ΠΟΙΗΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΤΕΜΗ ΤΟΜΑΗ
ξύπνησε ένα πρωί,
σε ξέφωτο να βγεις.
Πάρε μαζί σου λίγο νερο
και ένα τσαμπί σταφύλι.
Κοίταξε την ανατολή ,
σαν μια γουλιά νερό
διαρκεί και αυτή.
Περπάτησε μετά,
θαύμασε, γέμισε τη ψυχή,
Πείνασε!!
Το βράδυ το ηλιοβασίλεμα
να δεις!!
Αργά, αργά σαν πέφτει
μες στη θάλασσα,
σαν ρώγα από το τσαμπί σου
να το χορταίνεις
και να μεθάς!
Τότε καταλαβαίνεις
το νόημα της ζωής!
Σαν το νερό έρχεται και φεύγει!
Απόλαυσε τη γεύση της όσο μπορείς!!
