρωματοπασπάληση που κάναμε ξεπροβάλαμε και περπατοπορευτήκαμε τις κατοικιές να δούμε και να απολαύσουνε οι ξένοι μας και εμείς το κάτι ντης να βλεφαρίσομε καλό της πόλης ….. Διανυκτερέψαμε και ονειρευτήκαμε να απολαύσομε τις αγνές και άσπιλες ομορφιές της Σκύρου … Ξημέρωσε και αναχωρήσαμε για το όμορφο Νησί των Σποράδων ….και αρμενίσαμε και πορευτήκαμε και ναυτοχαζολοήσαμε της όμορφες πλαγιές της Εύβοιας στο διάβα μας για το Σκυριανό μας αραξοβόλι….

Μη με εγκαταλείψετε για το αποδέλοιπο ταξίδι μας …είναι η ωραιότερη εγκεφαλική ,νεανική μου χαρτογράφηση …Προσευχηθείτε να βρέξει για να μπαστουρωθώ να γραφολοήσωωωω….Κα έννοια σας δεν θα ξεμπαρκάρω “

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *