ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΣΑΚΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΡΖΕΝΤΑ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΡΖΕΝΤΑΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΥΡΓΟΥ-ΚΑΛΛΙΣΤΗΣ
“Κάθε πράμα θέλει μια αρχή …και το κυριότερο ότι αρχίζει τελειώνει …και το βασικότερο η απόσταση δεν είναι πράμα, είναι αμελητέα , το πρώτο βήμα στοιχίζει μόνο αυτό …Καιιιιι γιατί όλα τούτα τα ανάλαφρα ;;;…
Μα να γλυκαναλιστούμε δεν επιβάλλεται ;; δεν πρέπει ; δεν το χρειαζόμαστε;;; Αρχίζοντας από τον φίλο σας τον Σωκράτη ο οποίος κάποια εποχή γραφολόησε και υποστήριξε ότι η αγαθότης της νεότητας είναι κάτι το αγγελικό ,και η αγαθότης του γήρατος (το οποίο δεν έρχεται μόνο του) κάτι το θεϊκό.
Και αφουγκραζόμενος ολίγον τον Πλάτωνα, ο οποίος λαλοκοπούσε ότι κάθε αγαθόν είναι όμορφο, το δε όμορφο είναι συμμετρικό …δεν είναι μαγικό θεϊκό …Και ημείς μεταβαίνοντας νοερώς εις την έννοια της αγάπης διαπιστώνομε τι; Ότι οι προθησαυροί μας έλεγαν ότι η θρησκεία της ανθρωπότητας είναι η αγάπη, που βεβαίως και ανεπιφυλάκτως εμποδίζει τις παρεξηγήσεις ,δοκιμάστε το ασθμαίνοντας καλοί μου και μην αργοπορείτε …
Συνεχίζοντας ο φιλοσοφίτης λοιπόν διατρανώνει ότι η αγάπη είναι η μεγαλυτέρα έκφραση της τρυφερότητας ….και σας παρακαλώ θερμά να μην διασαλευτεί η εγκεφαλική σας πορεία ,απλά να δισακιάσετε ότι τα λάθη είναι μεγάλα και δυσθεώρητα όπου η αγάπη είναι μικρή….και παρασυρόμενος από γραφική ευδαιμονία ακουμπώ στους ερωτοβροκλοτσισμένους που πρέπει να εγκεφαλοεμπεδώσουνε ότι η αγάπη χωρίς υποψίες δεν είναι αληθινή αγάπη ,και για να αποφύγω τους γραφολεκτικούς ραβδισμούς ο άνδρας λίγο και συχνά(ειδικό δικαστήριο) και η γυναίκα πολύ και σπάνια, και μιλάμε για αγάπη και όχι για χαμόμηλο εεε….
Συνεχίζοντας το μελάτο γραφολόημα μου ,διεπίστωσα για την θεάρεστο αγάπη τι;;;Μα όταν η αγάπη είναι αληθινή η καρδιά και λαβωμένη γίνεται φλύαρη και προς αποφυγήηηηη αναποδίζω τις μηχανές μου για να μην παρασυρθώ ζαχαρωμένος.. Δεν σταματώ ανυπόμονοι μου ,δεν αναβάλω την ροή των σκέψεων μου, διότι πρέπει και επιβάλλεται να γνωρίζετε ότι η ανυπομονησία ποτέ δεν εξασφαλίζει επιτυχία και μαθηματικώς καταστρέφει τις μεγάλες προσπάθειες μας…Γιατί ;Μα ο νους είναι η χαϊδεμένη κόρη της λογικής είπε ο Αριστοτέλης ..
