Site icon Santonews

Νέο Λιμάνι: Η ιστορία έτρεξε άτσαλα και σκόνταψε σε ένα καλώδιο

Συνέντευξη του Δημάρχου-Αναδρομή και Βίντεο

 

 

 

 

 

Περίπου το 1880, ο Γάλλος Μηχανικός Κελενέκ και ο Έλληνας συνάδελφός του Ισιγώνης προσπάθησαν να λύσουν ένα πρόβλημα που εν πολλοίς δημιούργησε η κατασκευή και χρήση πλοίων μεγάλων εκτοπισμάτων. Θέλησαν να μετατρέψουν την «αμπελόεσσα και αλίμενο» Σαντορίνη (κατά τον Ματθαίο Μηνδρινό) σε τόπο με φιλόξενο και ασφαλές λιμάνι. Υπέδειξαν μετά από έρευνα, μια θέση. Τον Μονόλιθο. Το έργο, αφού κυοφορήθηκε για καιρό, μπήκε μπροστά. Τοπικές πολιτικές έριδες, αποτυχημένες εργολαβίες και άλλα δεινά, σταμάτησαν το έργο. Ο Όρμος Φηρών, παρέμεινε το κύριο λιμάνι, όπου τα πλοία έμεναν αρόδου και την περαίωση επιβατών, εμπορευμάτων και ζώων στη στεριά, αναλάμβαναν οι κωπήλατες λέμβοι˙ λάντζες κατά τη ναυτική ορολογία.

Μετά ήρθε το επίνειο του Πύργου-Καλλίστης. Ο Αθηνιός. Ήταν από την πρώτη στιγμή ανεπαρκής, αλλά η αλματώδης ανάπτυξη του νησιού τον κατέστησε  στη συνέχεια σοβαρά δυσλειτουργικό. Η ανάγκη για Νέο Εμπορικό Λιμάνι ήταν φυσικό επακόλουθο της ανεπάρκειας του Αθηνιού. Ακολούθησαν  στα τέλη της δεκαετίας του ’90, θυελλώδεις τοπικές συζητήσεις για το που θα κατασκευαστεί το Νέο Λιμάνι. Τελικά, ελήφθη μια Σολομώντειος απόφαση. «Λιμάνι να γίνει και όπου να ‘ναι ας γίνει». Ξεκίνησαν μελέτες, ξοδεύτηκαν λεφτά -πολλά!- έγιναν προσομοιώσεις και τελικά η ιδέα των Ισιγώνη -Κελενέκ, απορρίφθηκε. Στο Μονόλιθο, έμεινε να στοιχειώνει η προβλήτα με τους βράχους, κάποτε μια φαεινή ιδέα την έκοψε κι αυτήν  στα δύο, με αποτέλεσμα να παρέμβει και ο εισαγγελέας.

Υποδείχθηκε νέα θέση. Στην ευρύτερη περιοχή Βλυχάδας, αυτή τη φορά. Τα πράγματα έτρεξαν, ώσπου ανέκυψε ένα πρόβλημα. Το βαρύ περιβαλλοντικό τίμημα που θα πλήρωνε το νησί με το σχεδιασμό και την κατασκευή ενός μεγάλου οδικού δικτύου πρόσβασης. Πάλι «πίσω Γιάννη τα καράβια». Ξαναέρχεται στο επίκεντρο ο Μονόλιθος που εν τω μεταξύ, οι υποστηρικτές τους είχαν και πιο ισχυρά επιχειρήματα και τεράστιο κοινωνικό έρεισμα. Κατά το ίδιο χρονικό διάστημα, ο Αθηνιός, συνεχίζει να καταπίνει λεφτά και η εμπειρία μετάβασης -αποχώρησης από εκεί να γίνεται εως και τραυματική.

 

Το νέο σχέδιο, ήταν ελπιδοφόρο. Σύσσωμη-σχεδόν- η τοπική κοινωνία, πολλαπλές διαβεβαιώσεις από την πολιτική ηγεσία της χώρας και τίποτα δεν, θα μπορούσε πια να ανακόψει τη φόρα της ιστορίας. Μόνου που αυτή… τρέχοντας άτσαλα, σκόνταψε σε ένα καλώδιο. Αυτό της ενεργειακής διασύνδεσης του νησιού με την ηπειρωτική Ελλάδα.

Τι γίνεται τώρα;

 

Αρμοδιότερος να απαντήσει, είναι ο Δήμαρχος Θήρας, Αναστάσιος – Νικόλαος Ζώρζος που κατά τη συνέντευξη τύπου, ρωτήθηκε σχετικά:

 

Απόσπασμα από την εισήγηση του Δημάρχου:

 

 

«…πρέπει να σας πω ότι ακόμη δεν έχει ξεκινήσει μελέτη, διότι μετά την πόντιση του καλωδίου της ΔΕΗ, αλλά και του δεύτερου καλωδίου το οποίο θα ποντιστεί, το λιμάνι πρέπει να πάει βορειότερα. Βορειότερα, όταν λέμε βορειότερα, από το γιαλό του Καρτεράδου δηλαδή και πάνω, αλλά προβληματίζει, -μιας και έκανα και συνάντηση για το θέμα του λιμανιού-, προβληματίζει η οδοποιία. Από τον Καρτεράδου θα είναι πιο δύσκολο να γίνει η οδοποιία, μετά πάμε στην περιοχή του Απέξω Γιαλού.

 

Όταν θα ξεκινήσει η μελέτη, θα είναι βορειότερα και πάντως πιο βόρεια από την περιοχή του γιαλού του Καρτεράδου».

 

 

Στη συνέχεια του έγινε ερώτηση:

 

«Πότε νομίζετε, σύμφωνα με τις γνώσεις σας και τις εμπειρίες σας, ότι θα φτάσουμε στην κατασκευαστική περίοδο του Νέου Λιμανιού;.

 

 

…η εμπειρία από τη χώρα μας λέει ότι από τότε που αρχίζει να μελετάται ένα λιμάνι δεν υπάρχει περίπτωση πριν περάσουν 14 χρόνια να έχει δέσει πλοίο στο Νέο Λιμάνι. Αυτό αφορά την ελληνική πραγματικότητα.

 

Αν τα καταφέρουμε εμείς νωρίτερα, θα είναι μέγας άθλος.

 

 

Οι μελέτες λοιπόν δεν έχουν ξεκινήσει. Άρα το πρόβλημα πρέπει να υπολογίζουμε 14 χρόνια από τώρα.

 

Πρέπει να οριστεί ακριβώς ο χώρος που θα γίνει για να ξεκινήσει αυτή τη μελέτη.. Πρέπει να προσδιοριστεί ακριβώς ο χώρος.

 

Να πούμε ότι είναι στο Γιαλό του Καρτεράδου, ότι είναι στον Απέξω Γιαλό, ότι είναι στο Πορί, ότι είναι …

 

Αυτή η συνάντηση με τον υπηρεσιακό παράγοντα, διότι από ένα σημείο και μετά ασχολείσαι με τους υπηρεσιακούς παράγοντες που έχουν την ευθύνη να προχωρήσουν ένα έργο. Και λέγεται Ηλιόπουλος. Έγινε μία συνάντηση και στη συνάντηση αυτή προκύπτει ότι θα πρέπει, εφόσον βρει ο μελετητής το πού θα είναι δυνατή να γίνει η οδοποιία και πώς να γίνει η οδοποιία, να προσδιοριστεί και η ακριβής περιοχή όπου θα γίνει η μελέτη του λιμανιού».

 

 

.-

Exit mobile version