ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΠΡΑΞΗ, ΑΛΛΑ ΜΙΑ ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΜΕΝΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ
“28 Οκτωβρίου 2017
Σαντορίνη- χωριό Εμπορείο
Διερωτάται κανείς,πως αυτό που συνεβει στην παρέλαση της 28 Οκτωβρίου στο Εμπορείο,μπορεί να είναι απόρροια λανθασμένων επιλογών ετών τώρα από εμάς τους ίδιους?
Πριν από τρία χρόνια εγκαταστάθηκα μόνιμα στο νησί μου.
Μάνα και εγώ έγραψα το παιδί μου στο Δημοτικό σχολείο του χωρίου μου εκεί παρατήρησα το εξής κατ’ ε με παράλογο.
Αρκετοί γονείς ‘Ελληνικής καταγωγής’ έγραφαν τα παιδιά τους σε σχολείο γειτονικοί χωριού
Στην αρχή δεν μπορούσα να καταλάβω το γιατί, αργότερα συζητώντας μαζί τους μου εξήγησαν τον λόγο που πήραν την απόφαση αυτή.
Ο λόγος το χαμηλό επίπεδο μάθησης του συγκεκριμένου σχολείου από την πληθώρα αλλοδαπών μαθητών.
Κατά την διάρκεια της σχολικής χρονιάς διαπίστωσα ότι αυτό που προέβαλαν σαν δικαιολογία δεν ίσχυε. Το πρόβλημα, όπως εγώ το εισέπραξα, δεν ήταν το χαμηλό επίπεδο των μαθητών άλλα η καταγωγή τους διαχωρίζοντας με τον τρόπο αυτό σε μαθητές Α και Β κατηγορίας.
Από την μια οι γονείς εφησυχασμένοι ότι πράττουν το καλύτερο για τα παιδιά τους και με ήσυχη την συνείδηση τους πως ουδόλως σκέφτηκαν με διαφορετικό τρόπο για τα παιδιά των αλλοδαπών .
Από την άλλη η διεύθυνση των σχολείων που ελαφριά την καρδία επέτρεψαν την επιλογή του γονέα ,ενώ ο νόμος είναι ξεκάθαρος. Κάθε παιδί φοιτά στο σχολείο που υπάγεται σύμφωνα πάντα με την περιοχή που βρίσκεται η μόνιμη κατοικία του.
Και τα παιδιά αυτά ,καλά προφυλαγμένα ,περνούν στο Γυμνάσιο έχοντας ήδη διαμορφώσει την άποψη ότι είναι διαφορετικά.
Δυστυχώς η ευτυχώς όμως στο Γυμνάσιο φοιτούν όλα τα παιδιά ανεξάρτητος καταγωγής η χρώματος.
Εκεί λοιπόν είναι το μεταβατικό στάδιο οποί όλα τα παιδιά θα πρέπει να συνυπάρξουν. Υπάρχουν περιπτώσεις παιδιών που το επιτυγχάνουν άλλα όμως όχι.
Φτάνοντας στο Λύκειο οι μαθητές έχουν ήδη χωριστεί σε ομάδες.
Η πρώτη ομάδα που αποτελείται από ‘Ελληνόπουλα’
Η δεύτερη ομάδα από ‘αλλοδαπούς’
Και η τρίτη οι μαθητές που δεν ανήκουν ούτε στην μια ούτε στην άλλη και που όλοι εμείς ,γονείς και εκπαιδευτικοί ,τους αναγκάσαμε να επιλέξουν την σιωπή.
Συνυπεύθυνοι όλοι λοιπόν για την μη ενσωμάτωση των αλλοδαπών στην Ελληνική κοινωνία
Γκετοποιουμε τα παιδιά μας ανοίγοντας τον δρόμο για να παρεισφρησουν ακραίες ομάδες μέσα και έξω από τον χώρο του σχολειού .
Στον ρατσισμός και στη βια δεν υπάρχει θύμα και θύτης .Τα όρια είναι δυσδιάκριτα.
Καταλήγοντας στην ματαίωση της παρέλασης ,και όχι μόνο,
Πρέπει να αναρωτηθούμε αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας μήπως αυτό είναι αποτέλεσμα λανθασμένης προσέγγισης επί σειρά ετών γονιών και εκπαιδευτικών.
Υποσημείωση.
Όσον άφορα τον ρόλο των εκπαιδευτικών θα ήθελα να γράψω .
Ακόμα κι αν θέλουν να επέμβουν πιο ουσιαστικά δυστυχώς απαξιώνονται πρώτα από το υπάρχον πολιτικό σύστημα και έπειτα από τους γονείς και τα παιδιά.