ΚΥΡΙΕ ΔΗΜΑΡΧΕ: ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΚΑΝΕΤΕ ΝΑ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ;
ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ, ΣΕ ΟΤΙ ΚΑΝΕΤΕ;
Όποιον δρόμο κι αν διαβείς, η επωδός είναι μία: “Μα τι κάνει ο Δήμος;”. Επιστρατεύεις όλη την καλή σου διάθεση- επειδή πιστεύεις στο θεσμό της Αυτοδιοίκησης- και λες “εεε… δεν μπορεί ο κάθε Δήμος να είναι υπεύθυνος για όλα!”. Προφανώς. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση, έχει γίνει σάκος του μποξ για πολλές κοινωνικές ελλείψεις. Έχει υποστεί μια δραματική περικοπή πόρων. Έχει φορτωθεί δυσβάστακτες αρμοδιότητες. Σωστά, κύριε Δήμαρχε.
Αλλά, εκείνη είναι η ώρα της Αυτοδιοίκησης. Δεν θα επικαλεστώ καμία Μαριναλέντα (διαβάστε εδώ). Ούτε καμιά αυτοδιοικούμενη κοινότητα ουτοπιστών πρώην χίπηδων. Πόσω μάλλον, κάτι παλιά παραδείγματα Δημάρχων (Φωλόπουλος, Σουλιμιώτης, Δομνάκης, Κιντής, Αφαλής κ.α.) που με τα ελάχιστα, έκαναν το μέγιστο. Τίποτα, από αυτά. Την πραγματικότητα μόνο. Μια χώρα σε κρίση. Έναν κόσμο στην κατάθλιψη. Μια εργατική τάξη που δεν “πάει στον παράδεισο”, αλλά κατευθείαν στην επίγεια κόλαση.
Τώρα σας χρειάζεται η κοινωνία κύριε Δήμαρχε. Μάχιμο. Πονετικό. Έτοιμο για ρήξεις και τομές. Σταματήστε πια αυτό το συνεχές κλαψούρισμα. Έργο δεν κάνετε!. Τίποτα!. Ούτε τα βασικά!.Σας φταίει η υποστελέχωση. Εντάξει.
Τις υποσχέσεις σας, δεν τις τηρείτε. Θυμάστε πόσα λεφτά, ήσασταν πρόθυμος να δώσετε για το Νοσοκομείο;. Μίνιμουμ, ένα εκατομμύριο (1.000.000) ευρώ. Μετά;. Στρίβειν δια του αρραβώνος. Ακόμα και για 25.000, ενώ πριν δίναμε αγόγγυστα 180.000 για το πρώην Κέντρο Υγείας, τους βγάζετε την πίστη και δεν τα δίνετε. Να αρχίσω να υποθέτω μαζί με τους πολίτες, πως είναι στοχευμένη πρακτική;. Για την ώρα δεν θα το κάνω.
Τώρα έχετε τους εκπαιδευτικούς. Γνωρίζοντας το οδυνηρό πρόβλημα της στέγης. Και τι κάνετε;. Επαιτείτε. Από το στρατό. Λες και είμαστε στο 1956. Από την Πολιτεία, που ασφαλώς, έχει ευθύνες. Αλλά, ο Δήμος Θήρας επαίτης;. Με κάνετε και ντρέπομαι. Ναι, θα αναγνωρίσω, ότι βραχυπρόθεσμα λύσατε ένα πρόβλημα του Δευτέρου Κύματος Αναπληρωτών. Καταλάβατε όμως ότι γίναμε θέμα στα μεγαλύτερα ειδησεογραφικά μέσα της Ελλάδας και του Εξωτερικού;. Αν θέλετε παραδείγματα, ευχαρίστως να τα παραθέσω. Δείτε και τι έκανε ο Κουκάς της Μυκόνου. Δεν ξέρω τι πράττει για την καθημερινότητα των δημοτών του. Όμως, υπερφαλάγγισε τη Σαντορίνη. Τη φτωχούλα. Την πειναλέα. Την ψωραλέα. Με τα λεφτά παρκαρισμένα, σε τράπεζα.
Και δες άλλον Δήμαρχο. Τον Πελετίδη στην Πάτρα. Αντιγράφω, από το Νίκο Μπογιόπουλο:
“αφού εξασφάλισε ημερήσια διατροφή για όλους τους άπορους πολίτες της Πάτρας (σώζον Κύριε, που ακούστηκε αυτό…),
Αφού έδωσε εντολή να γίνεται και κατ’ οίκον διανομή δωρεάν φαγητού σε όσους δε μπορούν, λόγω ηλικίας ή αναπηρίας, να μετακινηθούν απ’ τα σπίτια τους (για όνομα του Θεού…),
Αφού καθιέρωσε από φέτος καθημερινό κολατσιό (άκουσον, άκουσον!!!) για κάθε μαθητή των σχολείων της πόλης ανεξάρτητα απ’ την οικονομική τους κατάσταση (μα που ζούμε επιτέλους, στο Λένινγκραντ;)”.
Η κοινωνία, έχει ανάγκες Δήμαρχε. Θέλει αναπτυξιακό-κοινωνικό πλάνο. Χρειάζεται ευαισθησία. Όραμα. Πάθος. Κουράγιο. Αλληλεγγύη. Άποψη, τελικά.
Λυπάμαι, που θα το πω, αλλά η στάση σας μου θυμίζει κάποιες ειδήσεις, για ζητιάνους, επαίτες και ρακοσυλλέκτες που αφού πέθαναν, οι τραυματιοφορείς και η αστυνομία, βρήκαν κάτω από το στρώμα τους αμύθητα ποσά. Φτάνει, πια!. Ντρέπομαι!.
