ΑΚΕΦΑΛΟ, ΑΔΙΟΙΚΗΤΟ ΚΑΙ ΜΕ ΑΔΗΛΟ ΜΕΛΛΟΝ
Τώρα θα μου πουν πως υπερβάλλω. Αλλά τον αυθεντικό στίχο, του Ντίνου Χριστιανόπουλου, δανείστηκα. Ελπίζω να μην είναι αδίκημα. Προς επίρρωσιν, τον παραθέτω όλον:
«Καημένε Μακρυγιάννη να ‘ξερες
γιατί το τζάκισες το χέρι σου.
το τζάκισες για να χορεύουν σέικ
τα κωλόπαιδα».
Ποιητική, αδεία, αναρωτιέμαι, γιατί «τζακίσαμε» το χέρι μας». Γιατί θέλαμε Δημόσιο και Δωρεάν και με Ελεύθερη Πρόσβαση, Νοσοκομείο;.
Προσέχει κανείς, πως είναι ακέφαλο;. Υποεκπροσωπούμενο σε βαθμό μηδενικότητας στην ΑΕΜΥ;. Δήμος. Περιφέρεια. Περιφερειακή Ενότητα. Δημοτικές Παρατάξεις. Βλέπετε κάτι;. Μήπως βαδίζουμε σε μια ανταριασμένη νύχτα και το μόνο που μας απασχολεί, είναι να μην σκοντάψουμε;.
Μα σκοντάψαμε, ήδη!. Απλώς δεν έχουμε εκφέρει ακόμα ένα σπαρακτικό «Αχ!». Μήπως λιποθυμήσαμε, πριν καν πονέσουμε;. Πριν καν πέσουμε;. Γιατί ο Έρμαν Έσσε στο «Τελευταίο Καλοκαίρι του Κλίνκζορ», το είχε πει: «όλο το κόλπο, ήταν να αφεθείς να πέσεις».
Καλή κι ανώδυνη πτώση, λοιπόν. Αλλά, η περίθαλψη, μετά δεν θα υπάρχει. Για τα τραύματα, τις πληγές, ή την αρρώστια σας.
Μόνο αν έχετε σώσει το πορτοφόλι σας, δικαιούστε να είστε ζωντανοί.