Ο εγώ ασημαντίδης λέει ..δεν αγάπησες σωστά ;δεν πίστεψες ;δεν σε πιστέψανε ;μην απελπίζεσαι ,μην απογοητεύεσαι …γιατί το τραγικότερο συναίσθημα του ανθρώπου είναι η απελπισία καιιιιι η απογοήτευση αναμφίβολα είναι η μητέρα της απελπισίας …Τα προ χαραχθέντα πάλι αλιεύτηκαν πελαγίσια ,πάλι ψαχουλεύτηκαν ,πάλι απλώθηκαν ,γιατί με άγγιξαν ,με νημάτωσαν ,και με ερέθισαν ορθά και θετικά λόγων ημερών και συννεφιάς …και ο εγώ στεριανοπλόος πλέον τα γαρφοπένιασα και σας τα προσφέρω ομορφούλικα ,και σας ζητώ, δεν επαιτώ ,να με αφουγκραστείτε και να ερωτευτείτε ,να αγαπήσετε ,να αγαπηθείτε…
Γιατί;;Μα μη με ρωτάτε ,μη με προγκίζεται ,μη ψαχουλοψάχνετε Γιατί; Μα η επιλογή και η επιμονή δεν είναι ΝΟΜΟΣ…Και να γνωρίζεται ότι εκείνο που ζητάμε με επιμονή είναι κατορθωτό ….και από την συνεχώς πίπτουσα σταγόνα διαμορφώνεται και η λακουβίτσα στον βράχο..
Πρέπει να είμαστε ευλογημένοι ,να είμαστε ήρεμοι ,διότι ευλογία δεν είναι η αμοιβή της αρετής ,αλλά η ίδια η αρετή…Πηγαίνοντας προς το τέλος του ταξιδιού μας λέωωωω…… δεν πρέπει αγαπημένοι μου να είμαστε ευτυχισμένοι ;να είμαστε πλημμυρισμένοι από ευδαιμονία ;και το κυριότερο δεν πρέπει να ξέρουμε ότι το καλύβι έχει τόση ευτυχία όση ένα ανάκτορο; …υπάρχει διαφορά;;Γιατί δεν αμφισβητείται ότι η ευτυχία έχει τις ανησυχίες της ,όπως και η δυστυχία τις ελπίδες της..
Και αφουγκραζόμενος τον Βολταίρο που διατρανώνει ότι όταν η ευτυχία διαρκεί η ηδονή ξαναρχίζει …και αποφεύγοντας την σαλιαροποίηση των σκέψεων μου και ακούγοντας τον ψίθυρο του Ευκλείδη συμφωνώ «ευτυχίαν εύχου >να εύχεσαι την ευτυχία…γιατί όλα αυτά τα πονοψυχογλυκούλια παππούλη μου ;θα μου το σφεντονιάσετε φίλοι μου το αναμένω ,το διαισθάνομαι …και να σας ομολογήσω το θέλωωωω και μάλιστα πολύ.
Κα δεν πρέπει κάτι να γίνει ;δεν πρέπει να ομορφύνουν οι ψυχούλες μας ,δεν πρέπει να μην αετοπετούμε ;;; δεν πρέπει να προσγειωθούμε ;δεν πρέπει να αγαπιόμαστε χωρίς συμφέρον; Και εάν εσείς οι ανεμόπτεροι δεν έχετε αεροδιάδρομο για ομαλή προσγείωση ,υπάρχουν και οι μπουλντόζες …Τόσο ,τόσο απλά….Και να σας πω τι ελάλησε ο Βέγγος ;; Δεν έχω χρόνο να μισώ αυτούς που με μισούν …
Γιατί είμαι απασχολημένος ΑΓΑΠΩΝΤΑΣ αυτούς που με αγαπούν ..Εγώ πάντως εσαεί θα ονειρεύομαι το ρίφι το βραστό τα Χριστούγεννα και την καλοκαιρινή μανιέστρα της Μάνας μου…Σε σας από καρδιάς καλό ταξίδι.. Και να σας πωωωωω , ονειρεύομαι ..γιατί;;Μα το όνειρο και η ζωή είναι το ένα η σκιά του άλλου..ΦΙΛΙΑ ΑΧΑΛΙΝΩΤΑ”.