ΜΙΑ ΛΑΪΚΗ ΠΟΙΗΤΡΙΑ-ΜΙΑ ΚΟΚΚΙΝΗ, ΝΤΟΜΑΤΕΝΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ
ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ, ΑΠΟ ΑΚΡΙΝΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ
Σημείωση: τη συνέντευξη-δεν ξέρω σε ποιο αρχείο βρίσκεται- (μου έχει κάψει 3 σκληρούς δίσκους η ΔΕΗ),την κανόνισε ο Βαγγέλης Σιγάλας. Έμεινα άναυδος με την κυρά. Απάγγειλε 5-6 ποιήματα της, από στήθους. Χρόνια μετά, γνώρισα το γιό της. “Θέλω συνέντευξη, από τη μάνα”, του είπα. Δεν πρόκαμα. Την πήραν οι άγγελοι.
Τώρα;. Για τη Μαρία Αργυρού που μου τη θύμισε;. Μόνο συγκίνηση.
Aναμνηστική φωτογραφία από τη συνέντευξη της Ελευθερίας Αργυρού (του πετεινού) που έδωσε πριν μερικά χρόνια , τέτοιες μέρες , στον δημοσιογράφο Δημήτρη Πράσο.
Θέμα συζήτησης το τοματάκι της Σαντορίνης . Περιέγραφε την κούραση και τις δυσκολίες που είχε αντιμετωπίσει στην παιδική της ηλικία, στην καλλιέργεια και τη συγκομιδή του.
Η παραγωγή εκείνα τα χρόνια ήταν πάρα πολύ μεγάλη, γι αυτό άλλωστε λειτουργούσαν και επτά εργοστάσια τοματοπολτού, δουλεύοντας μέρα νύχτα δεκατρείς και δεκαπέντε μέρες.
Μ ε τη συμπλήρωση σαράντα ημερών από το θάνατό της , ήλθε στη μνήμη μας όπως και χαραγμένο στο μυαλό μας θα είναι το ποίημά της για την αιμοδοσία.-
( Στη φωτογραφία πέραν της Ελευθερίας Αργυρού και του Δημήτρη Πράσου, διακρίνονται και ο Νικολός Λυγνός και η Ρίτα Αργυρού-Τσιαντή)