ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΣΑΚΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΡΖΕΝΤΑ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΡΖΕΝΤΑΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΥΡΓΟΥ-ΚΑΛΛΙΣΤΗΣ
“Με παρακίνησαν ,με εξώθησαν, με παρέσυραν , με ξεθεμελίωσαν οι ενοχές και οι τύψεις της καθεστηκυίας τάξης ,με γρατζούνησαν ,με πρόγκηξαν ,με ξεμπρόστιασαν οι ιαχές των νεοσσών και άγριων περιστεριών και πιότερο οι χτύποι των κινητών , και οι ιαχές των νικητών σε ψεύτικα παιχνίδια και υποσχέσεις…..Επίσης και οι θαμπερές ματιές των χειριστών , όπως και η σιωπή των δακτυλοχειριστών της κινητής και καφεκαναπεδάτης τηλεφωνίας ….Ναι εξέλιξη αλλά με μπούσουλα και μέτρο…
Τι υπονοώ ο ποιητής ,τι ετοιμάζει ο εγώ τρεζοποιός γλυκονερίτης ,τι θα γραφοξεφουρνήσει ο σκηνοθέτης της φακής …Απλούστατα ολίγοι και αξιολογότατοι φίλοι μου ,τον πόνο μου και της θωριάς μου το δισάκιασμα θέλω να ακουστεί …Λοιπόν χωρίς μακρηγορία και λιβάνισμα …. θέλω ,επιθυμώ και επιβάλλεται …. να ξεφουρνίσω ,να απλωθεί ,να μυρωδοβολήσει ,να ψαχτεί, να λιαστεί ,και να ξεχορταριαστεί , να μελετηθεί και να σταλεί εις τους χειριστές που ψαχουλοψάχνουν κάθε τι το μη προσφιλές και αποδεκτό εις τας ημετέρας διοικήσεις ,κατόπιν βεβαίως εντολών και καταλήγουν που ;;;Μα εις την ασχετοσύνη της λογοκριτικής επιτροπής προς άμεση έρευνα και άμεση αξιολόγηση και βεβαίως αξιοποίηση προς όφελος ολίγων ισχυρών …
Οι τελευταίες γραμμούλες εξεβράστηκα ατάκτως ,και άναρχα και οι ενοχλούμενοι να μη θορυβηθούν ………..Αποφάσισα λοιπόν ο αδαής περιπατητής να γραβατοφορέσω το δισάκι μου , να περιπλανηθώ σε χώρους ,σε δρόμους , σε καφέ ,σε προαύλια κοινοχρήστων και δημοσίων χώρων , σε γήπεδα και σε αλάνες ,σε αυλές και σε πεζούλια και να φωτογραφήσω απαλά ,προσεκτικά ,κρυφά, και ήρεμα , νέους ,μεσήλικες, νέες , ηλικιωμένους σαν την αφεντομουτσουνάρα μου και να ρωτήσω , να μιλήσω , να αφουγκραστώ ,και να σκουντήσω την θωριά μου για να ξεκουτρουνιαστώ ,και να κρυφακούσω ότι έλεγαν …που δεν έλεγαν τίοτις γιατί ήταν αποσβολωμένοι και χαζογελούσαν σαν τση πάπιες , στην επικοινωνία τους με την βάσανο της εποχής μας το κινητοχαζόκουτο….
Ερώτηση απλή ,απλούστατη και κατανοητή ….. που διαβαίνομε ;που οδεύομε; που θαλασσοπορούμε ;που θα καταλήξουμε ;που μας πάνε ;και πως θα πάμε ;στον δύσκολο και αχαρτογράφητο προορισμό …που θα κατοικοεδρεύσομε ,ξυπόλητοι ,και απροστάτευτοι.. Όλα αυτά δεν ξεκουτρουνιάστηκα ένα πρωί και άρχισα να ψάχνω και να γράφω κουτουράδες λόγω κρύου ,καταχνιάς και ανημποριάς …Αλλά λαλαακώ , θέλω ,επιθυμώ όπως όλοι μας να αλλάξομε ρότα ,να μετριάσομε την δαιμονισμένη ακτινοβολία που μας κατατρώει και μας μικραίνει την ζωή…να σεβαστούμε τον δίπλα μας και να αγαπήσουμε τον εαυτό μας ,να λατρέψουμε και να προστατέψουμε την φύση για να αποφύγουμε την κρίση που καιροφυλαχτεί για να μας εκδικηθεί.
Μια θεότρεζη απογευματινή αναλαμπή ήταν και την έγραψα σε αυτό εδώ το χρυσαφένιο αποκούμπι .. Ξεπόνεσα και αμόλησα ότι γροικώ και αισθάνομαι ..Και δεν είμαι ο άγιος κατήφορος ,είμαι ένας τρελός εραστής της ομορφοδουλειάς …Προσέξτε και ακούσατε και δεν θα χάσετε νέοι, νέες και νεονάζοντα πουρό…Σας αγαπώ και σας φροντίζω ο τρεζός …εσείς αδιαφορούντες στην βαρκούλα σας και αγνάντι…φιλιά απεριόριστα στην εξέλιξη…. Και προσοχή απεριόριστη στα νειάτααααα…ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ …πειράζει…;;;;;;;;;;