ΜΕ ΕΞΩΣΗ ΑΠΕΙΛΕΙΤΑΙ ΤΟ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΙΜΟΚΑΘΑΡΣΗΣ
Εδώ και μέρες όμως, κυριαρχεί φόβος, που για μερικούς φτάνει σε πανικό. Η μονάδα κινδυνεύει να κλείσει. Και είναι βάσιμος. Ο ιδιοκτήτης του κτιρίου, ζητά την καταβολή οφειλόμενων ενοικίων και απειλεί με έξωση. Δεν έχει άδικο. Έχει πολλά ενοίκια απλήρωτα.
Αλλά δεν φταίει η Διοίκηση του Κέντρου. Οι νεφροπαθείς καλύπτονται από τον Δημόσιο Ασφαλιστικό τους φορέα. Αυτός σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, οφείλει στο κέντρο 150.000 ευρώ. Δεν είναι μπαταχτσήδες οι άνθρωποι. Ανήμποροι να λειτουργήσουν μέσα σε τόσο εξωφρενικές καθυστερήσεις, είναι. Αν είχαν αυτά τα χρήματα, δεν θα υπήρχε πρόβλημα.
Ήδη έχουν σταλεί επιστολές προς τον πρωθυπουργό, τον Υπουργό Υγείας και άλλους φορείς. Απάντηση δεν έχει δοθεί. Και η προθεσμία, είναι ασφυκτική. Δέκα μέρες. Με άλλα λόγια, έχουμε 18 Παναγιώτηδες – Ραφαήλ στη Σαντορίνη, που βρίσκονται στα αζήτητα της επιβεβλημένης κρατικής φροντίδας.
Μια ελπίδα θα ήταν η παρέμβαση του Δήμου Θήρας με τα 26 εκατομμύρια παρκαρισμένα σε τράπεζες ή του (ανήκοντος στον Δήμο) Ιδρύματος Λούλας και Ευαγγέλου Νομικού (Τελεφερίκ). Ζωές κινδυνεύουν. Οικογένειες, είναι τρομοκρατημένες.
ΥΓ1. Δεν γνωρίζω κανέναν, από τον Κέντρο Αιμοκάθαρσης. Τηλεφωνήματα και μηνύματα απόγνωσης από ασθενείς και συγγενείς έλαβα και έψαξα λίγο το θέμα.
ΥΓ2. Ακόμα κι αν (αμήν και πότε!) λειτουργήσει η Μονάδα Τεχνητού Νεφρού του Δημόσιου Νοσοκομείου μας, το Ιδιωτικό Κέντρο πρέπει να παραμείνει. Ναι. Το λέω μετά λόγου γνώσεως. Οι δυναμικότητες και των δύο, θα επιτρέψουν σε περισσότερες οικογένειες που ξεσπιτώθηκαν, να επιστρέψουν.
ΥΓ3. Για μια ακόμα φορά λυπάμαι για την κρατική αναλγησία. Περιμένω από κάποιον Βουλευτή, ανεξαρτήτως κόμματος ή εκλογικής περιφέρειας να θέσει στο Κοινοβούλιο, με επίκαιρη ερώτηση το ζήτημα. Δεν μιλάμε για μια ιδιωτική επένδυση, αλλά για ζωές που κινδυνεύουν, εξαιτίας του δυσκίνητου και ανόητου δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος.