ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ: ΑΛΙΕΥΤΙΚΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΣΙΚΙΝΟΥ

ΑΡΘΡΟ-ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΟΥ ΣΚΑΜΠΑΒΙΡΙΑ

 

 

“Τέλη της δεκαετίας του 1970, μια φιλόξενη αγκαλιά από βράχια μέσα στη θάλασσα, με κενά μεταξύ τους, δημιουργούσε μία υποτυπώδη προστασία για τις βάρκες, στους νοτιάδες όταν αγρίευαν τα πράγματα όλες τις βάρκες τις τραβούσαν στην ξηρά και τις στοίβαζαν την μία δίπλα στην άλλη, από την γλίστρα, θυμάμαι σκοτεινά να πηδάμε από βράχο σε βράχο που γλίστραγε, για να βάλουμε πεταχτάρια για μουγκριά ή σμηναριές και αν είμαστε τυχεροί για κανένα σαργό ή ροφουδάκι.

Τα βαπόρια ( στις φωτό ο ΜΙΑΟΥΛΗΣ ) φούνταραν τις άγκυρές τους αρόδο και βάρκες γεμάτες λυπημένους ταξιδιώτες, κούτες, βαλίτσες, καλάθια με ένα λευκό πανί ραμμένο στα χείλια τους, έπλεαν προς το βαπόρι και ανάλογα με τον καιρό το πλησίαζαν από δεξιά ή από αριστερά ή από την πίσω μπουκαπόρτα, αυτοί πάντα κρατούσαν σφιχτά στα χέρια τους ένα κλαράκι αρμπαρόριζα, δυόσμο, βασιλικό, κατιφέ, γεράνι για να πάρουν μαζί τους στο ταξίδι μοσχοβολιές από το νησί τους.

Όταν ανέβαιναν στο βαπόρι έρχονταν η σειρά για να κατέβουν οι χαρούμενοι ταξιδιώτες που ερχόντουσαν στο νησί, για να συναντήσουν συγγενείς και φίλους που τους περίμεναν στο μικρό μολάκι με ανοιγμένες αγκαλιές και αμέτρητα φιλιά, την ημέρα σαν αυτή που ήταν μία ως δύο φορές την εβδομάδα την λέγαμε « του αγίου βαπορίου » και ήταν ένα γεγονός σημαντικό για το νησί και τους κατοίκους του.

Φυσικά δεν έλλειπαν οι μεγάλες δυσκολίες, ειδικότερα την ώρα ανάγκης, τους ηλικιωμένους, την μεταφορά των πραγμάτων που είχε άμεση σχέση με τον καιρό και τους ανέμους, παρόλα αυτά με νοσταλγία θυμάμαι τις σκηνές που γίνονταν στο μολάκι, τα συναισθήματα, τα φιλιά, τις φωνές, τις αγκαλιές, την καμπάνα της Ανάληψης, τα κλάματα και τα μαντήλια που χαιρέταγαν αυτούς που έφευγαν.

Ο νέος μόλος της Αλοπρόνοιας ολοκληρώθηκε το 1988, από τα τελευταία νησιά, αν όχι το τελευταίο που απέκτησε  “λιμάνι” , το πρώτο πλοίο που κατέβασε την μπουκαπόρτα του και ακούμπησε στον ντόκο της Σικίνου ήταν το ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΕΞΠΡΕΣ

Φωτογραφίες και κείμενο του Θόδωρου Σκαμπαβίρια.