ΜΑΣ ΣΩΘΗΚΑΝ ΑΓΑΠΕΣ ΜΑΣ, ΜΑΣ ΣΩΘΗΚΑΝ
ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΣΑΚΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΡΑΖΕΝΤΑ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΡΖΕΝΤΑΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ, Τ. ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΥΡΓΟΥ-ΚΑΛΛΙΣΤΗΣ
Πολλές φορές ,μα μπόλικες καλοί μου , καθήμενος στης δροσό πεζούλας μου το απάγκιο , σκέπτομαι ,αναλογίζομαι ,σιχτιρίζω ,πονοκεφαλιάζω ,και αναπολώ των πρώην χρόνων μου-μας τις αναποδιασμένες και θεότρελες θαλασσινές μας και όχι μόνο κυβιστήσεις άνευ ρυθμού και μουσικής χωρίς μαέστρο .Οι φουρτούνες που ζήσαμε και νοιώσαμε στο αλμυρό πετσί μας -μου ,προγκίζοντας μας επιτακτικά να ορθό σκεφτούμε ,ορθό σταθούμε και να αποφασίσουμε για ποίκιλα πολλά και ανάλαφρα δύσκολό χωνευτά. Που ,πότε και γιατί η ζωή ,η προκοπή ,και η απολαβή.. ΝΑ ΤΙΣ ΔΕΙΤΕ ΠΡΟΣΩΠΟΙΗΜΕΝΕΣ ..ΚΟΥΚΛΙΑ ..δεν έρχονται βαστώντας λούλουδα ,γιασεμί και κρίνους ανάλαφρους και μυρωδάτους , σκορπίζοντας τα όλα γύρω μας ,εντός μας , με περίσσιο άπλετο χαμόγελο και ευδαιμονία περισσή ..Γιατί;;Μα γιατί ,θέλει γιατί;; και πώς;; με δυσφορία σας αφουγκράζομαι αναδιπλώνεστε και απορείτε ..ΣΑΣ ΝΟΙΩΘΩ… ..
Μα δεν έχουμε πληθώρα και μυρωδάτα πλέον ροδοπέταλα ,πολύχρωμα ,δροσερά ,λαμπερά και όμορφα…ΜΑΣ ΣΩΘΗΚΑΝ ΑΓΑΠΕΣ ΜΑΣ, ΜΑΣ ΣΩΘΗΚΑΝ… ,μας τα εξαέρωσε η ανεπρόκοπη , άνετη και χωρίς άδεια ,απρόσκλητη επίσκεψη του δαίμονα ΙΟΥ ,με σκοπό και πρόγραμμα δαιδαλώδες δύσκολό διάβαστο , σκορπίζοντας χωρίς αιδώ την πολυτάραχη και μέχρι πρόσφατα ανέμελη ζωή μας ..Γιατί τα μελανό γράφεις βάσανο ..ΓΙΩΡΓΗ ΜΟΥ ,ΜΟΥ ΓΝΕΘΕΙ ΣΙΩΠΗΛΟΣ Ο ΓΕΡΟΦΙΛΟΣΟΦΟΣ… πάλι αυτά τα αγκαθωτά…ΓΙΑΤΙ;;Μα θα αρχίσουνε οι επιμελείς μου γραφό επισκέπτες αγαπημένε μου-μας ,απορημένοι και έντονα οπισθό λερωμένοι, θωρώντας τις δύσκολες αλλά ουσιώδεις γραφικές μου πινελιές να ανησυχούν να απορούν τι «μέλλει γεννέσθαι» …Απαντώ και εξανίσταμαι καλοί μου ταξιδιώτες δεν θωρείτε ;δεν γροικάτε; δεν νοιώθετε οσμή;; από κουκιά γιαχνί και φάβα με κρεμμύδι;; .δεν ακούτε απροσδιόριστες κραυγές και άναρχες χωρίς στόχο τουφεκιές….ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΠΟΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΚΑΤΕ ΤΕΛΕΙΩΣ…
