ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ: “ΔΕΝ ΞΑΝΑΚΑΝΩ ΦΥΛΑΚΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗ”

ΜΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣΗΣ

  Πας, σε ένα μαγαζί, να φας φρέσκο ψαράκι ή ότι άλλο τραβάει η ψυχή σου. Τα φράγκα σου στην τσέπη. Κύριος ή Κυρία. Παραγγέλνεις ένα τερψιλαρύγγιο ουζάκι ή λίγο Ασύρτικο.

 Αλλά έχεις “φουντούκι”, όπως έλεγε ο Τσιφόρος. Τουτέστιν νταλγκά. Καψούρα. Μόλις φτάνεις στο μισό ποτηράκι, ο νταλγκάς φουντώνει. Και αρχίζει ο κύριος να άδει, “δεν ξανακάνω φυλακή με τον Καπετανάκη που ‘χει ντούγκλα στο μουστάκι”. 

Οι άλλοι θαμώνες -στο μπαλκονάκι πάντα- αρχίζουν να κρατούν το τέμπο με παλαμάκια. Σιγοτραγουδάνε κιόλας. Μέχρι Φραγκοσυριανή το πάνε. Χτυπάνε και τα μαχαιροπήρουνα για να κρατήσουν το ίσο. 

  Τα μείζονα ερωτήματα, είναι: Πρώτον, το κατέστημα ελέγχεται για ύπαρξη μουσικής;. Αν ναι, ποιός πληρώνει το πρόστιμο; Ο νταλκαδιασμένος θαμώνας ή ο ανύποπτος καταστηματάρχης;.

Ακόμα κι αν ζούσε ο Σαρτρ, απάντηση δεν θα μπορούσε να δώσει. Κι ας είναι υπαρξιακό το θέμα.