ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΣΑΚΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΡΖΕΝΤΑ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΡΖΕΝΤΑΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ, Τ. ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΥΡΓΟΥ-ΚΑΛΛΙΣΤΗΣ
Κα βρε Γιώργη μου, Κα βρε παλληκαράκι μου ,κα βρε σερνικάκι μου αναφωνεί γλυκό ακουστικά στην τηλεφωνική μας επικοινωνία η κερά Ρηνιώ τσι κάποτε παλιάς μου-μας γειτονιάς ,της τότε εποχής που είμαστε-ήμουνα με τον ντουρά για το σχολειό και τον ντουρά με ξόβεργα και την σφεντόνα και αργότερα με το γυαλιστερό μου φλομπεράκι…ΛΕΣ ΚΑΙ ΗΜΟΥΝ ΠΥΡΟΤΕΧΝΗΣ……καλοκαιριάτικα για τα κοτσίφια και τους θρεμμένους , βαρκανάδες ..Κα ήντα θες και νοιάζεσαι ,κα ήντα θες και σιγό κλαις αναπολώντας τις τότε εποχές που μου ήπαιρνες για το σχολείο , δυο σταφιδούλες όμορφες με λίγα συκαλάκια .
Ήντα θες καρδιά μου και ταράζεσαι ,και νοιάζεσαι ακούοντας ολημερίς τα κάλαντα και τσι μουσικές χωρίς βιολί ,χωρίς μαέστρο και μικρόφωνα και χράμια για ρεκλάμες …Κα Γιώργη μου, ήντα θελα , λαλακούσα να ακούσω η να μου-μας γράψεις έστω και δω τσι μαντινάδες που ήλεε ο πατέρας σου όταν γλεντούσαν και χαιρότανε τα βράδια για τους έρωτες ,τις αγάπες τους ,για τα αντωνιαρίσματα τους ,όταν εργολαβίζανε …..
Ήντα το θέλει η μάνα σου την νύχτα το λυχνάρι ,απούχει μες στο σπίτι σας ,τον ήλιο το φεγγάρι….Με πολυβόλο θα περνώ μικρό μου το στενό σου ,γιατί με φοβερίζουνε με τον εξάδελφο σου…Μια γυναίκα σαν και εσένα κάνει τάλαρα πολλά και τον πιό μαγκιόρο άντρα εύκολα τον ξεγελά…και άλλα πολλά που θα μοστραριστούν όταν ξαστερώσει…ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΕΕΕ…Και κατέληγε όταν τελείωνε η μπαταρία του κινητού του…ΚΙΝΗΤΟ!!!!….Σου ζητώ από απόψε ραντεβού για το πρωί ,να μιλήσουμε για αγάπη και για έμορφη ΖΩΗ…..ΑΓΑΠΕΣ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΓΙΩΡΓΗ ΜΟΥ… Ήλεαν και πόναγαν όμως πολλές φορές για τα κακά πού ζήσανε ,που λούτσηκαν την εποχή τους τότεςςςς ,τους έρωτες τους που στερήθηκαν πολλές φορές και για χρόνια πολλά ,και πολλές φορές ματωμένα…
ΚΑΙ ΑΚΟΥΣ ΗΝΤΑ ΛΕΕ ΓΙΩΡΓΗ..Ήλεε,άκου ήντα λεε..Ήρθανε τώρα ,και μας βασάνισαν ,μας πίκραναν ,μας μίκρηναν μας στέρησαν παιδιά και ώριμους θαρρετούς ανθρώπους….Ευχή ναι, κατάρα ποτέ, να μας κουνήσουν το αραχνιασμένο μαντήλι να μας αποχωριστούν ,να ζήσουμε ,να ηρεμήσουμε ,και να χαρούμε ότι κατακάθι ,από το λαδάκι μας ήμεινε, και από το φυτίλι μας το αποδέλοιπο λιάκι που χει μέσα το καντήλι..Πε μου γιατί ταράζεις την καρδιά σου και αδειάζει το βαρύ όμορφο , ανθρώπινο σεντούκι σου ψάχνοντας να βρεις και να προσφέρεις ότι απέμεινε από την τότε αγνή και δύσκολη εποχή…ΓΙΑΝΤΑ;;…Την λαχανιασμένη από το άγχος εποχή τσι γούλας ,τσι βρούβας ,τσι μαντιλίδας, τσι καρδαμίδας και τσι κάπαρης, τσι μαντηλαριάς του ασύρτικου ,τσι γρολιάς και από το αηδάνι του βουνού ;;
ΟΧΙ ΠΕ ΜΟΥ…σε γροικά κανείς ,σε θωρεί , σε αναζητεί να βάλλεται στο μπρίκι τον καφέ ,και την ελιά στην φάβα με την κάπαρη αντάμα για να ανταλλάξετε ματιές ,λαλιές και ομορφό φτερνίσματα με μάσκα;;ΟΧΙ ΠΕ ΜΟΥ…Κα κάτσε λεβέντη μου να πλύνεις τα τελάρα σου…ΑΚΟΥ ΤΕΛΑΡΑ…ΕΞΗΦΑΝΗΣΤΙΚΑΝ ΤΑ ΚΟΦΙΝΙΑ…να πλύνεις το λινό σου ,το πατητήρι σου και να νοικοκυρέψεις τα βαρέλια σου…άντε θα με τρεζάνεις με την κισήριο διαλεκτική σου ναυτοστεριανή γραφό μουρμούρα…ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΟ…και χωρίς καπίστρι τρέλα σου.Και πιότερο θα με τρεζάνεις με την αγάπη σου ,τον πόθο σου ,την θεάνοικτη αγκαλιά σου , και την έννοια σου για τα παιδιά μας ,τα αμπέλια μας ,τα σταφύλια μας ,το αθήρι ,το ασύρτικο ,το βουδόματο ,το μαυροτράγανο και την μαντηλαριά μας ,αλλά και για το λιάσιμο των σταφυλιών μας κάνοντας το vino santo….
ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΟ ΜΟΥ ΠΛΑΣΜΑ…ΑΝΤΕ ΣΕΡΝΙΚΑΚΙ ΜΟΥ ΑΝΤΕ…ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΒΡΟΧΕΣ ΟΙ ΕΝΤΟΝΕΣ ΒΡΟΝΤΕΣ ΜΕ ΜΠΟΡΕΣ ΓΙΩΡΓΗ ΜΟΥ….Έρχονται να ποτιστούμε ,να ξεπλυθούμε ,να δροσιστούμε από τα υγραμένα της ανεδοσάς κατάλοιπα και τις σκόνες του Μελτεμιού και του Σορόκου τσι τρεζάδες …Ευχή και Προσευχή…μας γροικά ,μας θωρεί ,και δεν θα μας εγκαταλείψει ποτέ….
ΕΤΣΙ ΝΟΙΩΘΩ..ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΑΓΩΝΙΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΜΟΝΗΣ…Μας αγαπά και νοιάζεται αλλά ας κάνουμε και εμείς λιγάκι κωπηλασία ,και ας σηκώσουμε λιγάκι το πανί….Ανέξοδο και ασφαλές….Άντε και έννοια σας….Έχει και μάλιστα πολλά για να μας δώσει ΠΟΛΛΑ και ΠΑΝΤΑ……….