Αγαπημένοι μου δεν είμαι ο καζαμίας ,ούτε το μαγικό ραβδί μου δώρισε κανένας για να χρήζω ,να βαπτίζω και να καθοδηγώ τους φίλους και τους γύρω μου.. ΟΧΙ ΚΑΙ ΠΟΤΕ.. δεν ήμουν ούτε είμαι πριγκιπόπουλο που έζησα χωρίς δουλειά χορτάτο.. ΟΧΙ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ..δεν είναι η σειρά μου ηλικιακά μεγαλωμένη με μπριζόλες , με γαρίδες και πελαγίσιους αστακούς με μακαρόνια ..ΟΧΙ ΚΑΙ ΠΟΤΕ.. Χρειαζόμαστε ηρεμία ,σύνεση ,καθαρή ματιά και σκέψη και απαραιτήτως ατελείωτη προσοχή για να αποφύγουμε κακοτοπιές και βίαιες τρικλοποδιές από πολλούς που δεν αποχωρίζονται τις μπότες με τακούνι ,και είναι επιβεβλημένο να αμοληθούν πολλές κρανιδιές στους ψευτό κήρυκες ,που προσπαθούν απρόσκλητοι μόνο ζημιά να κάνουν …
ΕΜΕΙΣ -ΕΓΩ ΚΥΡΙΩΣ Ο ΑΡΘΡΟΓΡΆΦΟΣ ΟΠΩΣ ΔΙΑΤΕΊΝΕΤΑΙ Ο ΞΑΝΘΟΜΕΝΕΞΕΣ ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ…………ΜΕ ΕΝΝΟΗΣΑΤΕ ΑΓΑΠΕΣ;;…Εάν ναι κατανοήσατε τι θέλω να φυτέψω εις τους λεμφαδένες σας ..ΟΣΟ ΜΠΟΡΩ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΑΙ.. για να εντοπίζετε και να καταδιώκετε παράσιτα και ακρίδες.. Μια βαρκούλα με κουπιά , ολίγο παξιμάδι κρίθινο και δυο παστές ελιές με ένα πανί κατάπλωρα για ένα ταξίδι χωρίς προορισμό και πρόγραμμα γεμάτο άγχος ,χωρίς ,χωρίς…ΗΡΕΜΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΚΕΨΗ ΑΓΑΠΕΣ…
Ο μεγαλύτερος πρόλογος εάν δεν με απατά η παιδική ταραγμένη μνήμη μου από την εποχή που άρχισα την γραφική Μητροπολιτική μου διαδρομή για να ηρεμήσω ,να ενημερώσω ο πολιτικοναυτικός ανήσυχος περιηγητής τι ζώ ,τι βλέπω ,τι αφουγκράζομαι και θωρώ την μέρα γύρω μου απέναντι μου ,πίσω μου βλέποντας τον καθρέπτη…ΝΑΙ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ ..από σεμνότητα και σεβασμό για τα γενόμενα που μπορώ να δω και να υποψιαστώ ο στεριανό αδαής …
Αναχωρήσαμε κάνοντας προσεκτική κωπηλασία για να ξεσκάσουμε , να μιλήσουμε ,να κοιταχτούμε ξάστερα χωρίς μάσκα και απολυμαντικό ,αλλά με άφθονη θάλασσα που τα προκάνει όλα μα όλα.. Δεν ήταν εύκολη η περιήγηση που σκαρφιστήκαμε να κάνουμε για να χαθούμε από τα κακό γονίδια του άτιμου και επικίνδυνου μπα χαλάκια ΙΟΥ…Δεν έχει η γραφή μου η σημερινή κυρίως θέμα και επίλογο .έχει ανησυχία ,έχει προβληματισμό ,έχει πόνο ,έχει προσευχή ,έχει έννοια για πολλούς ανήμπορους και ηλικιωμένους και τι δεν έχει θεέ μου…Έχει διαφώτιση στα νέα τα παιδιά μας;;…νομίζω ελάχιστη γιατί νομίζω αλλοίμονο να μην γνωρίζουνε τα τώρα αλλά κυρίως τα μελλούμενα…Αγάπες μου μη εφησυχάζετε διόλου μα διόλου ,μη αραξοβολιάζετε ,σας χρειαζόμαστε και σας χρειάζεται η εμπλιά γης που ζούμε και ανατραφήκαμε ….ΣΑΣ ΣΚΕΠΤΟΜΑΙ ΚΑΙ ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ…
