ΑΠΟ ΤΟ «ΔΙΣΑΚΙ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ «ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΡΖΕΝΤΑ
«ΥΓΕΙΑ ΕΝ ΘΗΡΑ – ΘΗΡΑΙΚΟΝ ΚΑΙ ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟΝ ΟΝΕΙΡΟ
και Σαντορινιά αγάπη στους ΝΕΟΑΣΤΕΓΟΥΣ.
Απίστευτο και όμως αληθινό – αληθινότατο, αφού μελέτησε το κείμενο, αφού το ρούφηξε, όπως λέει ο γέροντας, το δημοσίευμα για την όλη κατάσταση της υγείας σήμερα εδώ, με περιποιήθηκε δεόντως για την παράλειψη μου να μη αναφερθώ και στους υπόλοιπους γιατρούς, ανθρώπους πάνω από όλα και εξαίρετους επιστήμονες της εποχής του. Δεν επιθυμώ να διανθίσω τα κακώς κείμενα της εποχής μας, αλλά επιθυμώ να βροντοφωνάξω δια της γραφής μου ότι η γονιδιακή μας υπόσταση είναι εξαίρετος και μοναδική.
Η προαναφερόμενη παράλειψη μου με οδήγησε εις τα «ΜΥΡΙΠΝΟΑ ΑΝΘΗ ΤΗΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ» του Φιλίππου Κατσίπη. Kαι αναφέρει ο Νικόλαος Μηνδρινός οτι το Ευαγές Ίδρυμα Θήρας ιδρύθη και ήρξατο λειτουργούν κατά Νοέμβριον 1945. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα επιθεωρητής ιατρός του υπουργείου εθνικής παιδείας αναφέρει ότι αποτελεί κόσμημα νοσηλευτικό διά όλη την Ελληνική επικράτεια. ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ, μα τίποτα άλλο δεν χρειάζεται ,απλά να το εμπεδώσει, να το καταλάβει, να το μελετήσει κάποιος, εγώ λέω ΟΛΟΙ… ΤΑ ΜΥΡΙΠΝΟΑ ΑΝΘΗ.
Και συνεχίζω. Διευθυντής του ιδρύματος ο αείμνηστος ιατρός Ιωάννης Τσαγκάρης, άνθρωπος και επιστήμονας μοναδικός σε προσφορά και αγάπη. Ακούσατε ακούσατε κύριοι, προληπτική ιατρική με οφθαλμολογικές εξετάσεις για το μέγα πρόβλημα της σκληρής εποχής, αρχές της δεκαετίας του εξήντα, στα δημοτικά σχολεία της εποχής μου. Ο ιατρός Αντ. Ασιμής, συνεχιστής οικογενειακών παραδόσεων με ατελείωτη προσφορά , και βεβαίως ατελείωτη φροντίδα στους πάσχοντες. Επίσης Γεώργιος Κωβαίος, σωστός επιστήμονας και άνθρωπος θησαυρός. Και συμπληρώνω λέγοντας εγώ ότι η προσπάθεια πολλών ανιστόρητων ιθυνόντων είναι η εξαφάνιση κάθε υγιούς κυττάρου που αντιπροσωπεύει την μνήμη αυτών των ηρώων της εποχής. Και προσοχή, μακριά από ανούσιους σχολιασμούς τουλάχιστον στην μνήμη τους, λατρευτοί μου μικροί ήρωες.
Τω καιρώ εκείνω και κάθε φορά που μερικοί ξενομερίτες ακούγανε να μιλούν για την Σαντορίνη και για τους ανθρώπους της, χαμογελούσαν ειρωνικά. Γιατί εμάς τους Σαντορινιούς μας θεωρούσαν άπραους και άνοους: γνήσιες ε λ α φ ρ ό π ε τ ρ ε ς. Τάδε έγραψε Φίλλιπος Κατσίπης. Βέβαια, από συζητήσεις γερόντων της εποχής μου στο καφενείο άκουσα ό,τι πιο όμορφο και αγνό, ότι κάποιος Σαντορινιός επιβάτης φθάνοντας με το καράβι της εποχής στον Πειραιά και στο ύψος του Ελληνικού, παρατηρώντας τα φώτα, είπε στον φίλο του αγνά σαντορινιά «κα βρε για δες Λύχνοι και που λάδι», και βλέποντας επίσης το τραίνο αναφώνησε «κα βρέ για δες κασέλες και που κριθάρι», όλα αυτά απονήρευτα εκείνη την εποχή, εκείνα τα χρόνια από ανθρώπους με απονήρευτες καρδιές.
Και αναφωνούσαν οι ταξιδευτές μας με τα πλοία της εποχής σε διάφορα λιμάνια που προσέγγιζαν, εις τα πειράγματα των δήθεν προηγμένων πνευματικά της τότε εποχής, «εμείς άρχοντες της ειρωνείας δεν είμαστε, άνθρωποι είμαστε Σαντορινιοί». Προσπαθώντας και διαβάζοντας το βιβλίο διεπίστωσα την ανθρωπιά του θηραικού λαού για πολλοστή φορά. Ολα αυτά γράφονται, διότι πράγματι υπήρχε και υπάρχει διαφορά μεγάλη, όχι μόνο των ανθρώπων της τότε εποχής με την σημερινή, αλλά και των κατοίκων των μεγάλων και μικρών νησιών μεταξύ τους. Ο υπογράφων φίλος σας το επιβεβαιώνει διότι έχει επισκεφτεί όλα μα όλα τα νησιά, και ταπεινά ομολογεί ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο, μα τίποτα. Είναι η Σαντορίνη μας και θα παραμείνει μοναδική, επίσης και οι Σαντορινιοί.
ΟΜΩΣ. Ας συμπεριφερθούμε στους αναζητούντες κατάλυμα για μόνιμη διαμονή ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ, ΣΑΝΤΟΡΙΝΙΑ. Γιατί; Mα πολύ απλά γιατί έχει ο καιρός γ υ ρ ί σ μ α τ α. Και «τότες ήντα θα γίνει», που ήλεε και ο παππούς μου, «που θα μπερδεύομε τον τράο από την αίγα, ήντα»; «Κα δεν αρμέεται!» φώναζε η νεοφερμένη κόρη από τας Αθήνας στην περίοδο της άδείας της εν Θήρα, προσφερθείσα αόκνως να βοηθήσει τους πολύ σκληρά εργαζόμενους γονείς της. Πλησιάζει ο γέρος πατέρας της βλέποντας την προσπάθεια της και αναφωνεί «μωρή τρεζή, τον τράο πήες να αρμέξεις;!».
Είδατε πώς μπερδεύονται τα κατωφόρια με τα όμορφα γραβατοφόρια; Είναι πολύ απλό φίλοι μου, μα πολύ απλό, η απληστία και η άναρχη εκμετάλλευση της όμορφης έμπλιας γης δημιουργεί εκτροπή πορείας. Μια απρόσμενη πτώση του τουρισμού και και και… θα χρειαστούμε πολλά πουλερικά, μα πολλά, και ο νοών νοήτω. Και ήντα θα κάμομε τότες, ήντα; ΑΠΛΑ ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ ΚΑΙ ΣΥΜΜΟΡΦΩΘΕΙΤΕ».