ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΚΡΙΘΙΝΗΣ ΚΟΥΛΟΥΡΑΣ

ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΣΑΚΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΡΖΕΝΤΑ

 

 

 

 

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΡΖΕΝΤΑΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ, Τ. ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΥΡΓΟΥ-ΚΑΛΛΙΣΤΗΣ

Ορθώνομαι , θωρώ, αναπολώ και ονειρεύομαι από το παράθυρο της σπιτικής μου Γέφυρας και  κατηφής αναλογίζομαι  πολλά της τότε εποχής μας.. ΟΧΙ ΤΟΝ ΙΟ…ΟΧΙ ΤΟΝ ΔΟΛΟΠΛΟΚΟ… και μου  έρχονται  οι μουσκεμένες  από  τον πόνο  του πολέμου  περιπέτειες  , εξιστορήσεις του πατέρα μου που ακούγαμε παιδιά  με το αμυδρό το φως της λάμπας πετρελαίου, έχοντας ολίγα συκαλάκια θησαυρό…

 

 

 

Αποσβολωνόμαστε όταν ακούγαμε τον πόνο ,τους θανάτους ,τις αιχμαλωσίες ,τις ανδραγαθίες  και τις πονεμένες περιπέτειες που έζησε .Είχε πιαστεί   αιχμάλωτος  το 1948 στον ανταρτοπόλεμο μαζί με άλλους στρατιώτες , έχοντας πάει σε ένα εξωκλήσι για ένα κερί ,μια  προσευχή  να κάνουν.. ΑΓΝΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΨΥΧΕΣ… .Δεν θέλω να πικρό χολιάσω αναμνήσεις ,εποχές και περιπέτειες ,δεν θα  σκάψω για  να βρω υπαίτιους της μαύρης εποχής…ΟΧΙ ΠΟΤΕ…δεν μου πάει το κουστούμι αυτό ,ούτε το  περιδέραιο ,δεν το θωρώ ,δεν το φορώ ,δεν το αντέχω επάνω μου και γύρω μου ,μπροστά μου. Ήρθε ένα τηλεγράφημα Γιώργη μου, ήλεε στις εξιστορήσεις της η λαλά από το ταχυδρομείο ότι ο Νικολός  μου είχε πιαστεί αιχμάλωτος ,το παιδί μου ,ο λεβέντης μου…

 

 

Κ  ΑΙ ΚΛΑΜΑ Η ΛΑΛΑ Η ΑΝΝΑ…Ήντα να κάμω ,που να το πω και ποιος να με ακούσει την φτωχή ΓΙΩΡΓΗ  μου  ποιος;;Εγώ λαλά μου σε άκουγα και σε ένοιωθα ,σε λάτρευα και σε αγαπούσα .. ΑΥΤΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ.. στην μνήμη της ,δεν ξέρω εάν με  γροικά  καταμεσήμερο ,δεν κατέχω εάν έχει κινητό και τηλεόραση ,δεν ξέρω εάν έχουνε ΙΟ  ετού ,δεν ήκουσα τίοτις..Ήταν λοιπόν ένας πόλεμος ,ήταν μια δυστυχία εσωτερικής παραγωγής και πολιτικής προέλευσης της τότε ανθοστόλιστης  εποχής  με άγριες τσουκνίδες .

 

Ήταν ένας αβάσταχτος πόνος ,ήταν μια  εποχή της  κρίθινης κουλούρας ,ήταν μια εποχή ανέχειας  και φτώχειας με το κοντό σουρλί ,και την ξεθωριασμένη τραγιάσκα  στην εκκλησιά… Ήταν η εποχή του κούτσουρου , της βραδινής μανέστρας  η απόλαυση και  μιας αγκαλιάς θερμής για  το αποδέλοιπο το βράδυ .ΚΑ ΔΕΝ ΣΑΣ ΤΑΡΑΖΩ ,ΣΑΣ ΕΞΙΣΤΟΡΩ ΤΙ ΜΟΥ ΕΞΙΣΤΟΡΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΠΟΧΗ….Ο πατέρας μου βλέποντας κατά ομολογία του τον Αη Γιώργη στο ύπνο του ,τον ξύπνησε οδηγώντας τον , στην ελευθερία  και στην πρότερη  φωλιά του. Και δεν θα ξεχάσω ποτέ που μας έλεγε δακρυσμένος ότι επιτακτικά τον προέτρεπε να τους εγκαταλείψει να απελευθερωθεί…ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΑ…..

 

Η λαλά εδώ στο  χωριό ,στο ομορφό καλύβι της ,κάθε βράδυ κοιμόταν προσευχόμενη στον Άγιο Χριστόφορο να ελευθερωθεί το παιδί της.. Ααα βρε λαλά συχώριο  ήθελες  ομορφιά μου συχώριο…Ο ΙΟΣ ΜΟΥ ΤΑ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΑ….ΘΑ ΕΠΑΝΕΛΘΩ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΟΣ ΛΟΓΩ ΝΗΣΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ…Είναι μια ιστορία αληθινή ,είναι μια πραγματικότητα  που έζησε ο πατέρας μου την τότε εποχή ,είναι μια αλήθεια που την μάθαμε καλά και μας ακούμπησε  όμορφα  ψυχικά.. Τι θέλω και τι επιθυμώ γράφοντας αυτό το  γραφολόημα ότι πίστεψε ,προσευχήθηκε ,ονειρεύτηκε και υποσχέθηκε για να τον ευχαριστήσει τον ΑΓΙΟ…ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΚΕ ,ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΗΚΕ, ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΕ ..

 

 

Και χωρίς περιστροφές και λόγια διάσπαρτα σας λέω ότι με έταξε.. ΘΗΡΑΊΚΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ …Άη μου Γιώργη απελευθέρωσε με και το πρώτο μου παιδί εάν είναι αγόρι θα το βαφτίσω με το όνομα σου…Μιχάλης  θα ήταν  το ονοματάκι μου ,θα ήμουν ο Ταξιάρχης σας ,θα ήμουν  ο Άγγελος σας .Βέβαια τώρα καβαλάρης και τροπαιοφόρος περιδιαβαίνω και σας θωρώ ,σας καμαρώνω και σας νοιάζομαι πολλές φορές αλήθεια…

 

 

 

Καταλήγω ανάλαφρα και σας λέω ότι οι μέρες αυτές είναι εμπόλεμες ,είναι δύσκολες ,είναι με καταχνιά και δροσοσταλίδες  σπαρμένες ,είναι  που να πάρει και να μη ξαναέρθει ο προκομένος  στην παγκοσμιότητα  ,να πάρει τα μπογαλάκια του ο ανεπρόκοπος  από την Ελλάδα μας και να εξαφανιστεί και μη διανοηθεί και ζητήσει απάγκιο  στην ομορφιά μας ,στην αγκαλιά μας γιατί έχουμε αδράλες και ψυχή…ΗΚΟΥΣΕΣ ΨΕΥΤΟΜΟΡΤΗ…ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙΣ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ ΑΝΕΠΡΟΚΟΠΕ  ΣΑΛΙΑΡΗ…

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *